Η ανάρτηση αυτή δεν τοποθετείται αναλυτικά για τους γάμους και τις υιοθεσίες από ομοφυλόφιλους/ες (τα έχει ήδη πει πολύ καλά και χαριτωμένα ο Zaphod εδώ και εδώ), ούτε ενημερώνει με λεπτομέρειες για τις δράσεις του Athens Pride 2008 (ο επίσημος ιστότοπός του βρίσκεται μόλις ένα κλικ μακριά). Αρκεί να ειπωθεί εδώ ότι αυτό το Σάββατο ομοφυλόφιλοι/ες, αμφιφυλόφιλοι/ες και τρανσέξουαλ, φίλοι/ες τους και υποστηρικτές/τριές των δικαιωμάτων τους θα διαδηλώσουν - παρελάσουν στο κέντρο της Αθήνας και θα διαμαρτυρηθούν - γιορτάσουν στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπως και ότι οι δύο διαχειριστές αυτού του ιστολογίου υποστηρίζουν την ισοτιμία των δικαιωμάτων για όλους/ες τους/τις πολίτες αυτής της χώρας, ανεξάρτητα από φύλο, καταγωγή, σεξουαλικό προσανατολισμό κτλ.
Είναι μάλλον διαδεδομένη η άποψη ότι πολιτική αποτελεί η υπεράσπιση των συμφερόντων μας που είναι κοινά με άλλους/ες συμπολίτες/ισσές μας, ενώ το ανθρώπινο ενδιαφέρον και η αλληλοβοήθεια ανήκουν περισσότερο στο ηθικό πεδίο. Κάπως έτσι ενδιαφερόμαστε όλοι/ες για το περιβάλλον, ψηφίζουμε διαφορετικά κόμματα ανάλογα με την κοινωνική μας θέση και την οικονομική μας κατάσταση, ενώ συμπαραστεκόμαστε σε πιο αδύναμους/ες από εμάς, αν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως καλοί και γενναιόδωροι άνθρωποι.
Αν αφήσουμε όμως έξω τις θεωρήσεις που εμπνέονται από τον ορθόδοξο μαρξισμό (με μόνη βασική τη διάκριση ανάμεσα σε κατόχους και μη κατόχους των μέσων παραγωγής) είναι μάλλον κοινωνιολογικός κοινός τόπος, ότι όλοι/ες μας κουβαλούμε μια ποικιλία από ταυτότητες και ρόλους, που μας τοποθετούν σε πολλαπλά σημεία της κλίμακας «ισχυρός – ανίσχυρος, προνομιούχος – μη προνομιούχος». Η πολλαπλότητα αυτή γίνεται όλο και πιο εμφανής καθώς οι κοινωνίες μας ανοίγονται στη μετανάστευση και την πολιτισμική διαφορετικότητα, επιτρέπουν όλο και περισσότερο στις γυναίκες να ανελιχθούν κοινωνικά, απαγορεύουν όλο και λιγότερο στις φωνές της σεξουαλικής διαφορετικότητας να ακουστούν. Πέρα από το παλαιό ζήτημα της συνεργασίας ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και άτομα, το ζητούμενο της συνεννόησης ανάμεσα σε άτομα και ομάδες που τιμούν τη διαφορετικότητα τους και απαιτούν σεβασμό γι’ αυτήν γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.
