Η μεγάλη απόδραση

Έβαλα μόνο νορμάλ ροκ αυτή τη φορά (παλιά, καινούρια, brit, lo-fi και δυο- τρία αγαπημένα παλαβά) όρεξη να ’χετε να κατεβάζετε, 16 είναι ζωή να ’χουν και είναι με σειρά -μη μου κουράζεστε, εσείς φτιάξτε μόνο το φραπέ!

-Κατηγορούμενε, τι δηλώνεις; Τον ρώτησε η δικαστής με βλέμμα παγωμένο.
-Είμαι αθώος.
-Tony Lorando, ντροπιάζεις το ανθρώπινο είδος! Είπε εκείνη αφήνοντας τα γυαλιά της με φόρα πάνω στο έδρανο. Όχι απλά βίασες την Olga Horizostava, όχι απλά την εγκατέλειψες αλλά αρνείσαι πεισματικά να δεχθείς την αναγνώριση του τέκνου σας, παρά την επιβεβαίωση πατρότητας που έγινε μέσω dna. Για τελευταία φορά θα σε ρωτήσω: σκοπεύεις να αναγνωρίσεις το παιδί και να προσφέρεις στην παθούσα διατροφή για το παιδί σας;
Ο Tony της χαμογέλασε, σάμπως τα λευκά πιτσούνια που στέκονταν προσοχή στο στόμα του θα μπορούσαν να αφοπλίσουν τα μαύρα κοράκια που ετοιμαζόταν να εξαπολύσει καταπάνω του. Κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
-Tony Lorando καταδικάζεσαι σε ποινή φυλάκισης 8 ετών για βιασμό, εγκατάλειψη θύματος, ηθικές και σωματικές βλάβες. Η εγγύηση ορίζεται στα $4.500.000. και σε περίπτωση καταβολής θα δοθεί στην παθούσα ως εφάπαξ διατροφή για το έγκλημα σου. Μπορείς να αποχαιρετήσεις την οικογένειά σου –δώστε του 3 λεπτά, είπε στους φύλακες.

Ο Tony γούρλωσε τα μάτια, «όχι δεν» και έπειτα το μόνο που θυμάται είναι τη μάνα του να φωνάζει, την αδερφή του να του πιάνει το χέρι κι ένα συγγενολόι να προσπαθεί να πέσει πάνω του για να τον αποχαιρετήσει. Με το πλάι του ματιού του είδε την Olga με τη Tania να κρατάνε η μια το χέρι της άλλης κάτω απ’ το τραπέζι και να τον κοιτάνε με ύφος τροπαιοφόρων. «Γαμημένη σκύλα, αφού ήθελες να γίνεις μάρτυρας θα σε κάνω εγώ να μαρτυρήσεις στ’ αλήθεια»! φώναξε ο Tony και άρπαξε το περίστροφο απ’ τον μπάτσο που τον κράταγε. Με μια γρήγορη ματιά σημάδεψε και πυροβόλησε την Tania στο στήθος. Την Tania. Η Olga ούρλιαξε βλέποντας την ερωμένη της να γέρνει αιμόφυρτη στην αγκαλιά της και μέσα σε πανικό άρχισε να σκούζει απελπισμένα για βοήθεια.
Η Tania μπήκε στην εντατική και ο Tony μεταφέρθηκε εσπευσμένα στις φυλακές Rebecca Del Rio. Το κτίσμα ήταν ύψιστης ασφαλείας και βρισκόταν στη μέση του Ειρηνικού -4 ώρες με ελικόπτερο από το San Diego, πτερύγια λευκών καρχαριών να κόβουν τη θάλασσα σαν μπακλαβά και η φήμη πως από εκεί δε θα μπορούσε να δραπετεύσει ούτε ακόμα κι αυτός ο Κόμης Μόντε Κρίστο.

Δέκα μέρες έμεινε εκεί ο Tony, μέχρι να δουν τι θα απογίνει με τη υγεία της Tania. Ο βιαστής που εγκατέλειψε το μούλικο και τη μάνα και τελικά πυροβόλησε και την «αδερφική φίλη» της εκτεθειμένης γυνής –όπως είπαν τα κανάλια- φυλασσόταν με τρεις βάρδιες δεσμοφυλάκων για να μην τον λυντσάρουν οι υπόλοιποι τρόφιμοι. Δέκα μέρες που ήταν αρκετές για να καταλάβει τι σημαίνει πόνος –χτυπήματα κάτω από τη μέση, κλωτσιές σε ζωτικά όργανα, εξευτελισμοί και βρισιές ήταν στην ημερήσια διάταξη και το μόνο πράγμα που σκεφτόταν ο Tony ήταν να την γλυτώσει η Tania και να πάνε σε δεύτερη δίκη. Αλλά η σκρόφα δεν του έκανε τη χάρη. Και ο Tony καταδικάστηκε σε θάνατο.

