Happy Valentines

Η Στέλλα και η Νάνα μπήκαν αγκαλιασμένες στο “Pop”, κρατώντας σφιχτά στο στήθος τους μια μεγάλη λούτρινη καρδιά. Πάνω στο κόκκινο βελουτέ ύφασμα ήταν κεντημένα με ασημένια κλωστή τα ονόματά τους: «Στέλλα + Νάνα = Love for Ever». Έδωσαν ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και προχώρησαν προς τα σκαμνάκια της μπάρας που έβλεπαν αντικριστά προς την είσοδο. Από εκεί μπορούσες να βλέπεις σχεδόν όλο το μαγαζί, αλλά και να σε βλέπουνε όλοι.
Όσο έδιναν το πρώτο τους ρουφηχτό, παθιασμένο φιλί, η Νάνα παρατήρησε ότι ήδη κατευθυνόταν προς το μέρος τους χαμογελώντας ο Γιάννης και τραβήχτηκε αλαφιασμένη.
- Πώς κι από εδώ Γιάννη;
- Ήρθαμε με το Μιχάλη, μπακούρια και οι δύο πλέον, είπαμε να πνίξουμε τον πόνο μας στο ποτό. Η Νάνα πρόσεξε τώρα και το Μιχάλη που σήκωνε το ποτήρι με το τζιν τόνικ χαιρετώντας την από το βάθος του διαδρόμου.
- Εεεε, ξέρεις εγώ και η Στέλλα…
- Έλα ρε, μην εξηγείς τίποτα, δε μας έλεγες το Σάββατο στην ταβέρνα ότι θα ερχόσασταν έτσι με τη Στέλλα; Τόσον καιρό το σκεφτόσασταν, μια χαρά κάνατε.
- Α, σας το έλεγα στην ταβέρνα. Μάλλον ήπια πολύ κρασί, ούτε καν το θυμάμαι.
- Άντε σας αφήνω, μη σας κάνω και χαλάστρα.
Ο Γιάννης φίλησε κι αγκάλιασε και τη Στέλλα, επιστρέφοντας πίσω στο Μιχάλη, που προσπαθούσε μάταια να κάνει μια κοπέλα να τον προσέξει με εξυπνάδες. Η Νάνα νόμισε πώς τον άκουσε να φωνάζει: «Μα δεν μπορεί να ξέρεις μόνο την Τζόυς Ευείδη», αλλά δεν έδωσε παραπέρα σημασία. Γύρισε προς το μέρος της Στέλλας, της χάιδεψε απαλά το στήθος και ακούμπησε τα χείλη της στα δικά της. Η Στέλλα άρχισε να της τα δαγκώνει απαλά και στη συνέχεια φιλήθηκαν, βαθιά, υγρά και για πολλή ώρα, ενώ τα χέρια της μίας ταξίδευαν πάνω στους γοφούς και τη μέση της άλλης.
Ο Μιχάλης κοίταξε το ρολόι του κινητού του, η ώρα είχε μόλις περάσει από δώδεκα. «Χμμ» σκέφτηκε «δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να γράψω για μια μεταμόρφωση στις δώδεκα, όπως στη Σταχτοπούτα. Ελπίζω να το θυμάμαι αύριο, ποιο τζιν τόνικ είναι αυτό, το τρίτο ή το τέταρτο;» Ο κόσμος γέμιζε πια το μαγαζί, αλλά ο τετράγωνος χώρος μπροστά από την είσοδο παρέμενε ακόμα σχετικά ανοιχτός.
Η Στέλλα ξαφνικά άρπαξε το χέρι της Νάνας και το πέταξε από πάνω της. «Να πας στο διάολο, μαλακισμένη!» φώναξε και έκρυψε το πρόσωπό της στις παλάμες της, βγάζοντας έναν ήχο που έμοιαζε με κλάματα. Η Νάνα της χάιδεψε τα μαλλιά δείχνοντας ότι προσπαθεί να την ηρεμήσει. Η Στέλλα άρχισε πάλι να φωνάζει: «Δε με νοιάζει αν ήσουν χάλια ψυχολογικά! Δεν έπρεπε να βγεις για καφέ μαζί της!», μάζεψε την τσάντα της και πήγε στην απέναντι άκρη του μαγαζιού, ελέγχοντας το χώρο με το βλέμμα της. Τουλάχιστον όσοι βρίσκονταν στο τετράγωνο άνοιγμα μπροστά από την είσοδο, είχαν αντιληφθεί σίγουρα τον καυγά τους.

