Και ο ήλιος κυκλοδίωκτος
ως αράχνη με εδίπλωνε
και με φως και με θάνατον
ακαταπαύστως
Δύο πολύ διαφορετικοί ήρωες, ο αφηγητής – Ανδρέας Κάλβος και ο Πίτερ Πάρκερ – Σπάιντερμαν παγιδευμένοι στην ίδια αρχαία μεταφορά για τον ιστό. Ξαπλωμένος και χαλαρός μετά στο κρεβάτι μου, αναρωτιόμουν ως ιστολόγος πώς θα μπορούσαν να συνδυαστούν αυτά τα δύο κείμενα σε μια ιστορία.
Πήρε μια παλιά ζυγαριά και άρχισε να τη γεμίζει με πετρούλες δεξιά και αριστέρα, αυτή όμως ήταν τόσο σκουριασμένη που δεν κουνιόταν με τίποτα. Την άφησε και σήκωσε μία τσουγκράνα που ήταν μισοχωμένη πίσω από κάτι κουρέλια, παλιά πανιά για το μάζεμα των ελιών. Πέρασε λίγη ώρα πετώντας το άχυρο από δω κι από κει, το βαρέθηκε όμως σύντομα κι αυτό. Ήταν εξάλλου καλύτερα να είναι μαζεμένο σε μια μεριά.
Ήταν έτοιμη να ανοίξει το μισοσαπισμένο σεντούκι, όταν άκουσε βήματα να πλησιάζουν. Κρύφτηκε γρήγορα στο πίσω δωμάτιο, βγήκε όμως αμέσως ακούγοντας την ψιθυριστή φωνή του: «Μαίρη, που είσαι; Εγώ είμαι, ο Τάκης.» Ίσιωσε το φουστάνι της, τίναξε πίσω τα μαλλιά της και εμφανίστηκε στον κυρίως χώρο.
Τα ρούχα της ήταν πρόχειρα και γεμάτα με μικρά κομματάκια από άχυρο, στα μάτια όμως του Τάκη έμοιαζε με μικρή νεράιδα, όπως διαγραφόταν πίσω από τους πυκνούς ιστούς που είχαν απλωθεί μπροστά από την πόρτα. Από τη λαχτάρα του να την αγκαλιάσει, έτρεξε κοντά της παρασύροντας ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτή στην αρχή αντιστάθηκε, αηδιάζοντας με τα νήματα που τον τύλιγαν, αυτός όμως δεν το κατάλαβε και επέμεινε ακόμη περισσότερο. Κρατώντας τη σφιχτά από τη μέση, άρχισε να χαϊδεύει με το άλλο του χέρι τους σφιχτούς γλουτούς της, ενώ φιλούσε με πάθος τα μικρά, εφηβικά στήθη της. Έπεσαν γρήγορα στο μεγάλο σάλι που είχε απλώσει πριν η Μαίρη πάνω στα άχυρα. […]
Η Μαίρη ένιωθε πολύ μπερδεμένη με το σπασμένο της παρθενικό υμένα να πονάει και την απόλαυση να την πλημμυρίζει, μπόρεσε όμως να προσέξει ότι κάτι παράξενο συνέβαινε πλέον και στον Τάκη, που είχε κλείσει τα μάτια και ανάσαινε όλο και πιο βαριά, με το πρόσωπό του γεμάτο συσπάσεις, σχεδόν άσχημο πια. Οι παλινδρομικές του κινήσεις γίνονταν όλο και πιο δυνατές μέσα της, σαν να ήθελε να την τρυπήσει ή να της κάνει κακό. Ήταν έτοιμη να φωνάξει: «Ε, λίγο πιο ήρεμα!», όταν το σώμα του Τάκη τεντώθηκε, ενώ αυτός έβγαζε ένα πνιχτό μουγκρητό. Μέσα της κατάλαβε κάτι υγρό να χτυπάει τη μήτρα της και αμέσως μετά ο Τάκης σωριάστηκε πάνω της, με το πέος του ακόμα στον κόλπο της. Όσο τον ένιωθε μέσα της να μικραίνει, άρχισε να του χαϊδεύει τα μαλλιά βγάζοντας τους ιστούς που είχαν κολλήσει πάνω τους. Μια μικρή ακρίδα ήταν παγιδευμένη σε έναν από αυτούς και η Μαίρη τη σήκωσε στο φως για να τη δει καλύτερα. «Έτσι είναι» είπε «μαζί η ζωή και ο θάνατος». Ο Τάκης άνοιξε τα μάτια του βγαίνοντας από μέσα της και τη ρώτησε: «Μμμ, δεν κατάλαβα. Είπες ότι σου άρεσε;» Η Μαίρη τον φίλησε στο στόμα συνεχίζοντας να του χαϊδεύει τα μαλλιά: «Ναι αγόρι μου, ήταν υπέροχη πρώτη φορά και για τους δυο μας».