Με αυτήν την έννοια η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση σε δίκαια αιτήματα φεύγει από το πεδίο της ηθικής (ή ακόμη καλύτερα το διευρύνει) και γίνεται καίριο πολιτικό διακύβευμα. Μια ετεροφυλόφιλη Ελληνίδα πτυχιούχος που δε βρίσκει δουλειά έχει μάλλον διαφορετικά προβλήματα από έναν Αλβανό χειρώνακτα, μια Ελληνίδα τρανσέξουαλ, ένα Σλαβόφωνο μανιοκαταθλιπτικό ή έναν Έλληνα κωφό, όλοι/ες συνδέονται όμως από την ανάγκη τους να βρίσκουν απεύθυνση στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, όταν διεκδικούν ή διαμαρτύρονται για κάτι. Επιπλέον, για να συνυπάρξουν ισότιμα είναι απαραίτητο να συνεννοηθούν και να συνδιαμορφώσουν, να συγκρουστούν και να καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτές λύσεις. Αυτού του είδους η πολιτική ζύμωση σαφώς και δε μπορεί να γίνει στο μικρόκοσμο του σπιτιού και της παρέας μας, με μόνο υλικό τις απόψεις που διαμεσολαβούνται από τα Μέσα Μαζική Ενημέρωσης.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση – κάλεσμα είναι προφανές πως δεν απευθύνεται σε άτομα που θεωρούν την ομοφυλοφιλία ψυχοπαθολογική διαστροφή ή αμαρτία που οδηγεί κατευθείαν στην Κόλαση, αλλά δεν απευθύνεται πρακτικά ούτε και στους/τις ομοφυλόφιλους/ες, αμφιφυλόφιλους/ες και τρανσέξουαλ. Αυτοί/ες ξέρουν πολύ καλά γιατί θα διαδηλώσουν – παρελάσουν αύριο. Οι Αθηναίοι/ες ετεροφυλόφιλοι/ες αναγνώστες/τριές μας όμως που θεωρούν ότι οι παραπάνω συμπολίτες/ισσές τους είναι ισότιμοι/ες στα δικαιώματά και άξιοι/ες σεβασμού, νομίζω πως θα έκαναν καλά να περάσουν μια βόλτα από την πλατεία Κλαυθμώνος, και για να ενημερωθούν επί της ουσίας, πέρα από τις κραυγές της τηλεόρασης, αλλά και για να μπορούν να έχουν την απαίτηση για ενδιαφέρον και συμπαράσταση από τους συμπολίτες/ισσές τους, όταν θα διεκδικούν και αυτοί/ές με τη σειρά τους κάτι συγκεκριμένο.
Και εν κατακλείδι, εγώ και η Ινδιάννα διαδηλώνουμε σήμερα στις 6:00. Τα λέμε στην Κλαυθμώνος.
[Δεν είχα το χρόνο να αναφερθώ εδώ σε δύο πολύ σημαντικά ζητήματα: την κριτική που γίνεται από ένα μέρος της Αριστεράς αλλά και του ίδιου του glbt κινήματος στα gay pride ως μη ριζοσπαστικά και εντέλει κενά πολιτικού νοήματος, όπως και στη γενικότερη κριτική ότι κανένα χειραφετικό κίνημα συγκεκριμένης ομάδας δεν μπορεί να επιτύχει πραγματική αλλαγή χωρίς τη συνολική ανατροπή των υπαρχουσών σχέσεων παραγωγής και εξουσίας, Αν προκύψει και έχουμε τη διάθεση το συζητάμε στα σχόλια, όπως και όποιο άλλο θέμα ανακύψει από αυτήν την ανάρτηση.]
Είναι μάλλον διαδεδομένη η άποψη ότι πολιτική αποτελεί η υπεράσπιση των συμφερόντων μας που είναι κοινά με άλλους/ες συμπολίτες/ισσές μας, ενώ το ανθρώπινο ενδιαφέρον και η αλληλοβοήθεια ανήκουν περισσότερο στο ηθικό πεδίο. Κάπως έτσι ενδιαφερόμαστε όλοι/ες για το περιβάλλον, ψηφίζουμε διαφορετικά κόμματα ανάλογα με την κοινωνική μας θέση και την οικονομική μας κατάσταση, ενώ συμπαραστεκόμαστε σε πιο αδύναμους/ες από εμάς, αν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως καλοί και γενναιόδωροι άνθρωποι.