Ο Αντρέας είχε έρθει μόνος του στο “Pop” απόψε ελπίζοντας ότι θα πετύχαινε μια φιλική παρέα, τελευταία στιγμή όμως τον πήραν τηλέφωνο για να του το ακυρώσουν (δεν του είχαν φανεί βέβαια και πολύ ενθουσιασμένοι από την αρχή). Είχε ήδη παρκάρει, οπότε αποφάσισε να πιει ένα ποτό, έστω και μόνος του. Η βραδιά του εξελίχθηκε τελικά πολύ πιο ενδιαφέρουσα από ό,τι το περίμενε, με τη μία από τις τζιβιτζιλούδες να έρχεται και να κάθεται ακριβώς δίπλα του. Έναν καλό πούτσο χρειάζονταν αυτές, ήταν δυνατόν να ικανοποιούνται με πλακομούνια και δαχτυλάκια; Κοίταξε για άλλη μια φορά τη Στέλλα: καλή ήταν, λίγο μετά τα τριάντα, ωραίο βυζί, δεν ήταν κακή για ένα πήδημα. Και μόνο η ιδέα εξάλλου ότι θα έκανε μια λεσβία να το γυρίσει, τον καύλωνε πολύ. Γύρισε προς τη Στέλλα και τη ρώτησε: «Κοπελιά, να κεράσω ένα ποτό;» Η Στέλλα χαμογέλασε και ένευσε καταφατικά. Αμέσως μετά έβγαλε ένα τσιγάρο από την τσάντα της και του ζήτησε τη φωτιά του.

Ο Θεοδόσης είχε έρθει στο “Pop” με την ελπίδα ότι θα πετύχαινε το Γιώργο, ήταν το αγαπημένο του μαγαζί. Είχαν χωρίσει ήδη δέκα μέρες και δεν απαντούσε πουθενά, είτε δεν το σήκωνε όταν έβλεπε το νούμερό του, είτε του το έκλεινε στα μούτρα, όταν έπαιρνε με απόκρυψη. Δεν ήθελε να τον πικράνει, αλλά η αλήθεια ήταν ότι δεν το χαιρόταν πια το σεξ μαζί του, και όλο και περισσότερο είχε φαντασιώσεις με γυναίκες. Δεν περίμενε να το βιώσει ο Γιώργος σαν τόσο μεγάλη απόρριψη προς τον ίδιο, για αυτό έλπιζε να τον πετύχει σήμερα, για να του εξηγήσει ξανά. Μάλλον δε θα ερχόταν τελικά, αναμενόμενο ήταν να αποφεύγει μέρη που πήγαιναν μαζί. Κοίταξε γύρω του στο μπαρ. Όλοι φορούσαν τις χαρούμενες μάσκες τους και χόρευαν, ακόμα και η μία από τις κοπέλες που είχαν μαλώσει ήδη φλέρταρε με έναν τύπο, αυτός και η άλλη κοπέλα είχαν απομείνει οι μόνοι θλιμμένοι στο μαγαζί. Αποφάσισε να πάρει τα ρίσκα του, τουλάχιστον απέναντι στη θλίψη του. Πλησίασε προς το μέρος της Νάνας και τη ρώτησε ευγενικά: «Θα ήθελες να μιλήσουμε λίγο; Κι εγώ μόνος μου είμαι.» Η Νάνα γύρισε προς το μέρος του χαμογελώντας και άναψε ένα τσιγάρο. «Φυσικά» απάντησε.