32 σχόλια:
εκπληκτικό κείμενο και ειδικά με την εισαγωγή.
Παραξενο ποσα πράγματα πλέκονται προκαλώντας την έμπνευση.
Αυτό μάλιστα! Θα μου γράψεις κι ένα εμπνευσμένο από Μπάτμαν και Σαχτούρη; "Η τρελή νυχτερίδα" ας πούμε.
Εκτός αν δεν δέχεσαι παραγγελιές :-P
Αγαπητέ Λεξ Λούθορ,
καλωσόρισες! Απορώ μάλιστα πώς βρίσκεις το χρόνο με τόσα πολεμικά μέτωπα ανοιχτά να ανακαλύπτεις νέους μπλόγκερ.
Αν το σκεφτείς, γράφουμε σε ένα πλαίσιο (μπλογκόσφαιρα και διαδίκτυο, λινκ και αλληλεπίδραση κτλ.) που μοιάζει πολύ περισσότερο στην αρχιτεκτονική του με αυτό που συμβαίνει στο κεφάλι μας όσο γράφουμε, από ό,τι ένα παραδοσιακό βιβλίο: πολλά συνδέονται με πολλά, και όλα κάποια στιγμή με όλα. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για το λινκ.
Αγαπητέ Έλικα,
παραγγελιές δε δεχόμαστε κανονικά, αλλά επειδή είσαι καλός πελάτης, θα κάνω για σένα μια εξαίρεση. Πώς το θέλεις, ποιητικό, πεζό, υπερρεαλιστικό, ρεαλιστικό, με αίμα, χωρίς;
Ζηλευω το συγγραφικο σου θρασσος. Αναφερομαι στην περιγραφη της ερωτικης πραξης. Πολυ ωραιο κειμενο παλι και ωραια η εισαγωγη -παρουσιαση των επιρροων σου.
Επισης θα ηθελα και ενα ποιημα αφιερωμενο, με αναφορες σε Εμπειρικο και Ναταλια Γερμανου
Ευχαριστω.
Γλυκιά, απλή ιστορία;
Αν έλειπαν οι ιστοί, θα μπορούσε να είναι έτσι. Υπάρχουν, ωστόσο, όπως υπάρχουν παντού, μόνο που εδώ γίνονται πρωταγωνιστές.
ΥΓ. Ξανά αιχμηρά αντικείμενα. Τσουγκράνα αυτή τη φορά...
Και σκέψου λέει η Μαίρη να μην ήταν παρθένα έφηβη, αλλά τριανταπεντάρα νεοτάξ, με ήδη δύο μπότοξ στο ενεργητικό της... Πού θα συναντούσε τον ιστό ο Τάκης ο αγρότης... Μουαχαχαχαχα! Μπράβο σας κύριε! Ωραιότατο κι αυτό!
Καλέ μου Φαητμπάκ,
όταν μπορείς να κατεβάσεις από το ίντερνετ δωρεάν ό,τι πορνό θέλεις, δε νομίζω ότι χρειάζεται ιδιαίτερο θάρρος από τη μεριά μας, για να γράφουμε έτσι. Μάλλον φρέσκο βλέμμα χρειάζεται, έτσι όπως έχουμε μπουκώσει όλοι με την πορνογραφία και τα στερεότυπά της.
