«Χαρά και εργασία και τεράστια επαγγελματική επιτυχία, γκραν σουξέ!»

Αυτή είναι η εισαγωγή ενός από τα αγαπημένα μου τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου, που εκφράζει καλά την τρέχουσα διάθεσή μου.

Στην Αθήνα κατέβηκα με αφορμή έναν έρωτα και αιτία την κούρασή μου από τη Θεσσαλονίκη, την αίσθηση ότι συνεχώς κοπανούσα το κεφάλι μου στην οροφή της. Για τη Θεσσαλονίκη όμως θα σας τα πει καλύτερα από μένα ο Πάνος Ζέρβας, Καλαματιανός όπως κι εγώ, που έχει αποφασίσει να μείνει.
Αντικειμενικά δεν ήξερα πώς θα έβγαινε όλο αυτό, ούτε δουλειά είχα βρει εδώ, ούτε ο έρωτας ήταν χωρίς προβλήματα, ούτε είχα μαζέψει χρήματα τα προηγούμενα χρόνια (κακοπληρωμένες δουλειές και σπάταλος άνθρωπος είναι κακός συνδυασμός).
Ακόμα έχω πολύ δρόμο μπροστά μου, στην οργάνωση του χρόνου, την αυτοπειθαρχία, την επάρκεια στις σχέσεις μου. Την Παρασκευή πάντως έμαθα ότι με δέχτηκαν επίσημα ως υποψήφιο διδάκτορα στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Και αύριο δημοσιεύεται για πρώτη φορά ένα διήγημα μου σε βιβλίο, στην Ανθολογία Ελληνικού Φανταστικού Διηγήματος «Θρύλοι του Σύμπαντος». Για το βιβλίο πάλι θα σας τα πει καλύτερα από μένα η Renton. Τα συγχαρητήριά μου στην Αγγελική Μαρίνου και από δω.