Αν αφήσουμε όμως έξω τις θεωρήσεις που εμπνέονται από τον ορθόδοξο μαρξισμό (με μόνη βασική τη διάκριση ανάμεσα σε κατόχους και μη κατόχους των μέσων παραγωγής) είναι μάλλον κοινωνιολογικός κοινός τόπος, ότι όλοι/ες μας κουβαλούμε μια ποικιλία από ταυτότητες και ρόλους, που μας τοποθετούν σε πολλαπλά σημεία της κλίμακας «ισχυρός – ανίσχυρος, προνομιούχος – μη προνομιούχος». Η πολλαπλότητα αυτή γίνεται όλο και πιο εμφανής καθώς οι κοινωνίες μας ανοίγονται στη μετανάστευση και την πολιτισμική διαφορετικότητα, επιτρέπουν όλο και περισσότερο στις γυναίκες να ανελιχθούν κοινωνικά, απαγορεύουν όλο και λιγότερο στις φωνές της σεξουαλικής διαφορετικότητας να ακουστούν. Πέρα από το παλαιό ζήτημα της συνεργασίας ανάμεσα σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες και άτομα, το ζητούμενο της συνεννόησης ανάμεσα σε άτομα και ομάδες που τιμούν τη διαφορετικότητα τους και απαιτούν σεβασμό γι’ αυτήν γίνεται όλο και πιο επιτακτικό.
Με αυτήν την έννοια η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση σε δίκαια αιτήματα φεύγει από το πεδίο της ηθικής (ή ακόμη καλύτερα το διευρύνει) και γίνεται καίριο πολιτικό διακύβευμα. Μια ετεροφυλόφιλη Ελληνίδα πτυχιούχος που δε βρίσκει δουλειά έχει μάλλον διαφορετικά προβλήματα από έναν Αλβανό χειρώνακτα, μια Ελληνίδα τρανσέξουαλ, ένα Σλαβόφωνο μανιοκαταθλιπτικό ή έναν Έλληνα κωφό, όλοι/ες συνδέονται όμως από την ανάγκη τους να βρίσκουν απεύθυνση στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, όταν διεκδικούν ή διαμαρτύρονται για κάτι. Επιπλέον, για να συνυπάρξουν ισότιμα είναι απαραίτητο να συνεννοηθούν και να συνδιαμορφώσουν, να συγκρουστούν και να καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτές λύσεις. Αυτού του είδους η πολιτική ζύμωση σαφώς και δε μπορεί να γίνει στο μικρόκοσμο του σπιτιού και της παρέας μας, με μόνο υλικό τις απόψεις που διαμεσολαβούνται από τα Μέσα Μαζική Ενημέρωσης.
Η συγκεκριμένη ανάρτηση – κάλεσμα είναι προφανές πως δεν απευθύνεται σε άτομα που θεωρούν την ομοφυλοφιλία ψυχοπαθολογική διαστροφή ή αμαρτία που οδηγεί κατευθείαν στην Κόλαση, αλλά δεν απευθύνεται πρακτικά ούτε και στους/τις ομοφυλόφιλους/ες, αμφιφυλόφιλους/ες και τρανσέξουαλ. Αυτοί/ες ξέρουν πολύ καλά γιατί θα διαδηλώσουν – παρελάσουν αύριο. Οι Αθηναίοι/ες ετεροφυλόφιλοι/ες αναγνώστες/τριές μας όμως που θεωρούν ότι οι παραπάνω συμπολίτες/ισσές τους είναι ισότιμοι/ες στα δικαιώματά και άξιοι/ες σεβασμού, νομίζω πως θα έκαναν καλά να περάσουν μια βόλτα από την πλατεία Κλαυθμώνος, και για να ενημερωθούν επί της ουσίας, πέρα από τις κραυγές της τηλεόρασης, αλλά και για να μπορούν να έχουν την απαίτηση για ενδιαφέρον και συμπαράσταση από τους συμπολίτες/ισσές τους, όταν θα διεκδικούν και αυτοί/ές με τη σειρά τους κάτι συγκεκριμένο.
Και εν κατακλείδι, εγώ και η Ινδιάννα διαδηλώνουμε σήμερα στις 6:00. Τα λέμε στην Κλαυθμώνος.
[Δεν είχα το χρόνο να αναφερθώ εδώ σε δύο πολύ σημαντικά ζητήματα: την κριτική που γίνεται από ένα μέρος της Αριστεράς αλλά και του ίδιου του glbt κινήματος στα gay pride ως μη ριζοσπαστικά και εντέλει κενά πολιτικού νοήματος, όπως και στη γενικότερη κριτική ότι κανένα χειραφετικό κίνημα συγκεκριμένης ομάδας δεν μπορεί να επιτύχει πραγματική αλλαγή χωρίς τη συνολική ανατροπή των υπαρχουσών σχέσεων παραγωγής και εξουσίας, Αν προκύψει και έχουμε τη διάθεση το συζητάμε στα σχόλια, όπως και όποιο άλλο θέμα ανακύψει από αυτήν την ανάρτηση.]