Τον μετέφεραν σε ένα μπουντρούμι απομονωμένο, στα υπόγεια του κάστρου που στεγαζόταν το σωφρονιστικό ίδρυμα τα τελευταία 273 χρόνια. Η υγρασία ήταν αφόρητη αν και αυτό που πραγματικά ενοχλούσε τον Tony ήταν το μικρό παράθυρο με τα κάγκελα – ό ήλιος έμπαινε και τον ξύπναγε κάθε πρωί σα να του έλεγε «να μαλάκα, εγώ μπορώ να μπω μα εσύ δε μπορείς να βγεις». Προφανώς σε τέτοιες περιπτώσεις ο κάθε φυλακισμένος σκέφτεται τη μεγάλη απόδραση. Μα ο Tony όσο και να σκέφτηκε και να ζορίστηκε και να προσπάθησε δε μπορούσε να σκεφτεί τίποτα για να ξεφύγει από ’κεί. Γιατί ο Tony δεν είχε υπομονή. Ούτε να σκάψει. Ούτε να περιμένει να διαβρωθεί η πέτρα. Ούτε να λιμάρει τα κάγκελα με τη λαβή του κουταλιού. Κι εξάλλου ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος του.
Οι εκλογές πλησίαζαν κα ο Bush είχε δηλώσει πως θέλει να εκτελεστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι κατάδικοι ώστε να ανέβει η δημοτικότητά του ως «Εξυγειαστή των Πολιτειών». Το όνομα του Tony μπήκε πρώτο στην λίστα. Είχε τρία χρόνια να θανατωθεί κάποιος στην Πολιτεία της California, πόσο μάλλον κάποιος με τόσο δημοφιλές εγκληματικό προφίλ…

Τρεις μέρες είχαν μείνει για την εκτέλεσή του όταν ο δεσμοφύλακας κάλεσε τον Tony στο τηλέφωνο. Δε μπορούσε να φανταστεί ποιος ήταν, του είχαν απαγορεύσει την επικοινωνία με οποιονδήποτε τις τελευταίες μέρες.
-Tony Lorando; Είπε η φωνή από την άλλη άκρη του καλωδίου.
-Ποιος είναι; Ρώτησε εκείνος.
-Σκέφτηκα την περίπτωσή σου...
-Miranda; είπε κάνοντας μια αντανακλαστική κίνηση να καλύψει με το χέρι το ακουστικό για να μην τον ακούνε.
-Μην κάνεις χαζά, σε βλέπω, είμαι στο Πεντάγωνο και έχουμε σύνδεση με όλες τις σωφρονιστικές κάμερες. Μην ανησυχείς για τους φύλακες, έχω φιλτράρει τη γραμμή και ακούνε μια ηχογραφημένη συνομιλία.
-Κάνε κάτι, θα με σκοτώσουν, έχω τρεις μέρς καιρό.
-Θα άφηνε ποτέ να πάθεις κάτι τέτοιο η μικρή στρατιωτίνα σου;
-Βγάλε με από εδώ…
-Προσπαθώ. Αλλά έχουμε ένα μικρό εμπόδιο: είσαι στην φυλακή υψηλότερης προστασίας στον κόσμο! Τέλος πάντων, άκου: όταν θα έρθει ο παπάς να σε εξομολογήσει θέλω να του πεις όλη την αλήθεια για την περίπτωσή σου.
-Μα η δικηγόρος μου είχε πει ότι αν πω πως η Tania τα είχε με την Olga δε θα με πιστέψουν και…
-Χέσ’ τη δικηγόρο, είδες που κατέληξες. Λοιπόν, όλη την αλήθεια, μην αφήσεις τίποτα.
-Μα…
-Άκου, εκεί που είσαι μόνο ένας Θεός μπορεί να σε σώσει. Και δε θα το κάνει αν του πεις ψέματα. Κατάλαβες;
Κι έκλεισε η γραμμή.
Ο φύλακας γύρισε τον αποσβολωμένο Tony στο κλουβί του και τον άφησε εκεί άλλες δυο μέρες. Μα την Τετάρτη το πρωί ήρθαν και τον ξύπνησαν. Τον συνόδευσαν να κάνει μπάνιο. Του έδωσαν να φορέσει καθαρά ρούχα –η εκτέλεση θα μεταδίδονταν από την καλωδιακή, δεν ήθελαν να υπάρχει η μιζέρια που έβλεπαν οι Ευρωπαίοι σε αντιαμερικανικές ταινίες. Και τον οδήγησαν στον Ιερέα.

