Ατυχείς συναντήσεις

Το μικρό δωμάτιο όπου κάθονταν οι δύο γυναίκες έμοιαζε να είχε φωτιστεί από επαγγελματία, ώστε να δίνει την κατάλληλη αίσθηση στον πελάτη. Οι τοίχοι και τα έπιπλα που εφάπτονταν σε αυτούς διακρίνονταν αχνά, σαν να τα θυμάσαι από όνειρο παρά να τα βλέπεις και οποιαδήποτε κίνηση μέσα στο δωμάτιο δημιουργούσε ψηλόλιγνες, κινούμενες σκιές. Αντίθετα το τραπέζι, που ήταν καλυμμένο με ένα ακριβό κόκκινο βελούδο, φωτιζόταν εξαιρετικά, δίνοντας τη σημασία που απαιτούνταν στα απλωμένα τραπουλόχαρτα.
Η μαντάμ Σωσώ, η διάσημη χαρτομάντισσα, είχε ένα άσχημο κρυολόγημα, ωστόσο αυτό έδινε ένα βαθύ, υποβλητικό τόνο στη φωνή της. Η Άλις την κοιτούσε τρομαγμένη χωρίς να μιλάει.
- Δε βλέπω καμία ελπίδα στη σχέση σας κυρία μου. Μα να, δείτε και μόνη σας, στην τελευταία θέση του Κέλτικου Σταυρού έχει πέσει ο Κρεμασμένος ανάποδα, που συμβολίζει εδώ τη μάταιη προσπάθεια από τη μεριά σας. Αυτή θα είναι η τελική έκβαση. Τον αγαπάτε βέβαια πάρα πολύ (και έδειξε με το χέρι της το χαρτί αμέσως πιο κάτω, τους Εραστές), αλλά είναι άσκοπο, τελείως άσκοπο. Πρέπει να το πάρετε απόφαση, αυτή τη συμβουλή μπορώ να σας δώσω μόνο.
- Μα δεν υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε; Η φίλη μου που σας συνέστησε μου είπε ότι βοηθάτε τα ζευγάρια με φυλαχτά και φίλτρα…
- Κοιτάξτε (η μαντάμ Σωσώ διέκοψε την Άλις), δεν είμαι καμία απατεώνισσα. Μπορούμε να εξασκήσουμε λευκή μαγεία θεραπευτικά, σε κάτι που έχει ακόμα ζωή μέσα του, για να το βοηθήσουμε να αναπτυχθεί. Εδώ όμως σας λέω, ότι ο σύντροφός σας δεν σας αγαπάει καθόλου και είναι έτοιμος να φύγει. Γιατί να ξοδέψω τις δυνάμεις μου και να δώσω σε εσάς μάταιες ελπίδες; Οφείλετε να προχωρήσετε με τη ζωή σας, πάρτε το απόφαση!
Η Άλις ένιωθε να πνίγεται, δεν είχε έρθει εδώ για να ακούσει τι έπρεπε να κάνει, αυτό το ήξερε καιρό τώρα και αρνούνταν να το αποδεχτεί. Παρηγοριά ήθελε και ψεύτικες ελπίδες, τέτοιες που της είχαν δώσει όλοι οι προηγούμενοι μάντες και μάντισσες που είχε επισκεφτεί. Για μια στιγμή ένιωσε ποια ήταν η πραγματικότητα και αυτό τη γέμισε τρόμο.
Κοίταξε με μίσος τα τραπουλόχαρτα και τους φώναξε στη μητρική της γλώσσα: “Who cares for you? You're nothing but a pack of cards!”, ενώ με μια απότομη κίνηση προσπάθησε να τα πετάξει από το τραπέζι. Το χέρι της όμως πέρασε από πάνω τους χωρίς να τα μετακινήσει έστω και ελάχιστα, ενώ αντίθετα κάτι άρχισε να πηγαίνει πολύ στραβά με τη μαντάμ Σωσώ. Το πρόσωπο της μαντάμ ξεκίνησε να ραγίζει σε διάφορα σημεία και να χωρίζεται σε ορθογώνια, όπως και τα χέρια της και το υπόλοιπο σώμα, σαν ένας καθρέφτης που σπάει με εξαιρετική τάξη, αφού τον χαράξαμε για ώρες με προσοχή. Η μαντάμ Σωσώ χαμογέλασε και κατέρρευσε σαν ένας σωρός από τραπουλόχαρτα.
Για την ακρίβεια κατέρρευσε σε ένα σωρό από τραπουλόχαρτα, που σκορπίστηκαν πάνω στη βελούδινη πολυθρόνα της και το περσικό χαλί που κάλυπτε το πάτωμα. Η Άλις σηκώθηκε ατάραχη, μάζεψε την τράπουλα και κάθισε στη θέση της μαντάμ. Ανακάτεψε τα χαρτιά και άρχισε να τα μοιράζει ξανά. «Ίσως αυτή τη φορά να έχω καλύτερη τύχη…» σκέφτηκε.

Όσο η Άλις κοιμόταν στο μέσα δωμάτιο, ο Σταύρος είχε μαζέψει αθόρυβα τα λίγα πράγματα που είχαν απομείνει στο σπίτι τους. Έκλεισε προσεκτικά τη βαλίτσα και κρατώντας την, προχώρησε μέσα, προς το κρεβάτι της Άλις. Χαμογελώντας αυτή παραμιλούσε στον ύπνο της: «Η Αυτοκράτειρα στη βάση του σταυρού; Η σχέση σας έχει εξαιρετικά θεμέλια…» Ο Σταύρος αναστέναξε και της έδωσε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο. Αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που συναντιούνταν.