Καμιά φορά μπερδευότανε πολύ, δεν μπορούσε να απαντήσει σε όλους τους, φώναζε να σωπάσουν, ηρεμούσαν για λίγο, αμέσως μετά ξανάρχιζαν. Πιο πολύ τη θύμωνε η μάνα της, για όλα γκρίνιαζε, τίποτα δεν της άρεσε, χρόνια και χρόνια ο ίδιος εξάψαλμος, μεγαλώνεις και στο ράφι θα μείνεις και σε μια δουλειά δεν μπορείς να στεριώσεις. Ο πατέρας της δε μιλούσε, μόνο αναστέναζε, βαθιά, δυνατα, όλο και περισσότερο, να δείξει πως τον στενοχωρούσε κι αυτή, τον ζάλιζε κι η γυναίκα του. Και το παιδί της από το ίδρυμα, φώναζε, φώναζε κι αυτό, ταξίδευε η φωνή του από τη Λαμία μέχρι την Αθήνα, ή μήπως από την Αυλώνα ταξίδευε, δε θυμόταν πια πού το είχανε μετά από τις κλοπές, της φώναζε τι μάνα ήταν αυτή και γιατί το εγκατέλειψε, κοντά και οι γειτόνισσες από την παλιά της γειτονιά, αυτές ψιθυρίζανε μονάχα όλες μαζί, μα κάναν φασαρία πιο πολλή από όλους τους υπόλοιπους, γκαστρώθηκε πάλι και τι θα γίνει με το μούλικο και τέτοια. Ευτυχώς που υπήρχαν και οι αγγέλοι, της έλεγαν να μην στενοχωριέται, για όλους έχει ο Θεός, μέχρι τα σπουργιτάκια και τα αγριόχορτα φροντίζει.
Της έλεγε ο Βαγγέλης που κοιμόνταν δίπλα της στον εξαερισμό του Βασιλόπουλου να μη μιλάει με όλους αυτούς, γιατί τρομάζει τον κόσμο και τη διώχνουνε από όπου πάει. Δίκιο είχε ο Βαγγέλης, μα τι να’κανε, όσο δεν μιλούσε στις φωνές, εκείνες δυναμώνανε, όλο και πιο πολλές μιλάγανε ταυτόχρονα, στο τέλος τρελαινόταν και ούρλιαζε σαν να τη σφάζουνε, τότε τη διώχνανε από παντού, ακόμα κι απ’ τα μέρη που δεν τους πείραζαν οι συζητήσεις κι οι κουβέντες.
Μια μέρα το έπιασαν το θέμα με τη Μαρίκα που περπατούσε στον πιο κάτω δρόμο κάθε βράδυ, την έπαιρναν μαζί τους στα αυτοκίνητα, όμορφη κοπέλα και ανήσυχη, όλο βόλτες έκανε στην πόλη. Της είπε η Μαρίκα, αν δε μπορεί να λύσει ένα πρόβλημα, τουλάχιστον να το κρύβει όπως μπορεί, και της έδειξε πόσο φτιασίδι έβαζε στα χέρια της, να μη φαίνονται κάτι χαρακιές, ποιος ξέρει πώς τις είχε πάθει. Της είπε κι άλλα πολλά η Μαρίκα, δε τα θυμόταν όλα, μα από τότε δεν κοιτούσε πια μπροστά της, μόνο κάτω, στο πεζοδρόμιο, συνέχεια.
Μετά από δύο μήνες μέτρησε τα πεντάλεπτα, τα δίλεπτα και τα λεπτά, πήγε στο περίπτερο τα έδωσε και πήρε πίσω δέκα ευρώ. Κράτησε το χαρτονόμισμα σφιχτά στο χέρι της και περπάτησε, αργά, περήφανη, χαρούμενη, μέχρι το Γερμανό που είχε στο πάνω μέρος της πλατείας.
