[Η τραγουδίστρια Άννα Γούλα αποτέλεσε την πτυχιακή εργασία της Χαράς Καλαΐτη για την Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών. Σύμφωνα με το περιοδικό Γαλέρα:
Η Χαρά Κολαΐτη είναι πολυτάλαντη νέα καλλιτέχνις, η οποία χρησιµοποιεί όλες τις γνώσεις και τα ταλέντα της (µαθήµατα χορού, τραγουδιού, σπουδές ζωγραφικής) σε ένα άρτια ενορχηστρωµένο «One Woman Show», που αποτελεί και την πτυχιακή της εργασία. Η Χαρά επινοεί και πραγµατικά κατασκευάζει την λαϊκοπόπ τραγουδίστρια Άννα Γούλα: και µόνο µε το όνοµα που τής δίνει κάνει εξαρχής σαφή τη θέση της και την άποψή της για τη σηµερινή τηλεόραση και το lifestyle που αυτή επιβάλλει, προδιαθέτοντάς µας για σκληρή και εις βάθος σάτιρα, πέρα απ’ την πλάκα. Η ίδια σκηνοθετεί, παίζει, τραγουδάει, σκηνογραφεί, γράφει τη µουσική και τους στίχους των τραγουδιών, και µε την πολύτιµη βοήθεια των φίλων της (εξαιρετικοί και ως ηθοποιοί) στήνει µια πολύ δυνατή παράσταση, προσεγµένη µέχρι την τελευταία λεπτοµέρεια. Ακόµα και στις αφίσες τής εν λόγω καµπάνιας έχουν δουλευτεί έξυπνα όλες οι λεπτοµέρειες. Από την απόλυτα ταιριαστή σκηνοθεσία και το ύφος τής φωτογράφησης, µέχρι την ανάλογη κιτσάτη γραµµατοσειρά.
Το «παιδί τού µόχθου», όπως αυτοαποκαλείται η Άννα Γούλα στους στίχους των τραγουδιών της, ξεδιπλώνει τη ζωή της µέσα από τα βιντεοκλίπ. Γίνεται η λαοφιλής τραγουδίστρια µε τα στρας και τα ψηλά τακούνια της, αλλά πονάει την Ελλάδα, προσεύχεται γι’ αυτήν στην Παναγιά, τραγουδάει γι’ αυτήν µε ουίσκι και καπνό ενόσω εµείς παρακολουθούµε µε γέλιο και συγκίνηση, και µε φόντο πάντα το γαλάζιο και το λευκό τής πατρίδας κατεβαίνει µέχρι και στις εκλογές –«Vote for Anna»– χωρίς όµως ποτέ να ξεχνάει από πού ξεκίνησε –της το θυµίζουν άλλωστε κάθε µέρα τα παιδιά των φαναριών.
Όλα τα βίντεο του συγκεκριμένου πρότζεκτ θα τα βρείτε στο You Tube αλλά και με χιουμοριστικό σχολιασμό από το Νανάκο στο μπλογκ του.]
Η Χαρά Κολαΐτη είναι πολυτάλαντη νέα καλλιτέχνις, η οποία χρησιµοποιεί όλες τις γνώσεις και τα ταλέντα της (µαθήµατα χορού, τραγουδιού, σπουδές ζωγραφικής) σε ένα άρτια ενορχηστρωµένο «One Woman Show», που αποτελεί και την πτυχιακή της εργασία. Η Χαρά επινοεί και πραγµατικά κατασκευάζει την λαϊκοπόπ τραγουδίστρια Άννα Γούλα: και µόνο µε το όνοµα που τής δίνει κάνει εξαρχής σαφή τη θέση της και την άποψή της για τη σηµερινή τηλεόραση και το lifestyle που αυτή επιβάλλει, προδιαθέτοντάς µας για σκληρή και εις βάθος σάτιρα, πέρα απ’ την πλάκα. Η ίδια σκηνοθετεί, παίζει, τραγουδάει, σκηνογραφεί, γράφει τη µουσική και τους στίχους των τραγουδιών, και µε την πολύτιµη βοήθεια των φίλων της (εξαιρετικοί και ως ηθοποιοί) στήνει µια πολύ δυνατή παράσταση, προσεγµένη µέχρι την τελευταία λεπτοµέρεια. Ακόµα και στις αφίσες τής εν λόγω καµπάνιας έχουν δουλευτεί έξυπνα όλες οι λεπτοµέρειες. Από την απόλυτα ταιριαστή σκηνοθεσία και το ύφος τής φωτογράφησης, µέχρι την ανάλογη κιτσάτη γραµµατοσειρά.
