Γλωσσοδεμένος, γλωσσοδαίμονας

…και η Οργή, είναι κόρη της Στοργής

Γλωσσοδεμένος, γλωσσοδαίμονος

Pour en finir avec Marcos Seferlis (1)

ΠΆΡΟΔΟΣ

Το εμπνέομαι θα (εκ)πνεύσει σε (χρήσιμο)ποιώ αν πλαίσιο (δεν) το

παρ ελθόν μελλώνει

Παραμελώνει, αλοιφών
Παρά μελώνει, αλλ’ ηθών
Παραδάκι, μέλλον ει (2), αληθειών
Παρά δίκην, μέλλον ει, άλλυσσων, παρ
Άδικη, μελανή, άλυτων.

-Εξ ηγήσεις;

ΠΡΌΛΟΓΟΣ

Ο Αφηγητής (πίσω οι διαβόλοι ’τ, τσιριχτά:Υφηγητής, Ηγέτης, Μουσιαγέτης »:
Αρχίζω με μια ρήση, ή, γλωσσοδέτη. Την τελευταία φράση « παρ ελθόν μέλλώνει » παρωδεύω σε παρ ηχούν πεντάστιχο: Κενό. Θα ανακαινιστεί με νόημα εάν Πρόσωπα Διάφορα, απ’ την Τ ηβη ή τη Ζωή, προφέρουνε φορέσουν ή αφορήσουν καθένα και μια λέξη-μελανι; Φύτρες πορδές ενισχυτές θα τήνε σώσουν απ’ το ακάνθινο κόκκινο του γουόρντ; Θα βγάλετε άκρη δίχως την εξηγητική μου αφήγηση; Τολμήστε μόνοι την Α φωνή Αν ορθό γραφη, Λέξη σινεματζού, οθόνης φάσμα λύστε.

ΕΠΕΙΣΌΔΙΟ Ά

Μελή (κουκλίτσα στρουμπουλή) λαλεί:

Παραμελώνει;

Παριζιάνα συμβουλάτωρ φαρμακοποιός ή πετεινοκέφαλη
ελληνίς, τηλεμεσονυκτίου διαφημοίστρια:

Αλοιφών

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΄Β

Κατίνα:
Προτού εμφανιστεί, το: "Κατίνα" κρεμάται στην οθόνη, με ακάνθινη κοκκινίλα υπολογιστή
Έρχονται ενισχύσεις.

Σουρπράιζ ΙΝΤΕΡΜΕΔΙΟ της Αρχής:

Κατίνας γιος.
Ανα γνώστης μαινόμενος, μεσήλιξ υαλοφόρος βλαχοκούλτουρος:
Θα καταγγείλω την εξαφάνισή της λέξης απ αυτό το λεξικό βήτας κατηγορίας. Θα καταγγείλω την εξαφάνισή της λέξης απ αυτό το λλλ έξη κόβει! Τάς κατηγορίας…

Την Α Τελεία τη βουλευτίνα κόβει Ο Φιλόλογος του:
(Τώρα Κατίνας γιος φορά βερμούδα, μονήρης λυκειόπαις ακριτικός)
Λοιπόν Γιαννάκη. Έχεις δίκιο να τα βάζεις με το λεξικό του ηλεκτρονικού σου υπολογιστή.

Υποκειμενική κάμερα: ενθύμηση Γιαννάκη σε αρχείο του Σταρ: η μέρα που ο Υπουργός Ακριτικού Ελληνισμού είχε χαρίσει στο μονήρη ακριτικό Λυκειόπαιδα, φορητό υπολογιστή. Γιαννάκης μάταια ψάχνει τις περισπωμένες. Τα χώνει στο Χωμενίδη που το είδος του κατόπιν έργου καλλωπήζει στις εκ(δι)δόσεις, στους πνευμαυτώδεις και περισπωμένους πλήκτρο Λόγιους. Ο Γιάνναρος Ωραίος ως Έλλην αληθώς εφάνη κι αληθώς φωνεί:

Ε βέβαια! Αυτός έχει το δόντι!

