Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ

Στην άδεια παραλιά του νησιού το ανοιξιάτικο αεράκι γινόταν όλο και πιο ψυχρό, η Ελένη όμως συνέχιζε να κάθεται μακριά από το Γιάννη και έδειχνε φανερά σημάδια ότι βαριόταν. Αυτός αποφάσισε να βγάλει τον άσο από το μανίκι του.
- Ξέρεις, έχω και μία σελίδα στο ίντερνετ όπου γράφω λογοτεχνία...
- Μπα, και δε σου φαίνεται ότι γράφεις.
- Όχι γράφω, απλά ντρέπομουν να τα διαβάζω σε φίλους μου και είχα μαζέψει πολλά στο συρτάρι μου. Τώρα όμως με το ίντερνετ είναι πολύ εύκολο να δημοσιεύσεις κάτι, ενώ δε χρειάζεται να πεις ποιος είσαι.
- Κάτσε, εννοείς ότι έχεις μπλογκ;
- Ναι, το "Σκουπίζοντας στην έρημο". Το νικνέημ μου είναι "άμμος".
Η Ελένη ήξερε για τα μπλογκ και αυτό παλιότερα θα μπορούσε να είναι πρόβλημα. Όταν άρχισε η μόδα με τα μπλογκ στην Ελλάδα, ο Γιάννης σκέφτηκε ότι ήταν μια εύκολη λύση για να πουλάς μούρη στις γκόμενες. Οι περισσότεροι ήταν ανώνυμοι, ποιος θα του έφερνε αντίρρηση ότι δεν είναι αυτός; Όταν όμως ξεκίνησε να λέει στις γυναίκες ότι είναι ο Πιτσιρίκος συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να διαλέγει μπλογκ που να ταιριάζουν με το προφίλ του (και ναι, δε θύμιζε σαραντάρη τραπεζικό). Τελικά τα διάβαζε πολύ περισσότερος κόσμος από ό,τι περίμενε.
Κατέληξε στο ότι καλό ήταν να διαλέγει καινούρια μπλογκ που δεν είχαν πολλές δημοσιεύσεις. Στην απίθανη περίπτωση που η άλλη το είχε πετύχει, ήταν εύκολο να θυμάται τα "κείμενά του". Αυτός ο "άμμος" ήταν καλή περίπτωση, πολύ φρέσκος ακόμα, αλλά έγραφε πολύ συχνά και δε βόλευε, έπρεπε να τον αλλάξει σύντομα. Δεν μπορούσε να έχει αυτήν την έγνοια, κάθε φορά που έβγαινε με γκόμενα να πρέπει να μπει στο ίντερνετ, μήπως και έχει ποστάρει ο άλλος ο μαλάκας τίποτα.
- Και δε μου λες, το έχεις καιρό;
- Όχι μωρέ, το ξεκίνησα λίγο πριν τα Χριστούγεννα, αλλά δημοσιεύω συχνά. Σου είπα εξάλλου ότι είχα μαζέψει πολλά κείμενα στο συρτάρι μου.
Η Ελένη ήταν βέβαιη ότι ο συγκεκριμένος βλάκας, με τον οποίο είχε βγει απλώς επειδή είχε πάρα πολύ καιρό να κάνει σεξ, αποκλείεται να κρατούσε μπλογκ. Της είχε ήδη πει ότι χόμπι του είναι το σκάκι και ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, αλλά από την αρχή που είχαν καθήσει μαζί άνοιγε το στόμα του και πέταγε τη μια μαλακία μετά την άλλη. Της ήρθε λοιπόν μια σατανική ιδέα.
- Γιατί το κάνεις αυτό;
- Ποιο;
- Να προσπαθείς να με πείσεις ότι είσαι κάτι διαφορετικό.
- Δεν καταλαβαίνω.
- Μέχρι τώρα έλεγα εντάξει, μπορεί να έχει μια κακή μέρα ο άνθρωπος, αλλά αυτό πάει πολύ.
- Τι πάει πολύ;
- Αγόρι μου, εγώ είμαι η "άμμος". Προσπαθείς να με πείσεις ότι το μπλογκ μου είναι δικό σου!
Στο Γιάννη δεν είχε συμβεί ξανά κάτι τέτοιο και αντέδρασε όπως τότε που έμαθε ότι ο Πιτσιρίκος είναι σαραντάχρονος τραπεζικός, βουβάθηκε και κάρφωσε τα μάτια του στο κενό. Η Ελένη ξεσπάθωσε:
- Ξέρεις πόσο προσβλητικό είναι αυτό; Να βγάζεις όλη την ψυχή σου σε ένα κείμενο, να το γράφεις, να το αλλάζεις και να έρχεται μετά ένας άσχετος και να το παρουσιάζει όπως θέλει; Δεν έχεις ακούσει ποτέ για πνευματικά δικαιώματα; Θα έπρεπε να ντρέπεσαι για τον εαυτό σου!
Η Ελένη θα συνέχιζε για πολλή ώρα ακόμα, μπορεί να μην έκανε σεξ απόψε, αλλά τουλάχιστον θα διασκέδαζε με τη βλακεία του Γιάννη. Δεν είχε υπολογίσει όμως τις δυνάμεις της φύσης, που είχαν αρχίσει να θυμώνουν.