Με σκλαβώνεις με τα σχόλιά σου για άλλη μια φορά, όσο για το συνδυασμό Εμπειρίκου με Ναταλία Γερμανού, άρχισα ήδη να το δουλεύω. Λέω να χρησιμοποιήσω τους στίχους της Ναταλίας από το «Σπασίμπα μπέιμπι», εσύ τις λες;
Καλό μου τίποτα,
το αυτοσχόλιο είναι για τη συγκεκριμένη ιστορία (την κόκκινη) και όχι για όλο το κείμενο, αλλά και πάλι δεν γίνεται για να επιβάλω μία ανάγνωση σε όλους/ες. Εγώ διαβάζω σε αυτό που έγραψα την πρώτη φορά ενός νεαρού ζευγαριού στην εξοχή, που μου φαίνεται μια γλυκιά και απλή ιστορία.
Όσο για τη δεύτερη παρατήρηση, να υποθέσω ότι κάνεις κάποια φροϋδική ερμηνεία;
:D :D :D
[Με πιο σοβαρό ύφος τώρα] Μαγία μου αυτήν την περίπτωση ιστού δεν την είχα σκεφτεί καθόλου. Τελικά κουβαλάει τρελή πολυσημία αυτή η λέξη.
Το αφήνω πάνω σου. Αρκεί να εκτυλίσσεται (και να έχει γραφτεί κατά προτίμηση) τη νύχτα.
Μα στην "κόκκινη" αναφέρομαι. Τίποτα απ' όσα, μέχρι στιγμής, έγραψες δε θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω γλυκό και απλό, αλλά είπαμε, πολλαπλές οι αναγνώσεις. Όσο για τα αιχμηρά αντικείμενα, μαχαίρια, πριόνια, τσουγκράνες κλπ, ναι, πάντα, κάπου σε κάποια γωνιά κρυμμένος, υπάρχει ένας δράκος. Μαζί με τους θησαυρούς...:)
Πιστευω οτι δεν ειναι ευκολο να προσεγγισεις τετοιες εντονα συναισθηματικα στιγμες με τοσο σκληρο και ταυτοχρονα μαγευτικο τροπο. Μ'αρεσει πολυ πως το συνδιαζεις. Τελος παντων δε θελω να γινομαι και υπερβολικος στα σχολια, την αλλη φορα θα σου εφαρμοσω πολυ σκληρη κριτικη. Εννοια σου.
Σκεψου κατι σε "αναστεναζων κοπετος μικρων δενδρυλιων, ετσι απλα μωρακι μου φευγατο"
Αγαπητέ Έλικα,
Σκεφτόμουν ότι αν γουστάρεις το γράφουμε μαζί (στο στέλνω, μου το στέλνεις πίσω, το ανεβάζουμε από κοινού κτλ.) Έψαξα όμως για μέιλ στο μπλογκ σου και δεν βρήκα.
Καλό μου τίποτα,
οι συνειρμικοί χρησμοί σου συχνά με φέρνουν στη θέση να αναλογίζομαι πως εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.
Καλέ μου φαητμπάκ,
με συγκινει που σε συγκινώ, τέτοιου ειδους επικοινωνία δεν την περίμενα με τίποτα όταν ξεκινούσα αυτό το μπλογκ. Η πρόταση που έκανα στον Έλικα ισχύει και για εσένα, με ιντριγκάρουν πολύ τα ομαδικά παιχνίδια γραφής.
Αποδέχομαι την πρόταση σου για συγγραφική συνεύρεση (ή παρτούζα - excuse my french) εξ αποστάσεως:
yperoptix@yahoo.gr
(Άντε τυχερέ, θα μάθεις και το κανονικό μου όνομα)
Πολύ καλό!
Πολύ-πολύ καλό, λέω!!
ΠΟιός είπε παρτούζα;
Βρε Έλικα,
πιπέρι! Δες πως αντέδρασε η composition doll με το που μπήκε στα σχόλια. Αμέρικαν μπαρ θα μου το κάνετε εδώ μέσα.
Λοιπόν, θα το επεξεργαστώ λίγο ως ιδέα και θα σου στείλω μέιλ.
