CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

13.2.07

Happy Valentines

Η Στέλλα και η Νάνα μπήκαν αγκαλιασμένες στο “Pop”, κρατώντας σφιχτά στο στήθος τους μια μεγάλη λούτρινη καρδιά. Πάνω στο κόκκινο βελουτέ ύφασμα ήταν κεντημένα με ασημένια κλωστή τα ονόματά τους: «Στέλλα + Νάνα = Love for Ever». Έδωσαν ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και προχώρησαν προς τα σκαμνάκια της μπάρας που έβλεπαν αντικριστά προς την είσοδο. Από εκεί μπορούσες να βλέπεις σχεδόν όλο το μαγαζί, αλλά και να σε βλέπουνε όλοι.
Όσο έδιναν το πρώτο τους ρουφηχτό, παθιασμένο φιλί, η Νάνα παρατήρησε ότι ήδη κατευθυνόταν προς το μέρος τους χαμογελώντας ο Γιάννης και τραβήχτηκε αλαφιασμένη.
- Πώς κι από εδώ Γιάννη;
- Ήρθαμε με το Μιχάλη, μπακούρια και οι δύο πλέον, είπαμε να πνίξουμε τον πόνο μας στο ποτό. Η Νάνα πρόσεξε τώρα και το Μιχάλη που σήκωνε το ποτήρι με το τζιν τόνικ χαιρετώντας την από το βάθος του διαδρόμου.
- Εεεε, ξέρεις εγώ και η Στέλλα…
- Έλα ρε, μην εξηγείς τίποτα, δε μας έλεγες το Σάββατο στην ταβέρνα ότι θα ερχόσασταν έτσι με τη Στέλλα; Τόσον καιρό το σκεφτόσασταν, μια χαρά κάνατε.
- Α, σας το έλεγα στην ταβέρνα. Μάλλον ήπια πολύ κρασί, ούτε καν το θυμάμαι.
- Άντε σας αφήνω, μη σας κάνω και χαλάστρα.
Ο Γιάννης φίλησε κι αγκάλιασε και τη Στέλλα, επιστρέφοντας πίσω στο Μιχάλη, που προσπαθούσε μάταια να κάνει μια κοπέλα να τον προσέξει με εξυπνάδες. Η Νάνα νόμισε πώς τον άκουσε να φωνάζει: «Μα δεν μπορεί να ξέρεις μόνο την Τζόυς Ευείδη», αλλά δεν έδωσε παραπέρα σημασία. Γύρισε προς το μέρος της Στέλλας, της χάιδεψε απαλά το στήθος και ακούμπησε τα χείλη της στα δικά της. Η Στέλλα άρχισε να της τα δαγκώνει απαλά και στη συνέχεια φιλήθηκαν, βαθιά, υγρά και για πολλή ώρα, ενώ τα χέρια της μίας ταξίδευαν πάνω στους γοφούς και τη μέση της άλλης.
Ο Μιχάλης κοίταξε το ρολόι του κινητού του, η ώρα είχε μόλις περάσει από δώδεκα. «Χμμ» σκέφτηκε «δεν είναι καθόλου κακή ιδέα να γράψω για μια μεταμόρφωση στις δώδεκα, όπως στη Σταχτοπούτα. Ελπίζω να το θυμάμαι αύριο, ποιο τζιν τόνικ είναι αυτό, το τρίτο ή το τέταρτο;» Ο κόσμος γέμιζε πια το μαγαζί, αλλά ο τετράγωνος χώρος μπροστά από την είσοδο παρέμενε ακόμα σχετικά ανοιχτός.
Η Στέλλα ξαφνικά άρπαξε το χέρι της Νάνας και το πέταξε από πάνω της. «Να πας στο διάολο, μαλακισμένη!» φώναξε και έκρυψε το πρόσωπό της στις παλάμες της, βγάζοντας έναν ήχο που έμοιαζε με κλάματα. Η Νάνα της χάιδεψε τα μαλλιά δείχνοντας ότι προσπαθεί να την ηρεμήσει. Η Στέλλα άρχισε πάλι να φωνάζει: «Δε με νοιάζει αν ήσουν χάλια ψυχολογικά! Δεν έπρεπε να βγεις για καφέ μαζί της!», μάζεψε την τσάντα της και πήγε στην απέναντι άκρη του μαγαζιού, ελέγχοντας το χώρο με το βλέμμα της. Τουλάχιστον όσοι βρίσκονταν στο τετράγωνο άνοιγμα μπροστά από την είσοδο, είχαν αντιληφθεί σίγουρα τον καυγά τους.