-Πες μου λοιπόν τέκνον μου, πες μου για τα λάθη σου και για όσα μετανιώνεις.
Ο Tony τον κοίταξε στα μάτια. «Τι έχω να χάσω» σκέφτηκε, «θα του τα πω όλα».
-Μετανιώνω που έχασα την Miranda, την αρραβωνιαστικιά μου, για μια «σεσημασμένη πρώην», σαν την Olga. Ήταν λάθος που σε εκείνο το πάρτυ μέθυσα και αφέθηκα να με ξεμοναχιάσει η Olga στο μπάνιο. Ήταν λάθος που την άφησα να μου τον πάρει στο στόμα της και που, ανεβασμένος σ’ ένα ανεξέλεγκτο κύμα νοσταλγίας και ποτού, δεν τραβήχτηκα όταν έπρεπε και άφησα τη ρεύση μου να κυλήσει στο… Πάτερ, είστε καλά;
Ο παπάς σκούπισε τον ιδρώτα στο μανίκι του πουκάμισου και κουνώντας το κεφάλι πάνω- κάτω, του έκανε νόημα να συνεχίσει.
-Μετανιώνω που δεν την κράτησα λίγο αγκαλιά, αλλά συνειδητοποώντας ξαφνικά τι έκανα και νιώθοντας αηδιασμένος για την απιστία μου στην Miranda, σχεδόν την έδιωξα. Ο ανόητος. Δεν ήξερα πάτερ, δεν ήξερα ότι όλα ήταν κανονισμένα. Ότι εγώ την βοήθησα να βγει γρήγορα απ’ το μπάνιο και να τρέξει στο υπνοδωμάτιο. Εκεί που την περίμενε η Tania, η ερωμένη της, με την κιλότα κατεβασμένη και τα πόδια ανοιχτά. Εκεί που περίμενε με τα σκέλια διάπλατα την Olga, να σκύψει και να φτύσει μέσα στο αδηφάγο πηγάδι της όλο το σπέρμα μου που κράταγε στο στόμα της… Πάτερ, κοκκινίσατε, θέλετε λίγο νερό;
Ο Παπάς ξέσφιξε λίγο το γιακά του και τον κοίταξε ξεροκαταπίνοντας, κινώντας το χέρι του κυκλικά σα να έλεγε να τελειώνει με αυτή την ιστορία.
-Και μετανιώνω που έξη μήνες μετά ήρθε σπίτι μου ένα απειλητικό γράμμα ότι αν δεν αναγνωρίσω το παιδί και αν δεν πληρώσω για την ανατροφή του θα τα πουν όλα στη Miranda –που της τα είπα εγώ μόνος μου αλλά αυτή, παρότι με λάτρευε, δεν με πίστεψε. Με άφησε. Και νόμιζα ότι αυτή ήταν η τιμωρία μου... Δεν φανταζόμουν ότι αφού δεν πλήρωνα αυτές θα υποκρίνονταν βιασμό και θα φτάναμε στα δικαστήρια. Και ότι κανείς δε θα με άφηνε να πω της αλήθεια, ότι ήταν λεσβίες που μου την είχαν στημένη για να κάνουν παιδί αφού δεν υπήρχαν μάρτυρες και αυτό θα δυσχέραινε κι άλλο τη θέση μου… Πάτερ, πάτερ τι έχετε, Πάτερ! Βοήθεια. Βοήθεια!
Δεν άντεξε η καρδιά του Ιερέα. Δεν άντεξε. Την απιστία, τη μοιχεία, το λεσβιακό, τον εκβιασμό, την ψευδορκία που ακολούθησε, το φόνο. Δεν άντεξε ο έρμος. Μέσα στον πανικό και τον χαμό κάποιος του πέρασε πάλι χειροπέδες και τον έσυρε με φόρα στο διάδρομο.

-Σιγά, ε, σιγά, είπε ο Tony που προσπαθούσε να προχωρήσει με τις αλυσίδες που είχε ακόμα στα πόδια του.
-Θες να φύγεις από δω ή όχι; άκουσε και τότε πρόσεξε την ελιά πίσω από λαιμό, εκεί που άφηναν ακάλυπτο το σβέρκο τα μαζεμένα της μαλλιά.
-Πάρε με έξω, της είπε.
-Αυτό κάνω.
Τον τράβηξε μέσα από καταπακτές και υπόγειες διαδρομές που είχε βρει μελετώντας για ώρες τους χάρτες κατασκευής της φυλακής. Προσπαθούσαν να ξεφύγουν περνώντας από υγρά λαγούμια γεμάτα μούχλα και σκουριά, ανάμεσα από αρουραίους που διέκοπταν το διάβα τους, με μειωμένη πρόσληψη οξυγόνου να τους κόβει τα γόνατα. Μα η Miranda του κράταγε το χέρι σφιχτά, όπως πάντα όλα εκείνα τα χρόνια που μείνανε μαζί πριν μπει η Όλγα ανάμεσά τους και, λίγο μετά ένιωσαν την αλατισμένη ανάσα του ωκεανού. Βγήκαν σ’ ένα ψηλό γκρεμό, πάνω απ’ τα βράχια.
-Πες μου ότι δε θα κολυμπήσουμε, της είπε
-Όχι μωρό μου, θα πετάξουμε.
Και η Miranda βγάζει μέσα από το σακίδιό της μια παχιά στρογγυλή κουρελού, την απλώνει βιαστικά, τον σπρώχνει πάνω της και ανεβαίνει κι αυτή.
-Μείνε ξαπλωμένος και να κρατιέσαι γερά! Του φώναξε και το χαλί άρχισε ξαφνικά να αιωρείται.