17 σχόλια:
Καλησπέρα
Το πρόβλημα με την ομοφοβία και την σεξουαλική καταπίεση ωφείλει να αντιμετωπιστεί ως τμήμα του υπάρχοντος ετερόνομου φαντασιακού και όχι ως κάτι ξέχωρο απο την τρέχουσα κοινωνική θέσμιση. Ένα άλλο θέμα που προκύπτει βέβαια είναι και το αν η ίδια η ομοφυλοφιλική κοινότητα θέλει να αποφύγει την lifestyleοποίηση της.
Καλώς τον!
Λοιπόν, το βρίσκω λίγο αγενές αυτό που θα κάνω, αλλά επειδή η ορολογία σου φοβάμαι ότι είναι κάπως βαριά για το μέσο αναγνώστη μας, θα σε παραφράσω και μετά θα σου απαντήσω.
Λες περίπου: Το πρόβλημα με την ομοφοβία και την σεξουαλική καταπίεση ωφείλει να αντιμετωπιστεί ως τμήμα της υπάρχουσας κοινωνικής κατάστασης, όπου οι άνθρωποι δε συλλογίζονται - φαντάζονται - συνδιαμορφώνουν αυτόνομα τις ζωές τους, αλλά αυτό τους επιβάλλεται εξωτερικά και ετερόνομα. Αυτό δεν μπορεί να είναι ξέχωρο απο την τρέχουσα οργάνωση της κοινωνίας μέσα από τη συγκρότηση και επιβολή θεσμών που ορίζουν και διαμορφώνουν τη ζωή των ανθρώπων. Ένα άλλο θέμα που προκύπτει βέβαια είναι και το αν η ίδια η ομοφυλοφιλική κοινότητα θέλει να αποφύγει την lifestyleοποίηση της.
Όσον αφορά το πρώτο δε διαφωνώ, απλώς το ποστ μου δε μπαίνει σε τόσο βαθιά πολιτικά νερά, να προτείνει δηλαδή πως οι χειραφεετικές κινήσεις με συγκεκριμένη ατζέντα μπορούν να συνδεθούν με ευρύτερους πολιτικούς στόχους. Οι όροι σου παραπέμπουν στο πολιτικό πλαίσιο της αυτονομίας, όπως μορφοποιήθηκε μάλιστα από τον Κορνήλιο Καστοριάδη, και είμαι πολύ κοντινός σε αυτό το πλαίσιο. Δε θεωρώ όμως ότι η συγκεκριμένη ανάλυση είναι προαπαιτούμενο για μια συνεύρεση διαφορετικών ατόμων που θα συζητήσουν ψύχραιμα και θα προσπαθήσουν να συνδιαμορφώσουν αυτόνομα απόψεις και δράσεις.
Όσον αφορά το δεύτερο θέμα δε μπορώ να σου απαντήσω για την ομοφυλόφιλη κοινότητα, καθώς έχω παρακολουθήσει πολύ αποσπασματικά κείμενα και κινήσεις. Από τα λίγα όμως που έχω παρακολουθήσει, αυτού του είδους η κριτική στο είναι υπαρκτή και μέσα στο glbt κίνημα. Δες για παράδειγμα το πολύ ενδιαφέρον μπλογκ του les_boi
http://faggotantinational.blogspot.com
A επίσης σε ευχαριστώ για το λινκ.
Νοερά θα είμαι μαζί σας.
Πρέπει να καταλάβουμε στο Ελλάντα, έστω και αργά αν σκεφτείς πως ο όρος 'δημοκρατία' κάπου εδώ γύρω δημιουργήθηκε, πως δεν σημαίνει πως η πλειοψηφία γαμάει και δέρνει, αλλά πως οι μειοψηφούντες πολίτες είναι ισότιμοι και προστατεύονται...