Ο Αντρέας είχε έρθει μόνος του στο “Pop” απόψε ελπίζοντας ότι θα πετύχαινε μια φιλική παρέα, τελευταία στιγμή όμως τον πήραν τηλέφωνο για να του το ακυρώσουν (δεν του είχαν φανεί βέβαια και πολύ ενθουσιασμένοι από την αρχή). Είχε ήδη παρκάρει, οπότε αποφάσισε να πιει ένα ποτό, έστω και μόνος του. Η βραδιά του εξελίχθηκε τελικά πολύ πιο ενδιαφέρουσα από ό,τι το περίμενε, με τη μία από τις τζιβιτζιλούδες να έρχεται και να κάθεται ακριβώς δίπλα του. Έναν καλό πούτσο χρειάζονταν αυτές, ήταν δυνατόν να ικανοποιούνται με πλακομούνια και δαχτυλάκια; Κοίταξε για άλλη μια φορά τη Στέλλα: καλή ήταν, λίγο μετά τα τριάντα, ωραίο βυζί, δεν ήταν κακή για ένα πήδημα. Και μόνο η ιδέα εξάλλου ότι θα έκανε μια λεσβία να το γυρίσει, τον καύλωνε πολύ. Γύρισε προς τη Στέλλα και τη ρώτησε: «Κοπελιά, να κεράσω ένα ποτό;» Η Στέλλα χαμογέλασε και ένευσε καταφατικά. Αμέσως μετά έβγαλε ένα τσιγάρο από την τσάντα της και του ζήτησε τη φωτιά του.

Ο Θεοδόσης είχε έρθει στο “Pop” με την ελπίδα ότι θα πετύχαινε το Γιώργο, ήταν το αγαπημένο του μαγαζί. Είχαν χωρίσει ήδη δέκα μέρες και δεν απαντούσε πουθενά, είτε δεν το σήκωνε όταν έβλεπε το νούμερό του, είτε του το έκλεινε στα μούτρα, όταν έπαιρνε με απόκρυψη. Δεν ήθελε να τον πικράνει, αλλά η αλήθεια ήταν ότι δεν το χαιρόταν πια το σεξ μαζί του, και όλο και περισσότερο είχε φαντασιώσεις με γυναίκες. Δεν περίμενε να το βιώσει ο Γιώργος σαν τόσο μεγάλη απόρριψη προς τον ίδιο, για αυτό έλπιζε να τον πετύχει σήμερα, για να του εξηγήσει ξανά. Μάλλον δε θα ερχόταν τελικά, αναμενόμενο ήταν να αποφεύγει μέρη που πήγαιναν μαζί. Κοίταξε γύρω του στο μπαρ. Όλοι φορούσαν τις χαρούμενες μάσκες τους και χόρευαν, ακόμα και η μία από τις κοπέλες που είχαν μαλώσει ήδη φλέρταρε με έναν τύπο, αυτός και η άλλη κοπέλα είχαν απομείνει οι μόνοι θλιμμένοι στο μαγαζί. Αποφάσισε να πάρει τα ρίσκα του, τουλάχιστον απέναντι στη θλίψη του. Πλησίασε προς το μέρος της Νάνας και τη ρώτησε ευγενικά: «Θα ήθελες να μιλήσουμε λίγο; Κι εγώ μόνος μου είμαι.» Η Νάνα γύρισε προς το μέρος του χαμογελώντας και άναψε ένα τσιγάρο. «Φυσικά» απάντησε.