Το «παιδί τού µόχθου», όπως αυτοαποκαλείται η Άννα Γούλα στους στίχους των τραγουδιών της, ξεδιπλώνει τη ζωή της µέσα από τα βιντεοκλίπ. Γίνεται η λαοφιλής τραγουδίστρια µε τα στρας και τα ψηλά τακούνια της, αλλά πονάει την Ελλάδα, προσεύχεται γι’ αυτήν στην Παναγιά, τραγουδάει γι’ αυτήν µε ουίσκι και καπνό ενόσω εµείς παρακολουθούµε µε γέλιο και συγκίνηση, και µε φόντο πάντα το γαλάζιο και το λευκό τής πατρίδας κατεβαίνει µέχρι και στις εκλογές –«Vote for Anna»– χωρίς όµως ποτέ να ξεχνάει από πού ξεκίνησε –της το θυµίζουν άλλωστε κάθε µέρα τα παιδιά των φαναριών.
Όλα τα βίντεο του συγκεκριμένου πρότζεκτ θα τα βρείτε στο You Tube αλλά και με χιουμοριστικό σχολιασμό από το Νανάκο στο μπλογκ του.]
5 σχόλια:
Είσαι απίστευτος!... :-)))
Πού πας και τα ξετρυπώνεις!....
the_bar
Επιτέλους και κάτι από τον τόπο μας στο μπλογκ σας. Καλλιο αργα!
kATAPLHKTIKO
XILIA BRAVO
M EKANES KAI GELASA
DYNHS
Καλή μου the bar τα εύσημα πάνε στο Νανάκο, έμαθα για την Άννα από το ποστ του της 17ης Απριλίου.
Έτσι αγαπητέ κύριε Κ. δυνατά κι ελληνικά!
Χαρά μου, καλέ μου Δύνη.
Είχα διαβάσει για το προτζεκτ Αννα Γουλα νομίζω σε ένα "Ταχυδρόμο", πριν κάποιο καιρό. Το περίμενα πολύ πιο... χμ, πώς να το πω, γουστόζικο ίσως και πιο οξυδερκές. Είναι μακράν πιο κακόφωνη και από την Μπεζεντάκου και σαφέστατα της ίδιας αισθητικής, αλλά πραγματικά δεν καταλάβαίνω γιατί έπρεπε να κανει αυτό το προτζεκτ η Κολαΐτη. Τα σκουπίδια που τρεφόμαστε οι Έλληνες δεν μας δίνονται στη μορφή που τα παρέχει, έρχονται σε ωραία κουτάκια τύπου Πέγκυ Ζήνα, αγοράζουμε τη συσκευασία συνήθως και όχι το περιεχόμενο. Τα κλιπάκια της -call -me -τέχνη- στερούνται αισθητικής και περιεχομένου. Μου δίνει την εντύπωση ότι σχολιαζει με αστική κακεντρέχια (όπως κάνω κι εγώ συχνά δηλαδη, αλλά εγώ δεν το αποκαλώ τέχνη αυτό!) τις προτιμήσεις του απαίδευτου λαϊκού ανθρώπου, πράγμα που είναι εστετ και δεν νομίζω πως προσφέρει τίποτα. Να το πω και αλλιώς, αυτό το προτζεκτ μοιάζει σαν τα πειράματα επίδειξης στα σχολεία: το παιδί ξέρει ότι αν αφήσεις κατι να πέσει απλά θα πέσει κι εμείς τα βάζουμε να αφήνουν πράγματα σε ελεύθερη πτώση και μετά λέμε "είδες, είδες, υπάρχει βαρύτητα". Νομίζω ότι η τέχνη χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλή έκθεση και επίδειξη.
Δημοσίευση σχολίου