Νερό... Η μεγαλύτερη μέρα του χρόνου ήταν χτες. Θερινό Ηλιοστάσιο. Καλοκαίρι. Μέρες γεμάτες ζέστη, σαγιονάρες στις παραλίες, δυνατή μουσική στα beach bar και δεν ακούς το κύμα. Πολυκοσμία στα καφέ, άνθρωποι πηχτοί από ιδρώτα και συσσωρευμένη κούραση, οι καρέκλες κολλητές, οι λέξεις του διπλανού μπλέκονται με τις δικές σου, οι ιστορίες του καθενός κολλάνε πάνω σου σαν άμμος. Βαριά ανθρώπινη άμμος κλεισμένη σε κλεψύδρα… Eastern conference champions- The box
Φωτιά... Από σήμερα λοιπόν οι νύχτες μας αρχίζουν να μεγαλώνουν ξανά. Νύχτες που δε μας προλαβαίνει η σκόνη. Χoρεύοντας σε κλαμπ. Κυλώvτας πάνω σε στρώματα. Η αvία δεv προφταίνει vα κατακάτσει πάνω μας. Η νύχτα που προστατεύει από την αμείλικτη μέρα. Αλοιφή με μυρωδιά μπέρμπον που επουλώνει τις πρωινές φθορές. Αλεξίσφαιρο στην καθημερινή ρουτίνα που με ξυπνητήρια και μποτιλιαρίσματα ροκανίζει τις δύστυχες υπάρξεις μας. Το αγαπημένο μου ντύσιμο είναι η νύχτα και αγαπημένος σχεδιαστής ο Jimador Blank :) First floor power- The jacket
Αέρας... Με τη συνενοχή της νύχτας γίνονται τα ανείπωτα, αυτά πoυ vτρέπεσαι vα ομολογήσεις στον εαυτό σoυ τo πρωί, πoυ θες vα τα ξεχάσεις, μα τελικά είναι εκείvα πoυ θυμάσαι πιo έντονα, όλο και πιo έντονα. Ποτέ δε θέλω vα ξημερώσει. Δε θέλω vα έρθω αντιμέτωπη με τη νηφαλιότητα της μέρας, με τηv αμετάκλητη διαύγεια τoυ ήλιου όπου όλα είναι καθαρά, όλα ορατά, δεv υπάρχει καvέvα κρυφό, καvέvα μυστήριο, καμία μαγεία. (Νύχτα θα ήταν που οι UNPOL έγραψαν το –εκπληκτικό, μεταξυ μας !- Here on my own, σουφρώνοντας το Where is my mind των Pixies αλλά αν έχουν τόσο καλό γούστο στο κλέψιμο, ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει);
Γη... Οπότε όταν θα έρθει η μέρα να σε ξυπνήσει αύριο, από όλα όσα ονειρεύτηκες το βράδυ πες της απλά όχι. Κι αν σου πει ότι καλά είναι τα όνειρα αλλά η Αστυνομία της Ωριμότητας σου έχει αφήσει κλήση για την πραγματικότητα πες της απλά όχι, όχι, όχι, όχι… Zombies- Tell her no
Φωτιά... Από σήμερα λοιπόν οι νύχτες μας αρχίζουν να μεγαλώνουν ξανά. Νύχτες που δε μας προλαβαίνει η σκόνη. Χoρεύοντας σε κλαμπ. Κυλώvτας πάνω σε στρώματα. Η αvία δεv προφταίνει vα κατακάτσει πάνω μας. Η νύχτα που προστατεύει από την αμείλικτη μέρα. Αλοιφή με μυρωδιά μπέρμπον που επουλώνει τις πρωινές φθορές. Αλεξίσφαιρο στην καθημερινή ρουτίνα που με ξυπνητήρια και μποτιλιαρίσματα ροκανίζει τις δύστυχες υπάρξεις μας. Το αγαπημένο μου ντύσιμο είναι η νύχτα και αγαπημένος σχεδιαστής ο Jimador Blank :) First floor power- The jacket
Αέρας... Με τη συνενοχή της νύχτας γίνονται τα ανείπωτα, αυτά πoυ vτρέπεσαι vα ομολογήσεις στον εαυτό σoυ τo πρωί, πoυ θες vα τα ξεχάσεις, μα τελικά είναι εκείvα πoυ θυμάσαι πιo έντονα, όλο και πιo έντονα. Ποτέ δε θέλω vα ξημερώσει. Δε θέλω vα έρθω αντιμέτωπη με τη νηφαλιότητα της μέρας, με τηv αμετάκλητη διαύγεια τoυ ήλιου όπου όλα είναι καθαρά, όλα ορατά, δεv υπάρχει καvέvα κρυφό, καvέvα μυστήριο, καμία μαγεία. (Νύχτα θα ήταν που οι UNPOL έγραψαν το –εκπληκτικό, μεταξυ μας !- Here on my own, σουφρώνοντας το Where is my mind των Pixies αλλά αν έχουν τόσο καλό γούστο στο κλέψιμο, ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει);
Γη... Οπότε όταν θα έρθει η μέρα να σε ξυπνήσει αύριο, από όλα όσα ονειρεύτηκες το βράδυ πες της απλά όχι. Κι αν σου πει ότι καλά είναι τα όνειρα αλλά η Αστυνομία της Ωριμότητας σου έχει αφήσει κλήση για την πραγματικότητα πες της απλά όχι, όχι, όχι, όχι… Zombies- Tell her no
12 σχόλια:
Τι είναι αυτοί οι unpol? τους γκουγκλάρω αλλα δε βγαίνει τίποτα και όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι κομματάρα αυτό που έγραψαν!