Η Νάνα πήρε τη Στέλλα το επόμενο απόγευμα για τις πικάντικες λεπτομέρειες, αφού είχε περάσει σχεδόν όλο το βράδυ ξάγρυπνη με το Θεοδόση και ξύπνησε στο τσακ για να πάει στη δουλειά. Η Στέλλα απάντησε με βραχνή φωνή, που υποψίαζε για πολλά σχετικά με το δικό της προηγούμενο βράδυ.
- Έλα, ποιος είναι;
- Η Νάνα είμαι βρε. Κοιμάσαι;
- Όχι, μόλις ξύπνησα. Είχα αποκοιμηθεί στον καναπέ, κομμάτια έγινα χτες.
- Για λέγε, πώς ήταν ο δικός σου;
- Άσε με ρε με το μαλάκα, πήγε σε ένα γυμναστήριο, την έχει και λίγο μεγάλη και νόμιζε ότι αυτό είναι όλο.
- Κάτσε λίγο, δεν πέρασες καλά δηλαδή;
- Τι να περάσω καλά μωρέ με τον τρόμπα. Ήρθαμε σπίτι, μου έβγαλε τα ρούχα, πέταξε και τα δικά του, πέντε λεπτά σεξ, τέλος.
- Και μετά;
- Με ρωτούσε πόσο καλά πέρασα και αν θέλω να τον πάρω κι από πίσω και τέτοια. Του είπα να φύγει και ότι θα τηλεφωνηθούμε. Του έδωσα λάθος νούμερο βέβαια.
- Άντε ρε, κρίμα.
- Σου λέω παιδί μου, αν πετύχεις τέτοιο άντρα και στρέιτ να είσαι γίνεσαι λεσβία. Εσύ;
- Κοίτα αρχικά κουβέντα ήθελε το παλικάρι, κάτι μου ‘λεγε ότι έχει χωρίσει πρόσφατα και για αυτό ένιωσε ότι θα τον καταλάβαινα και τέτοια.
- Τι πιστεύεις, σου έλεγε δράκους;
- Δεν ξέρω μωρέ, στενοχωρημένος φαινόταν, αλλά δε μου είπε και πολλές λεπτομέρειες, ούτε καν το όνομά της. Τέλος πάντων μετά πιάσαμε άλλα, για μουσική, βιβλία, πολύ ωραία τα είπαμε. Έχουμε ραντεβού για ποτό κι απόψε.
- Περίμενε, δεν το κάνατε δηλαδή;
- Παιδί μου, το κάναμε και το παρακάναμε. Στο μεταξύ η πρώην του πρέπει να ήταν λίγο ψυγείο, γιατί όλο μου έλεγε «αυτό δεν το έχω ξανακάνει». Εντάξει δε λέω, κάναμε και μερικά ακροβατικά, αλλά δεν ήταν πια και όλα καινούρια.
- Από σώμα;
- Ε όχι σαν τον δικό σου, αλλά καλός. Αδύνατος, ούτε μικρή, ούτε μεγάλη. Μου έκανε μόνο εντύπωση ότι κάνει αποτρίχωση στο στέρνο, δε φαίνεται αθλητικός τύπος.
- Μπράβο ρε Νάνα, τουλάχιστον εσύ ήσουν τυχερή.
- Έλα ρε, κι εσύ τυχερή ήσουν, έκανες σεξ.
- Έκανα κάτι σαν σεξ γλυκιά μου, δεν είμαι δεκαοχτάχρονη, έχω πλέον και δυο τρία στάνταρ.
- Λοιπόν, την επόμενη φορά ελπίζω να έχουμε και οι δυο καλή τύχη.
- Άντε μακάρι…
- Στέλλα μου, σε κλείνω, παίρνει ο Γιάννης στο κινητό για να μάθουν τι έγινε, μας είδαν που φεύγαμε μαζί με τους γκόμενους.
- Οκέι, φιλιά δώσ’ του κι από μένα.
- Γεια τώρα, γεια.

[Νομίζω πως ταιριάζει με το κείμενο αυτό το τραγούδι.]

21 σχόλια:

Τίποτα είπε...

Φτού γμτ! Πάλι με ξεγέλασες. Κάθε φορά που διαβάζω κάτι δικό σου, βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου, υποθέτω το τέλος, ψάχνω την ανατροπή που ξέρω πως την έχει στήσει στη γωνία. Πάντα χάνω:)

αμμος είπε...

Καλό μου Τίποτα,
το πιο ευχάριστο σε αυτό που γράφεις είναι ότι σε μπλέκω σε ένα παιχνίδι με αινίγματα και ανατροπές αφηγήσεων. Στο βαθμό που σκέφτεσαι κι εσύ μια ανατροπή, το αίνιγμα έχει λυθεί σωστά, όποια και αν είναι η απάντησή σου.

Αγαπητή Ίσις,
καλωσορίσατε! Πραγματικά χαίρομαι που σας άρεσε τόσο το παιχνίδι με τα στερεότυπα, αναρωτιέμαι συχνά τι επικοινωνούν οι άντρες προς τις γυναίκες, ακόμα και όταν αυτοί επικρίνουν φαλλοκρατικά στερεότυπα.
Για τον πόλεμο στις λάσπες που λέτε, δεν είναι διόλου κακή ιδέα, αλλά χρειαζόμαστε πιο ρουστίκ περιβάλλον. Επιφυλάσσομαι για επόμενη δημοσίευση.

Ανώνυμος είπε...

δεν το άφηνα λόγω της απλής αλλά καλής αφήγησης. αυτό το θέμα θα μπορούσε να συνεχίσει για πάντα, να γίνει βιβλίο 1000 σελίδων.

tyharpastos είπε...

