Ninja Bonobo

(Downtempo ποστ με μουσικές από τα καλάθια της Ninja Tunes (διάλεξα τα καμάρια της Bonobo και Fink αλλά και ανθρώπους που αγαπά -Andy Korg, Parov Stelar, Sebastien Tellier) καθώς και τραγούδια που συντρόφεψαν τα τελευταία καλοκαίρια (Royksoop, Husky Rescue, Au revoir Simone, Joe Beats και ο δικός μας Serafim Tsotsonis). Είναι πολλά, είναι καλά. Κατεβάστε τα και ακούστε τα μια βροχερή μέρα. Θα με θυμηθείτε. Μην μπείτε στον κόπο να τα ακούσετε τώρα, θέλουν χρόνο και νύχτα. Κατεβάστε τα και θα πίνετε στην υγειά μου όταν τα ακούτε –trust me)!

Τον ξύπνησαν μέσα στο σκοτάδι. Ο υπηρέτης υποκλίθηκε κι έπειτα ακίνητος του ανακοίνωσε το λόγο της αιφνίδιας επίσκεψής του. Ο Μπονόμπο Σάι Γιάγκε του έκανε νόημα να ξεκινήσει την επιστροφή για το παλάτι της δυναστείας Κέττο και θα τον προλάβει στη διαδρομή. Ο υπηρέτης υπάκουσε και τον άφησε να φορέσει μόνος την μαύρη του στολή.

Περπατούσε για ώρα μα δεν τον είδε πουθενά και μόνο όταν έφτασε πίσω στο παλάτι, κάτι ένιωσε. Σαν μια ανάσα να άκουσε μέσα στη νυκτωδία των κουκουβάγιων και των τριζονιών. Και τότε κατάλαβε ότι Μπονόμπο είχε φτάσει πριν από αυτόν.

Ανέβηκαν αργά στο δωμάτιο του αυτοκράτορα. «Ψήνεται στον πυρετό» είπε ο γιατρός που τον κούραρε χωρίς να βλέπει βελτίωση. Εκείνος μπήκε αθόρυβα και γονάτισε πλάι στην κλίνη του ηγέτη.
-Νίντζα Μπόνομπο, είπε εκείνος κοφτά, όπως πάντα απότομα μίλαγε. Μα χωρίς το σθένος της βροντερής φωνής του.
-Άρχοντα Κέττο, χαμήλωσε το κεφάλι εκείνος.
-Η μητέρα μου είδε ένα όνειρο πριν ένα χρόνο ακριβώς. Πριν ένα χρόνο ακριβώς είδε ότι η σύζυγος μου γέννησε τρία μωρά.
Ο Νιντζα Μπόνομπο Σάι Γιάγκε σήκωσε ελαφρά το βλέμμα του.
-Δεν εννοείται την ... ψέλισσε.
-Ναι, εννοώ την αρχόντισσα Τρι Στε Ζα, που έκλεψε ο Μογγόλος Χαν Τζε Λάι και μαζί της κατέλαβε την σιβηρική μας περιοχή.
Ο Νίντζα Μπονομπο ξανακατέβασε τα μάτια.
-Και από εμένα θέλετε...
-Η μητέρα μου πριν τρεις νύχτες είδε την Τρι Στε Ζα νύφη. Αυτοί οι απόγονοι θα γίνουν απόγονοι του Χαν Τζε Λάι. Πολεμιστές δικοί του. Πεθαίνω Μπονόμπο. Και θέλω τους τρεις απογόνους πριν πεθάνω. Θέλω τη μάνα των τριών βασιλιάδων που θα αφήσω πίσω μου. Των δικών μου συνεχιστών.
Και μετά από αυτό έκλεισε τα μάτια του και δεν του έδωσε το περιθώριο για άλλες ερωτήσεις.

Ο Νιντζα Μπονόμπο ήταν γνωστός σε όλη την Αυτοκρατορία για την ικανότητα να φτάνει παντού απαρατήρητος – σκιά γινόταν στο σκοτάδι, αερικό στον άνεμο. Και το πρόβλημα γι’ αυτόν δε θα ήταν να βρει την αυτοκράτειρα χωρίς να τον δουν. Θα ήταν να την πάρει πίσω χωρίς να την δουν. Γιατί αυτή δεν θα ήξερε να γίνει σκιά μες τη σκιά. Νερό μες το νερό. Χώμα μέσα στο χώμα.

Μπήκε σε ένα καραβάνι και έτσι κρυμμένος πέρασε τα σύνορα της Μογγολίας. Από εκεί ντυμένος μοναχός κατάφερε να φτάσει ως το μοναστήρι Χάουι Βάι που απείχε μόλις δυο χιλιόμετρα από το παλάτι του Χαν Τζε Λάι. Η επιχείρηση μέχρι εκείνο το σημείο είχε πάει καλά.