Πανικός στη φυλακή με την εξαφάνιση μέχρι που οι δημοσιογράφοι στην αυλή είδαν κάτι περίεργο να πετάει και ειδοποίησαν τους φύλακες. Η τραγική βόλτα με το ιπτάμενο χαλί είχε ξεκινήσει: δυο ελικόπτερα ήταν ήδη πίσω τους και η Miranda έκανε τρελούς ελιγμούς για να τη χάσουν απ’ το οπτικό τους πεδίο. Ο Τονυ είχε γραπωθεί με νύχια (απ’ το υφαντό) και με δόντια (απ’ τα κρόσσια) ενώ ένιωθε το στομάχι να ανεβαίνει στο στόμα του απ΄ τα πολλά κενά αέρος και τις απότομες στροφές.
Κάποια στιγμή σταμάτησε να ακούει τους έλικες να μαστιγώνουν τον αέρα γύρω τους. Έστρεψε το πρόσωπό του προς τα πίσω και είδε το γαλάζιο του ουρανού. Κοίταξε κάτω και είδε τις πολύχρωμες σκεπές να χαμογελάνε καθώς πέρναγαν πάνω απ’ το Las Vegas. Άπλωσε το χέρι του λες για να χαϊδέψει την άμμο που χρύσιζε την έρημο της Nevada και πέταξε ένα νόμισμα στην Great Salt Lake.
-Καλά βρε άπληστε, σου έστειλα καρδιακό παπά, σου έσωσα τη ζωή, τη άλλο μπορεί να εύχεσαι και πετάς νομίσματα σε λίμνες, τον ρώτησε αστειευόμενη εκείνη.
-Να περάσω τη ζωή αυτή που μου έσωσες μαζί σου, της απάντησε.
-Θα τα δούμε αυτά όταν πάμε στο Idaho...
-Στο Idaho; Γιατί πάμε στο Idaho;
-Γιατί το χαλί είναι τη γιαγιάς Emiliana και ο μόνος δρόμος που ξέρει είναι του σπιτιού του!
-Προς το δικό του Idaho, λοιπόν.
-Που μέχρι να καταλαγιάσει η δημοσιότητα με την απόδρασή σου, θα γίνει το ιδιωτικό μας Idaho μωρό μου.

Το μαγικό χαλί προσγειώθηκε στο ράντσο της Emiliana Dubretcko, της γιαγιάς της Mirandaς που ήταν Ρουμάνα μάγισσα, μισότυφλη, μισόκουφη και χωρίς γειτόνους σε ακτίνα δέκα μιλίων. Τους είχε ψήσει μπριζόλες βούβαλου γάλακτος με ντόπιες πατάτες και καρότα. Έφαγαν και έκατσαν να δουν τηλεόραση. Στις ειδήσεις έλεγαν για την μεγάλη απόδραση από τις φυλακές Del Rio με μια ιπτάμενη πίτσα και έδειχναν σκηνές απ΄ τις κάμερες των δημοσιογράφων, όπου μια πελώρια ολοστρόγγυλη πίτσα πετούσε στον ουρανό ακολουθούμενη από ελικόπτερα.
Ο Tony γύρισε και την κοίταξε.
-Ιπτάμενη πίτσα; της είπε.
-Ε, κάτι έμαθα από «παραλλαγές» τόσα χρόνια στο στρατό μωρό μου! Καυχήθηκε εκείνη.
-Ναι, μα τι σόι παραλλαγή ήταν αυτή, να μασκαρέψεις από κάτω το χαλί σε πίτσα; Να κρυφτεί πού; Ήμασταν στο γαλάζιο του ουρανού!
-Λες έπρεπε να το κάνω ιπτάμενο δίσκο καλύτερα; Δε θα είχε πλάκα όμως έτσι…, και ακούμπησε στον ώμο του κλείνοντας τα μάτια της, ήρεμη κοντά του.

Σ.τ.Σ: Ο θάνατος του παπά αποτέλεσε το next big σκάνδαλο μετά την απόδραση, διότι κάτω από το ράσο τον βρήκαν ντούρο και βαρβάτο.