Che

Στο αναγεννημένο Κύτταρο χθες βράδυ, η Λήδα τραγούδησε το "Hasta siempre comadante" θυμίζοντάς μας ότι έπαιζαν με τη φωτιά αρχές του '70 με αυτές τις μουσικές, ελπίζοντας σε έναν καλύτερο κόσμο. Αργότερα στην Ομόνοια, εφημερίδα από το περίπτερο και πρωτοσέλιδο στην Ελευθεροτυπία τα σαραντάχρονα από το θάνατο του Τσε. Συζήτηση με το Γιάννη: ο Σαββόπουλος έγραψε την "Ωδή στο Γεώργιο Καραϊσκάκη" προς τιμήν του Τσε; O Αντώνης στη Θεσσαλονίκη, δυσκολεύεται να το επιβεβαιώσει, απαντώντας στο μήνυμά μου ξημερώματα. [Update 18/11/2007: Ο Διονύσης Σαββόπουλος σε μια συνέντευξή του στο Σεραφείμ Φυντανίδη, επιβεβαίωσε ότι το τραγούδι είχε αρχικά γραφτεί για τον Τσε, το όνομα όμως αλλάχτηκε για να περάσει το τραγούδι από τη λογοκρισία.]

Θα το ανεβάσω τελικά το επετειακό ποστ, με όλη την αμφιθυμία μου για τις επαναστάσεις και τις σφαγές που κουβαλούν ως σκοτεινά δώρα, με όλη την αμηχανία για την πολιτική μου τοποθέτηση, με όλες τις πραμάτειες που απλώθηκαν πάνω στο όμορφο πρόσωπο αυτού του επαναστάτη. Προς τιμήν αυτού του μύθου που ακόμα κυκλοφορεί ανάμεσά μας (σε όλες τις μικρές, φαινομενικά άσχετες στιγμές που ανέφερα στην πρώτη παράγραφο) και κυρίως των ανθρώπων που αγωνίστηκαν εμπνευσμένοι από το παράδειγμά του και ακόμη αγωνίζονται με τιμιότητα και πάθος. Ο ίδιος ανήκει πια στην ιστορία και η κομουνιστική Κούβα σε ένα δύσκολο παρόν, κρίνονται με τόσο πολλές οπτικές που υπερβαίνουν σίγουρα αυτό το ποστ, ίσως όμως και εμένα.