CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

28.1.08

Μετέωρο ανάμεσα σε ύμνους και λίβελλους, σημερινούς και επερχόμενους, ένα ποίημα του Κώστα Καρυωτάκη σε απαγγελία Δημήτρη Χορν.

4 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Δεν ξέρω τί να πρωτοθαυμάσω την απαγγελία του Χορν ή το ποίημα του Καρυωτάκη; Να είσαι καλά άμμε μου γλυκέ! Ήταν μια κάποια λύσις η ακρόασις... ;)

Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Τι απίστευτη έμπνευση αυτό το ποστ!
Άμμε, δεν παύεις να μας εκπλήσσεις :-)

αμμος είπε...

Παιδιά χαίρομαι που το βρήκατε κατάλληλο για την περίσταση. Παίρνοντας αφορμή από τη Γητεύτρια και παραφράζοντας, τώρα που έχουν έρθει οι Βάρβαροι, η ποίηση είναι μάλλον μία κάποια λύση.

??? είπε...

...ή μια ψευδαίσθηση..Αλλά και οι ψευδαισθήσεις αρκούν καμιά φορά..Σίγουρα βοηθάει η ποίηση..Εφόσον δεν είναι Ελύτης
:)