Είναι χαζό να απαιτείς ίδιες υποχρεώσεις και να στερείς από κοινωνικές ομάδες δικαιώματα που θεωρούνται σε "πολλούς" αυτονόητα.
Το ζήτημα "ηθική" και επιβολή είναι τόσο μεγάλο, στο ποστ-σεντονι μου έπιασα νμζ ελάχιστο μέρος του, και παρ' όλα αυτα μπορεί να συνοψιστεί σε μια φράση για όλους εμάς τους ξερόλες: "τι ζόρι τραβάς;" :)
Συγχαρητήρια για το κείμενό σου. Και γω αν ήμανε Αθήνα θα έκανα μια βόλτα κατά κει....
... ξέρεις, το βρίσκω τουλάχιστον γελοίο εσύ που είσαι στρέητ να θεωρείς υποχρέωσή σου να κατέβεις στο δρόμο μαζί μας, εννώ ομοφυλόφιλοι άνθρωποι να φοβούνται μην τους δεί κάνα μάτι. Γελοίο από τη μεριά τους, εννοείται.
Κατά τα άλλα, ο σκοπός του γκέυ κινήματος είναι να ενταχτούν τα ΛΟΑΤ άτομα στην κοινωνία της κατανάλωσης. Και γιατί όχι; Σε μια εύπορη και αναπτυγμένη χώρα όπως η Ελλάδα, επιτρέπεται να μένουνε κοινωνικές ομάδες στο περιθώριο, που τίναι περιθώριο και της υλικής ευμάρειας; Εγώ λέω όχι.
Α. Εγώ θα το χάσω το πράιντ. Είμαι ακόμα εδώ, Αγγλία... :(
poli kala ta les , giati oloi exoyme mesa mas apo kati moionwtiko opote pote den xereis se ti diskolies mporei na vretheis an pasa stigmi ara prepei na mporoyme na katalavainoyme tis diaforetikotites olwn mas !!
Αγαπητή theorema, ευχαριστούμε, αν και νομίζω ότι και στα εξωτερικά γίνονται αντίστοιχες εκδηλώσεις (για την ακρίβεια γίνονταν πολύ πριν αρχίσουν στην Ελλάδα).
Σε ευχαριστώ πολύ Zaphod. Αυτό πυ εκτίμησα στο κείμενό σου είναι ότι έπιανες με χαριτωμένο τρόπο και σύντομα μια σειρά από σημανικά ζητήματα. Είναι πάντως σαφές ότι στο όνομα της οποιασδήποτε ηθικής δεν μπορεί να υπάρχει ανισοτιμία ανάμεσα στους πολίτες.
Στάσσα μου, το κείμενο επισημαίνει ότι μας αφορά όλους η καταπίεση των άλλων, δεν είναι θέμα και πρόβλημα μιας συγκεκριμένης ομάδας. Εμένα με βρίσκω απλώς πολιτικοποιημένο. Σκέψου όμως ότι υπάρχουν δύο τουλάχιστον τρόποι για να κατεβει κανείς σε ένα pride: να δηλώσει ανοιχτά και να γιορτάσει τη σεξουαλικότητά του - να τοποθετηθεί ανοιχτά πολιτικά υπέρ αυτών των δικαιωμάτων (δεν αλληλοαποκλείονται). Αν κάποιος το αντιλαμβάνεται μόνο στην πρώτη του εκδοχή, είναι ανθρώπινο να ντρέπεται ή να φοβάται μια τέτοια δημόσια έκθεση.
Για το δεύτερο ζήτημα που θέτεις, προφανώς και είναι δικαίωμα όλων μας να έχουμε πρόσβαση σε καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες. Η lifestyleοποίηση που αναφέρει ο αλφακαπαβήτα, είναι κριτική στο πρότυπο του καταναλωτισμού και της επιφανειακότητας και όχι άρνηση του δικαιώματος σε αυτήν την πρόσβαση.Έχω την εντύπωση ότι μια ριζοσπαστική τάση του ΛΟΑΤ κινήματός έχει εκφράσει τέτοιους προβληματισμούς.