Η παραλία άκουγε τη συζήτηση εδώ και ώρα, μπορεί να μην καταλάβαινε τα περισσότερα, της ήταν όμως σαφές ότι αυτοί οι δύο θνητοί βλασφημούσαν με τον πιο άσχημο τρόπο. Αυτή ήταν η άμμος και τόσους αιώνες που βρίσκοταν εκεί κανείς δεν είχε βρεθεί να της το αμφισβητήσει! Οι θνητοί έπρεπε να τιμωρηθούν σκληρά .
Και εκεί που η Ελένη είχε σταθεί όρθια μπροστά από το Γιάννη και του έλεγε κουνώντας το δάχτυλό της: "Κρύβεσαι πίσω από μία πλαστή ταυτότητα για να καλύψεις τις προσωπικές σου ελλείψεις!" η παραλιά ξεκίνησε να ταράζεται σαν να γίνεται σεισμός. Ο Γιάννης και η Ελένη τρόμαξαν και άρχισαν να κοιτάζουν γύρω τους, τότε όμως ήταν που φρίκαραν τελείως. Όλα παρέμεναν ακίνητα εκτός από την περιοχή όπου κάθονταν, στην οποία συνέβαιναν πλέον σημεία και τέρατα. Ένα τείχος από άμμο ορθώθηκε γύρω τους, ενώ παράξενες μορφές αναδύονταν από την παραλία. Κοντόχοντρες φιγούρες που θύμιζαν φώκιες εμφανίζονταν στην άμμο και χτυπούσαν τα πτερύγια τους πλησιάζοντας προς αυτούς μαζι με χωμάτινα δελφίνια που ξεπρόβαλλαν από το πουθενά, πηδούσαν πάνω από τα κεφάλια τους και χώνονταν πάλι μέσα στην παραλία. Η Ελένη αγκάλιασε το Γιάννη και άρχισε να κλαίει σπαρακτικά. Έμειναν για ώρα έτσι, μέχρι η παραλία να ησυχάσει και να φύγουν τρέμοντας μακριά της. Ο γάμος τους θα γινόταν ακριβώς ένα χρόνο μετά.

Ο Μιχάλης πάτησε το Publish και άναψε ένα Καρέλια Γουάιτ. "Κι έτσι καλό είναι" σκέφτηκε, "μήπως όμως να το κάνω λίγο πιο μοντέρνο; Αυτό το πράγμα με το μαγικό ρεαλισμό και την ανατροπή στο τέλος κάθε ιστορίας γίνεται προβλέψιμο πλέον." Άρχισε να παίζει με την κοτσίδα του, γυρνώντας το δάχτυλο στις μπούκλες της. "Αφού μου έχουν πει ότι τους κάνει ψαλίδα, τι με πιάνει κάθε φορά;" είπε και τράβηξε απότομα το χέρι του. Ήθελε να ξυπνήσει νωρίς την επόμενη ημέρα, αλλά η ιστορία τον έτρωγε.
Πάτησε το μολυβάκι κάτω από το ποστ και πληκτρολόγησε χαμογελώντας: "Η μάλλον έτσι θα γινόταν, αν τα πράγματα τελείωναν εδώ. Εγώ είμαι όμως ο άμμος και αυτοί οι ήρωές μου. Αποφασίζω λοιπόν να βυθίσω το νησί και μαζί με αυτό την παραλία, την Ελένη και το Γιάννη. Μείναμε πλέον μόνο εγώ κι εσείς, αγαπητοί μου αναγνώστες, και φυσικά το κενό του διαδικτύου." Πάτησε "Publish" ξανά.

Ο θόρυβος που έκαναν οι μεταλλικές φτερούγες από τα αγγελάκια σχεδόν σκέπαζε τον ύμνο που έπαιζαν στα συνθεσάιζερ: "Ευλογερητός ο θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις πάντας τους αιώνας." Η νεαρή θεά Μπέτα κοίταξε το σύντροφό της, τον αρχαίο Ευλόγερ. "Την έχει δει συγγραφέας - θεός, πιστεύεις ότι πρέπει να του το επιτρέψουμε;" ρώτησε χαμογελώντας. "Φυσικά και όχι, οι αναλογικοί πρέπει να καταλαβαίνουν τα όριά τους." της απάντησε και απήγγειλε στη γλώσσα των παλαιών θεών: "This server is currently experiencing a problem. An engineer has been notified and will investigate."

Ο Μιχάλης προσπαθούσε εδώ και είκοσι λεπτά να δημοσιεύσει τη νέα εκδοχή της ιστορίας, αλλά ο Blogger φαινόταν να λειτουργεί μόνο για να βλέπεις τα μπλογκ. Ο λάπτοπ είχε κάνει τα πόδια του ψητά, οπότε αποφάσισε να τα παρατήσει. "Δεν πειράζει, κι έτσι καλό είναι." σκέφτηκε και έκλεισε τον υπολογιστή.

Τελικά παντρεύτηκαν μετά από ένα χρόνο.


[Το συνειρμό μπλογκ - νησι τον είχαν επίσης αυτές τις ημέρες ο Allu Fun Marx και ο Just Another Gone Off.
Ο τίτλος είναι δανεισμένος από ένα ωραίο τραγούδι του Κώστα Χατζή, αφιερωμένο στη Misirlou Oubliez.]