Καρφίτσωσε με μια παραμάνα την άκρη του χαντς φρι στο εσωτερικό της τσέπης της και έβαλε τα ακουστικά στα αυτιά της. Κανά ρούχο καθαρό να έβρισκε, και θα ‘μοιαζε πια με όλους τους άλλους, τους καθαρούς, τους ήσυχους, τους άλλους.
[Από μια ιδέα του συγκάτοικού μου του Γιάννη]
Της έλεγε ο Βαγγέλης που κοιμόνταν δίπλα της στον εξαερισμό του Βασιλόπουλου να μη μιλάει με όλους αυτούς, γιατί τρομάζει τον κόσμο και τη διώχνουνε από όπου πάει. Δίκιο είχε ο Βαγγέλης, μα τι να’κανε, όσο δεν μιλούσε στις φωνές, εκείνες δυναμώνανε, όλο και πιο πολλές μιλάγανε ταυτόχρονα, στο τέλος τρελαινόταν και ούρλιαζε σαν να τη σφάζουνε, τότε τη διώχνανε από παντού, ακόμα κι απ’ τα μέρη που δεν τους πείραζαν οι συζητήσεις κι οι κουβέντες.
Μια μέρα το έπιασαν το θέμα με τη Μαρίκα που περπατούσε στον πιο κάτω δρόμο κάθε βράδυ, την έπαιρναν μαζί τους στα αυτοκίνητα, όμορφη κοπέλα και ανήσυχη, όλο βόλτες έκανε στην πόλη. Της είπε η Μαρίκα, αν δε μπορεί να λύσει ένα πρόβλημα, τουλάχιστον να το κρύβει όπως μπορεί, και της έδειξε πόσο φτιασίδι έβαζε στα χέρια της, να μη φαίνονται κάτι χαρακιές, ποιος ξέρει πώς τις είχε πάθει. Της είπε κι άλλα πολλά η Μαρίκα, δε τα θυμόταν όλα, μα από τότε δεν κοιτούσε πια μπροστά της, μόνο κάτω, στο πεζοδρόμιο, συνέχεια.
Μετά από δύο μήνες μέτρησε τα πεντάλεπτα, τα δίλεπτα και τα λεπτά, πήγε στο περίπτερο τα έδωσε και πήρε πίσω δέκα ευρώ. Κράτησε το χαρτονόμισμα σφιχτά στο χέρι της και περπάτησε, αργά, περήφανη, χαρούμενη, μέχρι το Γερμανό που είχε στο πάνω μέρος της πλατείας.
Καρφίτσωσε με μια παραμάνα την άκρη του χαντς φρι στο εσωτερικό της τσέπης της και έβαλε τα ακουστικά στα αυτιά της. Κανά ρούχο καθαρό να έβρισκε, και θα ‘μοιαζε πια με όλους τους άλλους, τους καθαρούς, τους ήσυχους, τους άλλους.
[Από μια ιδέα του συγκάτοικού μου του Γιάννη]
13 σχόλια:
Πολύ καλογραμμένο Άμμε μου! Και τόσο ευαίσθητο θέμα. Πικρό, αλλά αληθινό. Αν σου πω ότι μια παρόμοια κουβέντα είχαμε με έναν φίλο πέρυσι, τέτοια ακριβώς εποχή, με μια μικρή γυφτοπούλα, ήταν δεν ήταν πέντε χρονών. Μάζευε λεφτά να αγοράσει κινητό λέει.
Πιστεύω λοιπόν ότι αν και φαντασία δεν απέχει και πολύ από την αλήθεια. Και έπιασες πολλά σημεία ιδιαίτερα ευαίσθητα που το κάνουν ζωντανό, ενδιαφέρον και με δύναμη. Μπράβο σου!
Xm..χμ..χμ... ΤΕΛΕΙΑ!
Εγώ το χαντς φρι το πήρα σετάκι με κινητό με ραδιόφωνο για ν'ακούω μουσική.
Αλλά τωρα που το λες, δε θα φαίνεται και άμα μιλάω μόνη μου.
Oh, so very touching!...