Φίλε μου μ' έφτιαξες. Δεν ξερω που είναι το Pop, αλλά πάω στην "Αλλέα" (αν θέλει ένα λ, πιείτε το ένα), για ένα σινγκλ μπάρελ του φίλου μου του Τζακ που πετάει 12 χρόνια τις τάπες στο βαρέλι. Καμία ελπίδα φυσικά να πετύχω τις ..πως τις λένε..(πρέπει να γυρισω πίσω τη σελίδα για αν δω ονόματα)γιατί το ουίσκι είναι καλό, αλλά εγω εκεί είμαι απ' συνηθως απ΄τους νεότερους. Καλά ποτά

αμμος είπε...

Αγαπητέ Ροϊδη,
τόσο καλά λόγια με το καλωσόρισες, σας ευχαριστώ πάρα πολύ!

Φίλε Τυχάρπαστε,
το “Pop” είναι ένα αγαπημένο μου μπαράκι στο κέντρο της Αθήνας, κοντά στην Καπνικαρέα, με ωραίο κόσμο και μεγάλα ποτήρια με καθαρά ποτά.
Λέγοντας «Αλέα» φαντάζομαι εννοείς το τζαζ μπαράκι στη Ναυαρίνου. Παλιά πήγαινα κι εγώ εκεί, ωραία μουσική και ποτά βρε Τυχάρπαστε, αλλά πολύ σοβαρός κόσμος. Αυτό το πράγμα ότι πρέπει να έχουμε τα μούτρα κατεβασμένα για να φαινόμαστε διανοούμενοι δεν το κατάλαβα ποτε.

Ανώνυμος είπε...

Παρακαλω σταματηστε να αναφερετε ασκοπα το ονομα μου στα δηθεν "κειμενα" σας. Ξεκινησε σαν καλο αστειο αλλα δε θα το ανεχτω αλλο.
Ευχαριστω

Фе́ммe скатале είπε...

sdfiudfksfjsehsefnsfhj;sdvj

Κι ετσι τα λένε; Εγω που ζω;

perssefoni είπε...

χα!συνομωσία!ωραίο ήταν!
έχω να παρατηρήσω ότι ο Μιχάλης είναι ολίγον επιρεπής στα τζιν τόνικ ε?

αμμος είπε...

Αγαπητή Τζόυς,
νομίζω ότι σχολιάζετε σε λάθος μπλογκ. Εγώ σας έχω αναφέρει μόνο μια φορά, σε αυτό το κείμενό μου, και μάλιστα ουδέτερα, ως ένα όνομα που πρέπει να το ξέρει κανείς μαζί με άλλα.
Υπάρχει όμως και ένας σκοτεινός μπλόγκερ, ένα αντικοινωνικό στοιχείο της ελληνικής μπλογκόσφαιρας, ένας τσαμπουκάς που μαλώνει με άλλους μπλόγκερ για να ανεβάσει τις επισκέψεις του, ο οποίος χρησιμοποιεί το όνομά σας επι ματαίω, σχολιάζοντας δεξιά και αριστερά.
Αναγκάζομαι να αποκαλύψω το όνομά του, για να σηκώσω από πάνω μου τις άδικες κατηγορίες: είναι ο ζοφερός, ο αδυσώπητος fight-back.

Καλή μου Τία - Αννέτα
αν σας πω ότι κατάλαβα, θα λέω ψέματα και δεν το θέλω.

αμμος είπε...

Αγαπητή Περσεφόνη,
έχετε δίκιο και κατα σατανική σύμπτωση αυτό είναι και το δικό μου αγαπημένο ποτό.

tyharpastos είπε...

Αυτή την "Αλέα" εννοώ. Τα μούτρα τα έχουν κατεβασμένα, όχι για να δείχνουν διανοούμενοι, αλλά γιατί είναι μικρός ο χώρος κι αν τα σηκώσουν δεν θα χωράνε. Η αλήθεια είναι ότι χθες τα πράγματα ήταν πολύ δυσκολα, γιατί θυμιζε παράρτημα του ΚΑΠΗ του χωριού μου. Το μόνο ευχάριστο, εκτός από τα ποτά, ήταν η υπέροχες γυμνές πλάτες της κοπέλας που σερβίρει. Αν βρεθώ στην Αθήνα θα θυμηθώ το pop. Καλημέρα

Helix Nebulae είπε...

"Ανάψτε κάνα φως να οργανωθούμε ρε!"