Ο Φιλόλογός του:
Έχεις, ψυχαναλυτικά και οικοκυρικά, δίκαιο. Περήφανο να μάχεσαι για το γλυκύ όνομα της Μάνας σου, όνομα των γενναιοτέρων Ελληνίδων. Όμως μαινόμενος, χάνεις το δίκιο σου, ξεχνάς πως: το βήτα, πιο γράμμα από λέξη, δεν κλίνεται, οι αρχαιοπρέπειες τάς κατηγορίας μικρό μεγαλώνουν, η ηχητική ένδειξη αηδίας λλλ θηλυπρεπεί και, πρώτιστα, ο ακροατής αδιαφορεί για τις hors έξεις σου, λάθη-λέξεις, ενδηκτικές ανορεξίας να καταστήσεις έξη σου το λεξικό!

Σε αγαπώ, η γρα(ία αι)μματική, το συν τακτικό και πρώτιστα, η εκ θέσης, με θερίζουν. Όμως σε αγαπώ, και η αγάπη μου πλαισιώνει τους εμπνεο(υς)μένους ως εσύ, παραδίδοντας το παρελθόν, προδίδοντας το μέλλον. Σκέψου λοιπόν πως ο δωρητής Υπουργός, καθώς κι ο λεξικοποιός υφ υπ ουργός μοντέρνας γλώσσης, θε να σε κάμει να ξεχάσεις μάνα και νησί σου, σπουδάζοντας…

Τον κόβει ο Γιαννάκης:
Μα εγώ θε να σπουδάσω για τον τόπο μου! Να κάμω ένα λεξικό της ντοπιολαλιάς!
Σαν σε όνειρο, κωλωνακιώτικο κοριτσάκι κρατά τη Γλώσσα μου του ’80, με στοματάκι ανοιχτό μπρος στο αγγλικό μεταφρασμένο ποίημα, μπρος τη λέξη κάμω:
Μα παππού, τελικά το σωστό είναι κάνω ή κάμω;

Ο Φώτης Κόντογλου:

Αχ κόρη μου! Το κάμω είναι η στάχτη στα μάτια μας! Μ’ ένα κάμω καμώνονται να μας αποκάμουν, κείνοι που ξέκαναν την καινή μας λαλιά και μου την κάνανε(!) κενή,-οί!

Πάλι στο Λύκειο. Ο Φιλόλογός του:

Γιαννάκη, το έμμηνο πνέον μένος της μάνας Κατίνας, των μα(ι)νάδων (3) Κατίνων, επιμένων μάχεσαι, να παραμείνει, στης ζωής τη μάχη! Δίνει ζωή! Αν την πλαισιώσεις με χρόνου χάφτες χαρτόδετους, η ζωή φθίνει. Θες να σώσεις τις λέξεις γιατί μας έχουν ήδη σωθεί. Μ’ έναν τρόπο τις σώνεις, δε θα χαθούν, θα βρίσκονται στο λεξικό, μπορεί να επιβάλλεις στο γουόρτντ να μην τις κοκκινίζει ακάνθινα, μα για να κάνεις όλα αυτά, πρέπει τα αγκάθια να σε κοκκινίσουν τόσο που την ακοκκίνιστη γλώσσα να πεις, την της μαμάς Κατίνας να μη θε να κοσκινίσεις.
Τέλος ιντερμεδίου, πίσω στην…

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΄Β (συνέχεια)

Κατίνα. Ζωντοχήρα. Σπιτώνει πού και πού γειτόνους, πριν φοβισμένη, τώρα άφοβη. Κατακριτές εκβιάζει, δυναμωμένη από τα μυστικά που το ένστικτό της ξεμπροστιάζει. Μάνητας δέρμα μελανί, σε κωμική σειρά των εννιά ουρλιάζει ως γειτόνισσα, με λύσσα και με χάρυ Β, δηεικάζει, στέλνει στη στενή. Μα αναστενάζει, έχει κι η ίδια την τόλμη των ενόχων, όταν της σωθούν δε θα σωθεί, για την ώρα:

Παρά μελώνει!... Αλλ’(ων…(4) ) ηθών

κρύβει λόγια.