Αγαπητή Composition Doll,
καλωσορίσατε! Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και στις δύο δημοσιευσεις, τιμή μου ειλικρινά.
Your Highness
εγώ είμαι από την επαρχία και δεν ξέρω απ' αυτά. Αν θέλετε όμως στείλτε ένα μέιλ στον helix, φαίνεται έμπειρος περί τα ερωτικά, νομίζω ότι με χαρά θα σας κατατοπίσει.
[Μήπως όμως παρερμηνεύω το συγγραφικό σας ενδιαφέρον για σεξουαλικό;]
Καταρχην να σε πληροφορησω οτι το -αμμος βγαινει απο το -vamos που στην ισπανικην σημαινει πάμε , κατα δευτερον να σου πω οτι η λεξις η οποια με τραβηξε ητο η λεξις "παρτούζα", λεξις καθολα ποιητικη και ιδιαιτέρα. Εννοειται πως το ενδιαφερον μου ειναι συγγραφικο μόνο στην περιπτωση που το θέμα είναι σεξουαλικό. Κι επειδη καλε μου άμμε (που στην κλητικη βγαινει απο το φοβ-αμαι) εδω και τρεις ημερες δεν κοιμάμαι , μετα από τον ύπνο που με περιμένει θα ηθελα σοβαρες προτασεις επι του θεματος.
Your Highness
[Διάλειμμα σοβαρότητας] Σε επόμενες αϋπνίες δοκιμάστε να βράσετε ένα ξυλαράκι κανέλα σε γλυκό κρασί (ή σε ξηρό κρασί που έχετε προσθέσει μέλι). Είναι αρκετά αποτελεσματικό και εύγευστο, σε αντίθεση με τη βαλεριάνα.
[Συνεχίζουμε το κανονικό μας πρόγραμμα] Για το δεύτερο θέμα μας, την παρτούζα, μου θυμίζετε από τη μια τα σοφά λόγια του Λορέντζου Μαβίλη προς τη Βουλή των Ελλήνων: «Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, μόνο χυδαίοι άνθρωποι», αλλά και την παιγνιώδη ρήση που τόσο ταιριάζει στα τεκταινόμενα της ελληνικής μπλογκόσφαιρας: «Αφήστε τα μίση και πιάστε το γαμήσι». Φαντάζομαι ότι θα έχετε ξυπνήσει μέχρι το Σαββατοκύριακο, περιμένω τις ιδέες σας για ένα πορνογραφικό και ταυτόχρονα καλλιτεχνικό project.
Θέλει κότσια τούτο το μπλογκ που μάλλον δεν έχω. Φιλοσοφικής διαθεσης προσέγγιση, πολύ καλό κείμενο και σχόλια υψηλού επιπέδου. Ισως αν είχαν περιοριστεί στην παρτούζα να κατάφερνα να σκεφτώ κάτι κι εγώ. Αλλά στα άλλα, το ομολογώ, δυσκολεύομαι. Μιας και βρέθηκα εδώ, όμως δεν μπορώ να φύγω σαν κλέφτης. Συγχαρητήρια λοιπόν. Μ' άρεσε πολύ και το ποστ αλλά και το γεγονός ότι τα σχόλια είχαν να κάνουν μ' αυτό κι οχι από τη πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλα. Ελπίζω την άλλη φορά να μπω στο κλίμα της συζήτησης και να μη είμαι εγώ ο από τη πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλα:-)
Αγαπητέ συμπολίτη τυχάρπαστε,
κατ’ αρχήν καλωσόρισες! Επειδή σε διαβάζω τον τελευταίο καιρό, νομίζω ότι αδικείς πολύ τον εαυτό σου (και έτσι και αλλιώς μου φαίνεται αστείο να συγκρίνουμε τις φιλοσοφικές διαθέσεις να δούμε ποιος την έχει πιο μεγάλη). Από την άλλη νομίζω ότι μας κολακεύεις όσον αφορά τα σχόλια, μέχρι και γιατροσόφια για την αϋπνία μπορεί να διαβάσει κανείς στα σημερινά. Σε ευχαριστώ πολύ πάντως για τα καλά σου λόγια και εύχομαι καλή συνέχεια και στο δικό σου, πολύ όμορφο μπλογκ.