Καλά στην κατηραμένη νήσο ούτε pride δεν έχετε;
Σε ευχαριστώ κρασί και νερό, πολύ συνοπτικά έθεσες ακριβώς το κεντρικό νόημα του κειμένου μου.
Ola kala, mazi sas se ola, sta dikaiwmata, gamous, symfwna sumviwseis alla oxi kai na yiothetoun paidia kai malista den dexomai syzitisi gia ta aytonoita zitimata pou dimiourgountai.
Θα ήθελα να πω δυο λόγια για όσα γράφει η Vain, και ελπίζω να μην κάνω κατάχρηση χώρου.
Μερικές φορές δεν είναι ο γιαλός στραβός, εμείς αρμενίζουμε στραβά.
Τι εννοώ: αν η κοινωνία -ό,τι κι αν περικλείει αυτή η λέξη- αντιλαμβάνεται τους ομοφυλόφιλους ως συλλήβδην ακατάλληλους για δημιουργία οικογένειας ή ανατροφής παιδιών λόγω του προσανατολισμού τους, το πρόβλημα δεν έγκειται στους ομοφυλόφιλους αλλά στην κοινωνία.
Αυτονόητα πράγματα όπως λες Vain , κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν.
Ποιος αποφασίζει αν εγώ που είμαι ετεροφυλόφιλη, είμαι κατάλληλη για συνεπή ανάληψη του ρόλου της μητέρας; Λόγω των ερωτικών μου προτιμήσεών θεωρούμαι αυτοδίκαια ικανή και άξια;
Φαντάζομαι πως αυτονόητους θεωρείς τους ρόλους και τα οικογενειακά πρότυπα που είναι ευρέως αποδεκτά ως διαμορφωτές ισορροπημένων προσωπικοτήτων. Νομίζω πως η πράξη και ο κόσμος μας αποδεικνύουν πως μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον δεν υπάρχουν άλλοι εγγυητές της συναισθηματικής ισορροπίας του ανθρώπου -αλλά και της ομαλής του κοινωνικοποίησης- εκτός από την αγάπη, την αποδοχή, το ενδιαφέρον αλλά και την ίδια την ισορροπία των γονιών. Κάτι το οποίο δεν εξασφαλίζεται από την ετεροφυλοφιλία.
Όσο για την παγιωμένη εικόνα που έχουμε για το ποιοι και πόσοι αποτελούν μια οικογένεια, αυτή αλλάζει συνεχώς, και εθελοτυφλούμε με το να αρνούμαστε τις νέες μορφές της.
Για την προβληματική αντιμετώπιση των παιδιών αυτών των νέου τύπου οικογενειών από τον σκληρό περίγυρο θα επιμείνω: ο γιαλός είναι στραβός. Και χρέος μας είναι πιστεύω, να αποδοκιμάζουμε αυτή την αναίτια σκληρότητα και όχι να την ενισχύουμε με την απόρριψη των άλλων.
Φιλικά όλα αυτά.
Άμμε, οι απόψεις μου ενδεχομένως να μην σε εκφράζουν, πήρα το θάρρος όμως να απαντήσω γιατί το δικαίωμα στην υιοθεσία ή στην τεκνοποίηση είναι νομίζω μια σημαντική παράμετρος του όλου θέματος. Ευχαριστώ.
Αγαπητή incontinentia, σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και συμφωνώ απολύτως. Νομίζω πως πραγματικα δεν έχει νόημα να απαντήσω και ο ίσιος στη βέην, με κάλυψες τελείως.
Έφτασα...
Μήπως έχεις διαβάσει για μια φυλή χιμπαντζήδων τους Μπονόμπα, που ανακάλυψαν πρόσφατα;
Φιλειρηνικοί, η δομή της κοινωνίας τους βασισμένη στον ίσο καταμερισμό, στο επίκεντρο της ζωής τους το παιχνίδι και το σεξ ( και ομοφυλόφιλο).