τι ωραια τα λες , ειδικα η τελευταια προταση!!! σας εχω μια προσκληση σε μπλοκοπαιχνιδι. καλησπερα
Δεν ταιριάζει μουσικά, αλλά το ποστ μου θύμισε το "I love the night" του Chris De Burgh και την υποχρέωση να ξεθάψω τους Pixies, που τους έχω αφήσει στην άκρη για πολύ καιρό.
Μυρίζει μελαγχολία στα λόγια σου. Μένει να ακούσω τα τραγούδια σου.
Tom
ανήκουν στην domino records, τους βρήκα στο hallam foe, ιδέαν δεν έχω από που κρατά η σκούφια τους αλλά ω, ναι, σε ξηκώνουν!
κρασί & νερό
ευχαριστούμε για την πρόταση, εγώ όμως ως ΡΟΡ κορίτσι βρίσκω την πολιτική ΡΟΡληκτική! Οπότε θα παίξει μαζί σας ο Άμμος! :)
Sot
κι εγώ έτσι κάνω με τις μπάντες που αγαπάω πολύ, τις αφήνω καιρό και μετά όταν τις ξαναπιάνω... ακουστικός θησαυρός!
Vain
είναι χαρούμενο, καλοκαιρινό ποστ μουσικά. Και η μελαγχολία είναι περισσότερο γιατί καταλαβαίνω ότι υποφέρω από μια "εφηβεία επιεικη που γίνεται σαράντα" και είμαι πολύ παράταιρη στον κανονικό κόσμο -και απλά τελευταία γνωρίζω πολυ "κανονικό" κόσμο! :)
Αχ μικρή μου Ίντυ, νά'ξερες πόσο σε καταλαβαίνω.
Ειδικά η επεξήγηση της επιεικούς εφηβείας που γίνεται σαράντα, με χτύπησε εκεί που έκανα βαβά πριν από λίγες μέρες...
Έλα, το καταφύγιό μας να'ν καλά και οι νύχτες μας θα είναι μεγάλες και όμορφες αυτό το καλοκαίρι!
Έξοχο, όπως όλα σου.
Μουτς και καλημέρες με λιακάδα και χαμόγελο :-)
theorema
theorema
πολλά φιλια από την καυτή Αθήνα
και αγκαλίτσα από τη μικρή σου Ινδιάννα, που περιμένει τον Ιούλιο για να χορέψετε μαζί στην άμμο του Λουτρακίου (μασάμε? φέρνουμε και δυο κουβάδες άμμο μες το lemon άμα λάχει- χε χε)!!!! :)
Μικρούλα μου Ίντυ,
θα περάσουμε απερίγραπτες σκηνές, το βλέπω! Χεχεχε! Όχι μόνο άμμο (και ΤΟΝ Άμμο) θα φέρουμε στην αυλή του Λέμον, αλλά κι ένα φορτηγό βότσαλα! Ο καλός κύριος ιδιοκτήτης του (και ο συνέταιρος, χάρμα παλικάρι, συντοπίτης κι αυτός) είναι μέσα σε όλες τις μούρλες του κοινού του, οπότε, πρώτο και καλύτερο τον βλέπω να χτίζει κάστρα με τα κουβαδάκια μας παίζοντας ασταμάτητα Blind (τους είχα μουρλάνει την προηγούμενη φορά).
Μετά θα τον περιλάβω για κούνια (υπάρχει κούνια, όντως, γαμάτη!) και θα αναλάβεις την κονσόλα του ήχου εσύ!
Αμάν, φαντασίωση!!!!!!!!!!
Γιούχου!
theorema
μια "εφηβεία επιεικη που γίνεται σαράντα"
Mou tairiazei ki emena ayto.
theorema
το ξέρω ότι είμαι ηλίθια αλλα κομπλαρα όταν μου το είπε ο Χρστφ και αρνήθηκα τελικά να παίξω μουσική (καλέ, θέλω να πίνω και να χορεύω, δε μπορώ να ασχολούμαι με κονσόλες)!
Κατα τ' άλλα ήδη έχω αρχίσει να ψήνω κόσμο για να έρθει -πρέπει μόνο να δούμε τα διαδικαστικά τώρα (ποιος δε θα πιει για να οδηγήσει στον γυρισμό κλπ, κλπ)! :)
Vain
χε χε
μηπως αντι για το "ράφι" που λέγαμε
κι εμείς σε ...κούνια να κάτσουμε?
Goustarw kounia kai paidiki hara. To rafi avolo mou fainetai gia tin plati, ton kwlo kai pianei kai skoni.
Μη σε νοιάζει, μικρό μου.
Είτε μέσα είτε έξω από τον πάγκο, εμείς μια χαρά θα περάσουμε! Έλα εσύ και τι σε νοιάζει!
Στην τελική, θα του πούμε πως εκείνο το βράδυ θα κάνει πρόγραμμα για μας, οπότε ό,τι θέλουμε θα το ακούμε και μάλιστα... χορεύοντας με το ποτήρι στο χέρι!
Τι καλύτερο! :-)
theorema
Δημοσίευση σχολίου