Τι ερωτικός αποπροσανατολισμός είναι αυτός; Σόδομα και Γόμορρα! Εγώ αυτά τα μεταμοντέρνα σεξουαλικά ήθη δεν τα καταλαβαίνω, νόμιζα ότι συναντώνται μόνο σε τσόντες με υδραυλικούς. Πάνε πια οι παλιές καλές εποχές που λεσβίες θεωρούνταν όλες οι γκόμενες που δεν σου κάθονταν και λούγκρες όλοι οι ευαίσθητοι άντρες που μπορούσε μια κοπέλα να εκμυστηρευτεί άφοβα τα ερωτικά της... Πήξαμε στους μπάι και στους γκουντ μπάι. Μόνη σταθερή αξία στη ζωή μας το τζιν-τόνικ.

"Ανάψτε κάνα φως να οργανωθούμε λέω! Έχω φάει τρεις κι έχω ρίξει μόνο έναν..."

αμμος είπε...

Καλέ μου Τυχάρπαστε,
μου δίνεις νέα δεδομένα με την πληροφορία για την όμορφη γκαρσόνα. Τελευταία φορά που είχα πάει μας σέρβιρε ένας πενηντάρης μουσάτος, ίσως να ξαναπερνούσα καμιά βόλτα από την Αλέα. Καλημέρα κι από μένα.

Φίλε Έλικα,
είσαι ο πρώτος που κατάλαβε ότι το κείμενο αυτό δεν είναι μεταμοντέρνο, αλλά νατουραλιστικό: προσπαθώ να κάνω μια χειρουργική τομή στις παθογένειες της νεοελληνικής κοινωνίας, βάζοντας βαθιά το μαχαίρι στο κόκαλο. Έτσι διασκεδάζουν οι νέοι σήμερα, φίλε Έλικα, έτσι σπαταλάνε τις ζωές τους, αντί να ξεκινάνε οικογένειες και να κάνουν παιδιά (εβδομήντα εκατομμύρια έφτασαν οι Τούρκοι!). Και όσο για την ξενόφερτη συνήθεια της αμφιφυλοφιλίας, τι να πει κανείς; Είναι προφανές ότι και πίσω από αυτό κρύβεται εβραϊκός δάκτυλος.

numb είπε...

μετά το ποπ δεν έχει στοπ

καλησπέρα, ωραίο κείμενο, χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν

Ανώνυμος είπε...

Εμένα, που δεν είμαι μπλόγκερ, θα με παίξετε?

αμμος είπε...

Αγαπητέ numb_jg
:D :D
Καλήσπέρα, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Εγώ γιορτάζω του αγίου Υακίνθου, στις 3 Ιουλίου, να είσαι πάντως καλά για τις ευχές σου.

Καλώς τη Ρία,
βεβαίως και σε θέλουμε! Μόλις είχα ιδέα: θες να αφήνεις μικρα ρεπορτάζ από τη Βαρσοβία στα σχόλιά μου;

Sia+Meza είπε...

Μπυαχαχαχαχαχαχαχααχχαχ, λετε να το βαλουμε ΚΑΙ αυτο στο ρεπερτοριο του ινβιζιμπλ θηατερ με τη Σια;
Μεχρι τωρα ηταν μη κερδοσκοπικο, με μονες απολαβες τις σοκαρισμενες φατσες των περαστικων, αλλα κατι μου λεει οτι μια τετοια παρασταση θα κοψει πολλα..εισητηρια!

αμμος είπε...

Αγαπητή Μέζα,
η ιδέα σας είναι εξαιρετική, με δεδομένο όμως ότι και εσείς και ο Τυχάρπαστος μένετε Θεσσαλονίκη, θα σας πρότεινα να κανονίσετε όλοι μαζί ένα ραντεβού στην «Αλέα». Μπαράκι καλλιτεχνών – διανοουμένων είναι έτσι κι αλλιώς, θα κάνετε κι εσείς την παράσταση σας σε υποψιασμένο κοινό, θα του εκπληρωθεί η φαντασίωση και του Τυχάρπαστου. (Αν χρειαστείτε παιδί για να πουλάει τα εισιτήρια, προσφέρομαι αφιλοκερδώς, αρκεί να με βάλουν και οι φίλοι σας στα λινκ τους.)

Blondie είπε...

Apisteuto telos! Aprosdokito! Polu wraia istoria! mou fainetai 8a arxisw na tis diavazw oles!!!!!! molis apextises nea fanatiki reader!

αμμος είπε...

Καλώς τη νύφη την πολύφερνη!
Σε ευχαριστώ πολύ Blondie, εύχομαι να σου αρέσουν τόσο και οι υπόλοιπες ιστορίες.

Blondie είπε...

Kalws me kalws me! :P Eimai sigouri pws 8a maresoun! filia!