Eyxaristoume, Amme, yperoxo.
:) Πολύ!
Σε ευχαριστώ βρε Γητεύτρια, κάτι μου συνέβη αθόρυβα αυτήν την εβδομάδα και ξανάρχισα να σκέφτομαι ιστορίες. Χαίρομαι που σου μίλησε, δεν είσαι αναγνώστρια που χαρίζεται. [Το νέο άβαταρ είναι σούπερ.]
Τανίλα, η ιδέα του συγκάτοικού μου ήταν ακριβώς αυτή, ότι θα μπορούσε να αγοράσει κάποιος χαντς φρι για να φαίνεται ότι μιλάει μόνος του. Κι εγώ για το ραδιόφωνο τα έχω αγοράσει (παρεμπιπτόντως έχετε τέλειους σταθμούς στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη άξιζαν μόνο ο Republic και ο 88μισό, αλλά δεν πολυακούω αυτή τη μουσική).
I' m fluttered, my dear the_bar.
Σε ευχαριστώ πολύ Κλέλια!
Διόρθωση στο σχόλιο προς Τανίλα: για να ΜΗ φαίνεται
Doκιμασε 96,3, Ρεντ.
Αγαπητέ κύριε Άμμε,
Μου άρεσε η ιστορία σας. Για άλλη μια φορά ανέγνωσα ένα ακόμη καλογραμμένο κείμενό σας. Πείτε του Γιάννη όμως ότι εκκρεμεί σε βάρος του δίωξις για κλόπυράητ.
Πρέπει να με κάμετε λινκ για ανόρθωσις της βλάβης που μόλις υπέστην, :))
Σουσού
Tanila, για να είμαι ειλικρινής προτιμώ τον Ατλαντίς που παίζει περισσότερο κλασικό ροκ και τον Captain Jack για τα πιο πρόσφατα. Σε ευχαριστώ για την πρόταση πάντως.
Αξιότιμη κυρία Δελατρόμπα, Σας ζητώ συγγνώμη εκ μέρους του συγκατοίκου μου, διότι λείπει από χθες βράδυ σε επαγγελματικό ταξίδι στη Θεσσαλονίκη. Επειδή εκτιμώ πως τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται, παρά Σας αντέγραψε σκοπίμως, πείτε μου, θα κινδυνέψει με μήνυση για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, εφόσον ελλείπει ο δόλος; Στο Κολωνάκι όπου περιφέρεσθε, όλο και κάποιο δικηγόρο θα βρείτε για να ρωτήσετε.
96.9 Rock fm
Kalogrammeno keimeno alla tragiko. Alla etsi einai syxna oi zwes twn anthrwpwn. Kruvoume tromera mystika kai ponous pisw apo ftiasidia kai to anekfrasto, aponeyrwmeno yfos kai style mas. Polles fores i zwi mas anagkazei na kamouflaroume kai na koukoulwnoume aparadektes katastaseis gia na eimaste ...axioprepeis... kai katapnigontai oi fwnes diamartyrias kai oi alloi? Syxna adiaforoun gia to diplano tous akoma ki an "keitetai" avoithitos. Syxna aimorragoume monoi. Oloi einai symvivasmenoi kai mas kaloun na symvivastoume me ti xydaiotita, ti sklirotita kai alla.
Tha mporouses na valeis kapoio apo ta tragoudia tis Negka kai tou Leivada, opws to Hands-Free.
Ευχαριστώ Τανίλα!
Βέην μου, εσύ ζεις σε μέρος με λίγους κατοίκους και τα σκέφτεσαι αυτά (αναφέρεις συχνά ένα νησί, απόεκεί το συμπεραίνω) φαντάσου πώς είναι τα πράγματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Τη δουλειά του Λειβαδά με τη Νέγκα ομολογώ πως δεν την ήξερα, θα το ψάξω όμως ευχαριστώ.
Pantou ta idia einai, Kwsta!
Δημοσίευση σχολίου