Στην απέναντι όχθη του ποταμού , ζουν οι χιμπαντζήδες, που ξέρουμε εδώ και χρόνια. Βίαιοι, για την εξουσία να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, οι ¨αδύναμοι¨ αρσενικοί εξοντώνονται και τα θηλυκά επίσης ως «αδύναμα» μέλη της κοινωνίας τους ζουν ¨παθητικά¨ . Ομοφυλοφιλία φυσικά δεν υπάρχει. Φίλη ανθρωπολόγος μου έλεγε, ότι η διαφορά βρίσκεται στην αφθονία, στην ευκολία ανεύρεσης και στον τρόπο διαχείρισης της τροφής.
Όχι απλά τους ξέρουμε Μάιρα, θα έλεγα μάλλον ότι φέτος είμαστε κάπως bonobo εδώ στον Αμμαζόνιο, εγώ και η Ινδιάννα (στην αρχή το μπλογκ είχε πιο chimpanzee θεματολογία, με σκοτεινές και βίαιες ιστορίες).
Όσον αφορά την ουσία αυτών που γράφεις, το μόνο για το οποίο είμαι βέβαιος είναι η κοινωνική και βιολογική πολυπλοκότητα της ομοφυλοφιλίας, ότι δηλαδή δε μπορεί να ερμηνευτεί με ένα μόνο τρόπο. Σίγουρα πάντως η εξήγηση της φίλης σου είναι πολύ όμορφη :-)
Θα σας ψάξω... μ αρέσετε αγαπητοί μου bonoboφιλοι.
Έλα που τα βλέπω απλά τα πράγματα!!!. Κι όσο περισσότεροι εμπλέκουμε το όνειρο με την πραγματικότητα. Όσο περισσότεροι εγκαταλείπουμε τις κρύπτες μας και προτείνουμε τρόπους... τόσο πλησιάζουμε. Η ερμηνεία μου σκοπό δεν είχε να επικεντρώσει στην ομοφυλοφιλία, αλλά στον γενικότερο ρατσισμό, την ανισότητα και την χιμπαντζίδικη εξουσία του πλειοψηφικού ¨ισχυρού¨. Συμπληρώνω ότι ιστορικά ¨μειοψηφίες¨ ονειροπόλων καλλιτεχνών και πολιτών κατάφεραν πολλά. Προσπαθώ κι εγώ να είμαι παρούσα, όσο, όπως κι όπου μπορώ.
Στη απέναντι πλευρά ο φόβος, η ανάγκη για επιβίωση κι όχι η ανάγκη για ζωή, όπως σου έλεγα. Υπερασπίζομαι με όλα τα μέσα τη ζωή...και την ΄ίση΄ αξία και τιμή οποιουδήποτε ζώντος πλάσματος. Η φύση παρέχει τα πάντα! Αγαθά...και μαθήματα διαχείρισης τους.
Ενάντια στον φόβο παλεύουμε. Το κύριο όπλο και μέσο επιβολής της καθεστώσας τάξης πραγμάτων.
Δεν ήμουν σαφής, το ξέρω και με σαφήνεια σου λέω ότι συμφωνώ με την οπτική σου :)))
Ρε συ, τι ωραία ποιητικά σχόλια αφήνεις, να μας έρχεσαι :-)
Συμφωνούμε και στην ποιητική θέαση του κόσμου και στην ανάγκη για μινιμαλισμό, όπου είναι εφικτό.
Η δίψα για ισχύ και πλούτο είναι ένα άλλο τεράστιο θέμα, κι αυτό αν υπάρχουν πολλοί τρόποι να το δεις.
Aerologies kalogrammenes me wraio, dikaniko (san dikigoros ennow me ti lexi "dikanikos"-den exei sxesi me to ... dikano) tropo. Alla einai eukolo na to paizei kapoios proodeytikos sto internet kai pisw apo ena nick.
Kai min vazeis sto stoma mou pragmata pou den eipa. Koinws diestrepses ta logia mou kai malista me sathra epixeirimata. Egw den eipa oti oloi oi eterofylofiloi einai katalliloi gia goneis oute teinw to daxtylo se kanenan. Syntiritiki den eimai, oute ekproswpw tin koinwnia -malista tha elega "gamw tin koinwnia mou" alla de nomizw oti einai ygies na megalwnei ena paidi me goneis tou idiou fylou kai etsi opws paei to pragma exontas ta paidia san protypa kai aytes tis oikogeneies den tha genniountai pleon polla paidia dioti mono me waria kai spermatozwaria genniountai paidia an den apatwmai!! O Askitis milise malista me polu logiko, epistimoniko tropo gia ayto to thema.