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΄Γ

Γυμνοί, η Μάρθα Καραγιάννη στους Μικρομεσαίους και ο Ντόναλντ σε κα(φ)ρέ μιμητών του Μπαρξ, κρατούν το πρώτο λαχείο, ηρέμα επικυρώνουν, σαν Αρχαίοι Έλληνες:

Παραδάκι, μέλλον ει.

Ξάφνου, μιμητές και Δαλιανίδης νύσταξαν. Η πόρτα ανοίγει, της Μάρθας και του Ντόναλντ οι έρωτες ορμούν, βλέπουν το λαχείο. Βλέμματα με νόημα, άφατη χαρά, πάθους αγκαλιά, πόθου γυμνά κορμιά που ακυρώνουν τρίτους.

Α

Στο παράθυρο ανοιχτό στον Μάη αέρα, το λαχείο φτεροκοπά. Της ανθρωπίνης ματαιοδοξίας όργανο, λεύτερο τώρα στην αγάπη του, Χελιδόνα, καλάς ώρας άγουσα. Ώρες καλές, ώρες που αδειάζουμε προς μια λευτεριά μη αρνούμενη τη. Θαλπωρή κουτσουλιάς φασκιώνει το λαχείο. Κοπρολάγνος διαβάτης χορταίνει.
Γυμνά φορτισμένα χορτάτα κορμιά νοιώθουν: λαχείο φόρτωσε κοιλιά, δεν ξεφορτώθηκαν το που τους έλαχε οικείο μέλλον, ανέμελα μελώνουν το ένα το άλλο

ΛΛΛ

Ελαύνουν πάλι το ένα στο άλλο, ως η πούλιά να ψάλλει το Και μη σε μέλλει: « το τραγούδι μας», λέξη-διαμάντι:

η ιλαρότης θέμα λήθης λαθών
λήθ(5)ης ηθών, και
λήθης
αληθειών

ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΄Δ

Μα ο αυτόκλητος εισαγγελεύς καλεί τον Μάη αέρα:

Παρά δίκην,

Σφυρίζει ο ένοχος σαν Σωκράτης, εγκλ(6)ίνει οριστική:

μέλλον ει

Ήταν, ο Μάης. Η γελαστή γυναίκα του πρωτομάστορα. Ο Τιμωρός την κοπάνισε. Η μικρή σειρήνα Δε γίνεται σκόνη, νοστεί ως αφρός. Μικρή, έψελνε, νεκρή Δεν καταριέται, γουργουρίζει. Μπας κι αυτόν που της ζήλεψε γέλιο, φωνή, τον εξαφρίσει, τον Γουδί των:

ΕΞΟΔΟΣ

Άλλυσσων, παρ

άλυτη αλήθεια λέει για να τη λύσει,
Μάνα νηπενθής(7):

Άδικη

Κοτοπούλη νηπενθής:

Μελανή

Φιλόσοφος σε α πορεία:

Άλυτων.

βγαίνουν

------------------------------------------------------------------

[1] Να ξεμπερδεύουμε με το Μάρκο Σεφερλή.
[2] Δεύτερο ενικό του ειμί (λείπει η δασεία και η περισπωμένη) = παραδάκι, μέλλον είσαι
[3] Όπως το’ πε κι η Γώγου
[4] Λάπσους μαγνητοφώνου
[5] Τσιβδοί οι τραγουδιστές, θε να πουν: λύσις;
[6] Μπέμπης ο Μάης, θε να πει: εγκρίνει;
[7] Μάνα’μ, μην πενθείς