Με τη μαύρη του στολή, πετώντας πιασμένος απ’ τα πόδια ενός αετού μέσα στη νύχτα, ο Νίντζα Μπονόμπο πέρασε το ψηλό τείχος του κάστρου και προσγειώθηκε στην πίσω αυλή του παλατιού. Νυχοπατώντας στο φως της νύχτας προχώρησε προσεκτικά προς το δωμάτιο της αρχόντισσας. Σκαρφάλωσε από το αναρριχόμενο φυτό στο παράθυρό της. Πάντα ήταν αόρατος, έτσι και τη νύχτα εκείνη. Μα δίχως να φανεί ούτε μια τρίχα απ’ τα μαλλιά του, η Τρι Στε Ζα τον ψυχανεμίστηκε.

-Ποιος είναι εκεί, ρώτησε.
-Μην φωνάξεις, δεν ήρθα για κακό, πρόβαλε εκείνος.
-Ποιος είσαι, τι θες.
-Θέλω εσένα.
-Ποιος σε στέλνει;
-Αυτός που του στέλνεις τα όνειρα.
-Δε στέλνω όνειρα εγώ!
-Αυτός που είσαι το όνειρό του
-Δεν καταλαβαίνω τι λες.
-Ο Άρχοντας Κέττο έχει γίνει μπλε. Μελανιάζει. Οι γιατροί δε βρίσκουν τι φταίει. Η μάνα του λέει πώς φταίει η απώλεια σου. Αν δε γυρίσεις θα πεθάνει. Έχει γεμίσει μέσα του. Το κορμί του διογκωμένο, μπλε γραμματοκιβώτιο γεμάτο σάπια όνειρα. Πρέπει να γυρίσουμε.
-Δεν είναι σάπια όνειρα, μα πρησμένη φιλοδοξία! Άσε με -είπε κείνη και τράβηξε με δύναμη το χέρι της που κράταγε εκείνος. Με άρπαξαν από τη φιλοδοξία του ενός, για να καταντήσω τρόπαιο στα χέρια του αντιπάλου του. Δε με νοιάζει κανείς τους. Μακάρι να χάνονταν και οι δυο.
-Αρχόντισσα, μου είπε να σε πάρω πίσω. Ή να σου πάρω τη ζωή.

Ο Νίντζα Μπονόμπο καθόταν στην πλάτη του αετού που κράταγε στα πόδια του την αρχόντισσα Τρι Στε Ζα, που γέλαγε σαν παιδί και άπλωνε τα χέρια της σαν πουλί κι αυτή στον άνεμο. Και όταν πια είδε από μακριά την πόλη της, το μέρος που μεγάλωσε, τον δρόμο της -το δρόμο με τις Λεύκες, «εδώ» φώναξε «θέλω», «εδώ να επιστρέψω, στον ξύλινο δρόμο μου» και κοίταξε τον Νίντζα Μπονόμπο. Κι εκείνος κλώτσησε τον αητό. Κι άνοιξε τα νύχια του βογκώντας το πτηνό. Κι εκείνη έπεφτε και είδε τα μάτια της να λάμπουν, σαν δυο αστέρια στο σκοτάδι κι έπειτα το κορμί της, το λευκό φορεμα, νούφαρο στην επιφάνεια της νύχτας. Διαλύθηκε σε χίλια πέταλα.

Κείνη τη νύχτα η βασιλομήτωρ είδε όνειρο πως λιώσανε τα χιόνια της Σιβηρίας, και έπνιξαν τον Χαν Τζε Λάι. Μονάχα ένα λευκό ζαρκάδι γλύτωσε που ήρθε ως τη χώρα τους και το έπιασαν οι χωρικοί του αυτοκράτορα, τον τάισαν το κρέας του και έγειανε.

Με το πρώτο φως του επόμενου πρωινού ο Νιντζα Μπόνομπο έφερε το κομματιασμένο κορμί της Τρι Στε Ζα όπως είχε ζητήσει ο άρχοντας. Η μητέρα του αυτοκράτορα το παρέλαβε, τον πλήρωσε και τον έδιωξε. Το πήρε, το καθάρισε, το έγδαρε, το γύμνωσε απ΄ τα κόκαλα και το μαγείρεψε για τον γιο της. Τρεις μέρες έτρωγε την γυναίκα ο βασιλιάς και την τρίτη ανάρρωσε. Στάθηκε στα πόδια του.

Όπως κάθε άνθρωπος όταν κατασπαράζει αυτό που στέκεται εμπόδιο στη φιλοδοξία του. Με τη γνώση ότι κανείς άλλος δεν κατέχει αυτό που ο ίδιος δε μπορεί να έχει. Ο Κέττο γύρισε στη διοίκηση της αυτοκρατορίας του. Ανακουφισμένος.