Apo tin alli vevaia mias kai yparxei kai to thema toy yperplithismou ston planiti den tha genniountai pia polla paidia kai malista se ena kosmo pou exei povlima fysikwn porwn. Ara aytou tou typou oi "teknothesies" kai oxi "yiothesies" opws tis apokalei o sympathestatos kata ta alla Vallianatos giati i lexi ayti gia ton idio profanws enexei ...ratsismo einai kai oi endedeigmenes.
Kata to pws paei to pragma sto telos i koinwnia tha ginei "ratsistiki" apenanti stous eterofylofilous kai den einai oloi aytoi ratsistes (ennow oi eterofylofiloi)!! Syggnwmi diladi!
Nomizw oti xreiazetai se ola ena metro.
Αγαπητή βέην, φαντάζομαι πως απαντάς στην ινκοντινέντια, δε γνωρίζω όμως αν θα μας επισκεφτεί ξανά σε αυτά τα σχόλια, οπότε μάλλον καλό είναι να απαντήσω εγώ γι' αυτήν εφόσον συμφωνούμε. Προφανώς δε μπορώ να απαντήσω για αυτήν στο καθαρά προσωπικό μέρος (κατά πόσο κρύβεται πίσω από νικ, αν ήθελε να βάλει λόγια στο στόμα σου κτλ.) απαντώ δηλαδή μόνο στα επιχειρήματά σου.
Λες λοιπόν ότι δεν είναι υγιές να μεγαλώνουν παιδιά με άτομα του ίδιου φύλου και μάλλον εννοείς ψυχολογικά υγιές. Αυτό πρέπει να το βγάλουμε έξω, γιατί σε κάποιες χώρες του εξωτερικού ομοφυλόφιλα ζευγάρια υιοθετούν παιδιά, και από τις έρευνες φαίνεται προς το παρόν τουλάχιστον ότι τα παιδιά αυτά δεν αντιμετωπίζουν περισσότερα ή διαφορετικά ψυχολογικά προβλήματα από ό,τι τα συνομήλικά τους παιδιά ετεροφυλόφιλων.
Το επιχείρημα για τα πρότυπα είναι περισσότερο βάσιμο, αν και δεν υπολογίζεις ότι στις δυτικές κοινωνίες τα παιδιά κοινωνικοποιούνται και αποκτούν πρότυπα μέσα από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον, τον παιδικό σταθμό και το σχολείο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κτλ. Δε νομίζω δηλαδή ότι μια οικογένεια με δύο μπαμπάδες ή μαμάδες αποκλείει το παιδί από την έκθεση σε ετεροφυλόφιλα πρότυπα, εκτός και αν μεγαλώνει το παιδί της σε κάποιο βουνό χωρίς σχολείο, τηλεόραση, ραδιόφωνο κτλ.
Ομολογώ ότι δε γνωρίζω επιστημονικές έρευνες για αυτό το θέμα (να υποστηρίζουν είτε τη μία, είτε την άλλη έκβαση, όταν τα παιδιά ενεργοποιηθούν σεξουαλικά) είναι όμως νομίζω ένα "ρίσκο" που μπορούν να πάρουν οι κοινωνίες μας, εφόσον η κατάληξη δε θεωρούμε ότι είναι κακή (να υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα τα παιδιά σε αυτές τις οικογένεις να έχουν "υψηλότερο ποσοστό ομοφυλόφιλίας": ακόμα και αν συμβεί αυτό, είναι κάτι που θεωρούμε κακό να συμβεί;)
Για το τελευταίο που γράφεις, ότι κινδυνεύουμε να γίνουμε ρατσιστές απέναντι στους ετεροφυλόφιλους, νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία έχει ακόμη οαρά πολύ δρόμο μπροστά της, για να κινδυνέψει από αυτού του είδους το ρατσισμό.
Δημοσίευση σχολίου