Καλά, δεν ντρέπεστε όλοι σας; μια πονηρή λέξη ανέφερα κι εγώ και πήραν φωτιά τα πληκτρολόγια. Λοιπόν, αφού είσαστε (είμαστε θέλω να πω) όλοι διεστραμμένοι, ας φτιάξουμε ένα ομαδικό blog ερωτικού/σαδομαζοχιστικού περιεχομένου. Κάτι σαν συλλογική "φιλοσοφία στο μπουντουάρ" των 00s ας πούμε.
Έχω και έτοιμο concept, αλλά δε σας το λέω. Να έρθετε στο δικό μου blog να με κάνετε διάσημο και μετά.
Λιγούρια :-PPPPP
@Αντουανέτα (μη Μαρία)
Καλά κυρά μου, εσύ 6.30 το πρωί εκεί το 'χεις το μυαλό σου ;-PP
(τα συγγραφικά και τα ρέστα άσ'τα - δεν περνάνε αυτά σε μένα)
Βρε Έλικα, τι Αμέρικαν Μπαρ έλεγα πριν, σε λίγο θα ρωτάς πότε βγαίνουν οι κοπέλες για κονσομασιόν! "Διεστραμένοι", "λιγούρια", "κυρά μου", πρόσεχε λίγο, έχουν σχολιάσει και μπλόγκερ που μπορεί να μην έχουν το ίδιο χιούμορ με σένα. Χωρίς πλάκα αυτό. (Δεν ενοχλήθηκα για έμενα, πες μου και χειρότερα, αλλά δεν ξέρω τι ευαισθησίες κουβαλάει ο άνθρωπος πίσω από κάθε περσόνα.)
Αν πάντως μιλάς σοβαρά για το φιλοσοφικό - ερωτικό μπλογκ, η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αλλά θέλει επεξεργασία. Θα σου στείλω μέιλ σήμερα, κατ' αρχήν για το Σαχτούρη.
Ααααααα εγω παρεξηγηθηκα παντως ...
Ακου εκει να με ρωταει αν εχω εκει το μυαλο μου στις 06.30. Δηλαδη με ποιο δικαιωμα το αμφισβητει και χρειαζεται να με ρωτησει;Ντροπη , ντροπη...
απο το τίποτα έχεις έμπνευση!
πολύ ωραία γράφεις!!!
Παραλειπονται οι γραμμες του σχολιου που αναφερω ποσο ταλαντουχος εισαι και τετοια κλισε.
Προτεινω να γραψει ο κεθενας ενα κειμενο με κοινες λεξεις-κλειδια και πολιτιστικες αναφορες. Και απο κει και περα αυτοσχεδιασμος. Μια ωραια μιξη εκανε ο εντεκας σε ενα προσφατο του κειμενο.
Ή ισως μια εκθεση με κοινο θεμα οπως καναμε στο δημοτικο.
Μπορουμε να ξεκινησουμε με το ολ ταημ κλασικ "Η αποταμιευση"
Melomene καλωσόρισες! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, πάντως κι εσύ δεν πας πίσω, με το τίποτα φτιάχνεις παραμύθια.
Your majesty, καταλαβαίνω την ενόχληση σας, για να αποφευχθούν ακριβώς τέτοιες παρεξηγήσεις έκανα και την παρατήρηση στον Έλικα.
Καλή μου Μισιρλού, και οι δύο σου ιδέες είναι εξαιρετικές, ιδίως αυτή με την έκθεση για την αποταμίευση. Μπορούμε να δώσουμε νέα πνοή στο είδος, δες για παράδειγμα τι συνέβη τη δεκαετία του '90 με το ιστορικό μυθιστόρημα.
μου άρεσε η δομή του κειμένου - οι συνειρμοί που έκανες :-)
Αγαπητέ KeimGreek
καλωσόρισες! Να είσαι καλά για τα ζεστά σου λόγια, μου άρεσε πολύ και η συζήτηση που ξεκίνησες χτες στο μπλογκ σου.
Your Majesty, a propos εσείς ακόμη να κοιμηθείτε;
Δημοσίευση σχολίου