"Επίλογος" του Λευτέρη Πούλιου

[Μετά από πρόσκληση του Αντώνη παρουσιάζω ένα αγαπημένο ποίημα ως αντίδραση στο κλίμα των ημερων. Καλώ με τη σειρά μου τους Sot, Theorema, Treble, τον Urfurslaag, τους αδιόριστους (και την Ινδιάννα αν έχει όρεξη).]

Επίλογος
Εγώ ο Τειρεσίας ανεβαίνοντας από τη Θήβα
με λόγια δισταχτικά και σχεδόν αδέξια
σαν τ' αχνάρια ενός πληγωμένου ζώου πάνω στο χιόνι
μάντης με μάτι σαν η εναλλασσόμενη περίμετρος
ενός σύννεφου.
Ποιητής μέσα στο αρωματικό αυγό του προπάππου του

Εγώ ο Ησαΐας κατεβαίνοντας στον Ισραήλ
προφήτης με κλαψούρισμα άγριου σκύλου
και λέξεις που πέφτουν σαν άγγιγμα βροχής
πάνω στους βράχους.
Ποιητής που υπάρχει για ν' ακούει τις εξομολογήσεις
του βωβού κόσμου
και να μένει έκπληχτος στο πέταγμα μιας πεταλούδας
να μένει άλαλος στο τραγούδι του αίματος
μέσα σε κάθε ζώο μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Βαθύπλουτος μες στο κρεμμύδι της φτώχειας

Αθήνα

πνίξε τη φωνή μου μ' ένα βρόγχο
από νέον και ουράνια τόξα επιγραφών

Γκρέμισε

την κιθάρα μου από τον καταρράχτη
των γηπέδων και των ζητωκραυγών
των χιλιάδων φιλάθλων σου

Κοίταξέ με

Άγγιξέ με

Σκότωσέ με

Ξεσκίζω μέσα μου ό,τι έχω γράψει
Παίρνω πίσω ό,τι έχω πει
Αποφεύγω το δρόμο όπου απάνθρωπες αυγές ξεσπάνε
Σέρνω τις αβύσσους μου
Ντύνομαι τις θύελλές μου
Ακολουθώ εσένα που δεν έχεις ακόμα γεννηθεί
Άι γεννήσου, κρατήσου ζεστός
Δεν οφείλεις να διαβάζεις ηλίθια βιβλία
Πάρε τα όπλα ενάντια στη συμβατικότητα
Εναντιώσου σε όλα
Ευλογημένοι, υμνημένοι, δοξασμένοι οι δρόμοι του ονείρου
και του αγώνα.

Στέλνω ένα καρτ-ποστάλ στο μέλλον
Γραμμένο με αίμα από τρεμάμενο χέρι
Με γραμματόσημο την πανάρχαια αυτή εποχή.