Οι θετικές επιδράσεις της πνευματικής καλλιέργειας

Η πρώτη φορά που το διάβασμα είχε και αυτήν την ευεργετική συνέπεια επάνω του ήταν μόλις δεκαεπτά χρονών και στην ΚΝΕ, δεν μπόρεσε όμως τότε να το καταλάβει. Είχε διαβάσει πρόσφατα τη «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» και σε μια παρέα συντρόφων ανέφερε ότι «η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο ως φάρσα.» Ενώ οι σύντροφοί του τον κοιτούσαν με θαυμασμό, ο Μάρκος αισθάνθηκε κάτι να σαλεύει παράξενα μέσα στο σλιπ του. Δεν έδωσε εκείνη την ώρα σημασία, αλλά αργότερα στο σπίτι πήγε στο μεγάλο καθρέφτη του μπάνιου, κατέβασε παντελόνι και εσώρουχο και κοιτάχτηκε προσεχτικά. Το πέος του του φάνηκε ελάχιστα πιο μεγάλο, υπέθεσε όμως ότι έβλεπε ό,τι ήθελε, από τα πολλά τσίπουρα που είχε κατεβάσει.
Το ίδιο σκέφτηκε και τη δεύτερη φορά που του συνέβη, όταν σε μία παρέα τριαντάρηδων Συνασπισμένων ένα χρόνο μετά, είπε ότι το αγαπημένο του βιβλίο είναι το «Άλεφ» του Μπόρχες (έλεγε αλήθεια, τον είχε ανακαλύψει πρόσφατα και είχε γοητευτεί από τους αχανείς λαβυρίνθους του, που ελάχιστα κατανοούσε). Όσο οι περισσότεροι κουνούσαν το κεφάλι και έσμιγαν τα χείλη με επιδοκιμασία, ο Μάρκος αισθάνθηκε πάλι κάτι να κουνιέται στο σλιπ του. Στο σπίτι πάλι εξετάστηκε στη συγκεκριμένη περιοχή, πάλι κάτι του φάνηκε διαφορετικό (δεν ήταν όμως το μήκος), σκέφτηκε ξανά ότι φταίει η φαντασία του, έκανε όμως κάτι που θα τον οδηγούσε πολύ πιο κοντά στην ανακάλυψη της αλήθειας. Πήρε τη μεζούρα που χρησιμοποιούσε η μητέρα του στο ράψιμο και μετρήθηκε με πολλή προσοχή. Το ίδιο έκανε ανά διήμερο για όλο τον υπόλοιπο μήνα, μέχρι να βεβαιωθεί ότι αυτό ήταν πραγματικά το μέγεθός του.
Έτσι την τρίτη φορά, πρωτοετής στο πανεπιστήμιο πλέον, όταν ξεκίνησε μια παρατήρηση του στο αμφιθέατρο με μια παραπομπή στον Μπαχτίν, για το καρναβάλι της γραφής και την πολυφωνία των κειμένων, περίμενε κυρίως να δει τι θα γινόταν από τη στιγμή που ο καθηγητής τον επιβράβευε και οι συμφοιτητές με τις συμφοιτήτριές του τον κοιτούσαν με φθόνο. Αφού ένιωσε για άλλη μια φορά το πέος του να κουνιέται παράξενα, οι δύο ώρες μέχρι να τελειώσει το μάθημα πέρασαν βασανιστικά αργά, μέχρι να τρέξει προς το σπίτι και να βεβαιωθεί ότι το πέος του είχε πράγματι μεγαλώσει ένα πόντο σε μήκος.
Τα συμπεράσματα ήταν εύκολο να βγουν: κάθε φορά που εντυπωσίαζε ένα απαιτητικό ακροατήριο με κάτι που είχε διαβάσει, το πέος του θα μεγάλωνε. Με δεδομένο ότι δεν ήταν ιδιαίτερα προικισμένος αλλά και ότι δεν είχε κάνει ακόμα σεξ (οπότε κουβαλούσε όλες τις παρανοήσεις της πορνογραφίας) η ανακάλυψη τον συγκλόνισε με κύματα ενθουσιασμού. Πήγαινε ήδη αρκετά στην πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη, από εκείνο το σημείο και μετά όμως έφτανε πριν τις βιβλιοθηκονόμους το πρωί και έκλεινε μαζί τους την αίθουσα το βράδυ.
Σύντομα βέβαια αντιμετώπισε ένα πρόβλημα, καθώς το πέος του μεγάλωνε σε μήκος αλλά όχι σε πάχος. Πριν αρχίσει να ευεργετείται από την ανάγνωση οι αναλογίες του ήταν βέβαια φυσιολογικές, έτσι όμως που μεταμορφωνόταν σε νεαρό λόγιο, το πέος του έμοιαζε όλο και περισσότερο με μακρύ καλαμάκι. Τότε ευτυχώς ήρθε στη ζωή του ο Τζόυς.
Είχε πάρει ως θέμα μιας εργασίας του τον «Οδυσσέα» (κανένα άλλο μυθιστόρημα δεν του φαινόταν αντάξιό του) και είχε βρεθεί σε μια ταβέρνα με κάτι συμφοιτητές του, μετά από το μάθημα. Συζήτησαν λίγο για τις εργασίες, τους είπε για τον Οδυσσέα, και εκεί ακούστηκε η αναμενόμενη ερώτηση: «Μα κατάφερες να τον διαβάσεις ολόκληρο;». Απάντησε με φυσικότητα «ναι» και πάλι αισθάνθηκε κάτι να μεγαλώνει μέσα στο μποξεράκι του (ήταν πλέον διανοούμενος, δεν μπορούσε να φοράει σλιπ), αυτή τη φορά όμως το αισθάνθηκε με διαφορετικό τρόπο. Στο σπίτι αργότερα, όταν μέτρησε το πέος του ήταν ίδιο σε μήκος, αλλά σε προσεκτικότερη εξέταση αποδείχτηκε ότι είχε μεγαλώσει ένα εκατοστό σε πάχος.
Φυσικά παράτησε τη θεωρία και το γύρισε στη λογοτεχνία, ανοίγοντας και λίγο τον κύκλο του. Τα αμφιθέατρα ήταν ιδανικός χώρος για να αραδιάζει βιβλιογραφικές παραπομπές, οι παρέες ήταν όμως πιο κατάλληλες για να συζητάς λογοτεχνία. Δε χρειάστηκε κάτι παραπάνω από το «Αναζητώντας το χαμένο χρόνο» και το «Πόλεμος και Ειρήνη» για να αποκτήσει το επιθυμητό πάχος. Το μόνο που τον απασχολούσε ακόμη ήταν ότι την είχε λίγο στραβή.
Είχε όμως μπει πλέον στη λογική των μεταμορφώσεών του. Άνοιξε ένα μπλογκ που αμέσως γοήτευσε με το βάθος της θεωρητικής του ανάλυσής και τον πλούτο των λογοτεχνικών του αναφορών. Κάθε φορά που έπιανε τους 150 επισκέπτες, το πέος του ίσιωνε λίγο ακόμα. Αφού ένα κείμενό του δημοσιεύτηκε και στα ΝΕΑ, αποφάσισε να τα παρατήσει. Ήταν όπως έπρεπε, δεν χρειαζόταν να προσπαθεί άλλο.

Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι την είχε πια τόσο μεγάλη, που δεν του σηκωνόταν με τίποτα.