Η Νάνα πήρε τη Στέλλα το επόμενο απόγευμα για τις πικάντικες λεπτομέρειες, αφού είχε περάσει σχεδόν όλο το βράδυ ξάγρυπνη με το Θεοδόση και ξύπνησε στο τσακ για να πάει στη δουλειά. Η Στέλλα απάντησε με βραχνή φωνή, που υποψίαζε για πολλά σχετικά με το δικό της προηγούμενο βράδυ.
- Έλα, ποιος είναι;
- Η Νάνα είμαι βρε. Κοιμάσαι;
- Όχι, μόλις ξύπνησα. Είχα αποκοιμηθεί στον καναπέ, κομμάτια έγινα χτες.
- Για λέγε, πώς ήταν ο δικός σου;
- Άσε με ρε με το μαλάκα, πήγε σε ένα γυμναστήριο, την έχει και λίγο μεγάλη και νόμιζε ότι αυτό είναι όλο.
- Κάτσε λίγο, δεν πέρασες καλά δηλαδή;
- Τι να περάσω καλά μωρέ με τον τρόμπα. Ήρθαμε σπίτι, μου έβγαλε τα ρούχα, πέταξε και τα δικά του, πέντε λεπτά σεξ, τέλος.
- Και μετά;
- Με ρωτούσε πόσο καλά πέρασα και αν θέλω να τον πάρω κι από πίσω και τέτοια. Του είπα να φύγει και ότι θα τηλεφωνηθούμε. Του έδωσα λάθος νούμερο βέβαια.
- Άντε ρε, κρίμα.
- Σου λέω παιδί μου, αν πετύχεις τέτοιο άντρα και στρέιτ να είσαι γίνεσαι λεσβία. Εσύ;
- Κοίτα αρχικά κουβέντα ήθελε το παλικάρι, κάτι μου ‘λεγε ότι έχει χωρίσει πρόσφατα και για αυτό ένιωσε ότι θα τον καταλάβαινα και τέτοια.
- Τι πιστεύεις, σου έλεγε δράκους;
- Δεν ξέρω μωρέ, στενοχωρημένος φαινόταν, αλλά δε μου είπε και πολλές λεπτομέρειες, ούτε καν το όνομά της. Τέλος πάντων μετά πιάσαμε άλλα, για μουσική, βιβλία, πολύ ωραία τα είπαμε. Έχουμε ραντεβού για ποτό κι απόψε.
- Περίμενε, δεν το κάνατε δηλαδή;
- Παιδί μου, το κάναμε και το παρακάναμε. Στο μεταξύ η πρώην του πρέπει να ήταν λίγο ψυγείο, γιατί όλο μου έλεγε «αυτό δεν το έχω ξανακάνει». Εντάξει δε λέω, κάναμε και μερικά ακροβατικά, αλλά δεν ήταν πια και όλα καινούρια.
- Από σώμα;
- Ε όχι σαν τον δικό σου, αλλά καλός. Αδύνατος, ούτε μικρή, ούτε μεγάλη. Μου έκανε μόνο εντύπωση ότι κάνει αποτρίχωση στο στέρνο, δε φαίνεται αθλητικός τύπος.
- Μπράβο ρε Νάνα, τουλάχιστον εσύ ήσουν τυχερή.
- Έλα ρε, κι εσύ τυχερή ήσουν, έκανες σεξ.
- Έκανα κάτι σαν σεξ γλυκιά μου, δεν είμαι δεκαοχτάχρονη, έχω πλέον και δυο τρία στάνταρ.
- Λοιπόν, την επόμενη φορά ελπίζω να έχουμε και οι δυο καλή τύχη.
- Άντε μακάρι…
- Στέλλα μου, σε κλείνω, παίρνει ο Γιάννης στο κινητό για να μάθουν τι έγινε, μας είδαν που φεύγαμε μαζί με τους γκόμενους.
- Οκέι, φιλιά δώσ’ του κι από μένα.
- Γεια τώρα, γεια.

[Νομίζω πως ταιριάζει με το κείμενο αυτό το τραγούδι.]