Άλλος έχει το όνομα κι άλλος τη χάρη

[Δεύτερη πρόσκληση μέσα σε αυτήν την εβδομάδα για το παιχνίδι των κειμένων με τις πέντε λέξεις. Συνοπτικά, επειδή το έχω εξηγήσει και σε προηγούμενο ποστ, πρέπει να γράψεις ένα κείμενο που θα περιλαμβάνει πέντε λέξεις που σου έχουν ήδη δοθεί από έναν άλλο μπλογκερ. Στη συνέχεια προτείνεις εσύ πέντε νέες λέξεις και πέντε νέους μπλόγκερ. Αυτή τη φορά με κάλεσε η Loreley Lucy, βάζοντάς μου τις λέξεις: ρουσφέτι, βρώμικος, πείνα, λυγαριά, σαρδανάπαλος]

Ο Ασσούρ – Μπα – Νιπάλ συγκέντρωσε όλη την προσοχή του στο δεύτερο τόμο από την «Ιστορία της Σεξουαλικότητας» του Φουκώ, ώστε να μπορέσει να την απομακρύνει από το ράφι και να τη μεταφέρει μέχρι το τραπέζι του αναγνωστήριου. Κάθε φορά που έμπαινε σε αυτήν τη διαδικασία νοσταλγούσε τη μεγάλη βιβλιοθήκη που είχε χτίσει, τόσα πολλά χρόνια πριν. Ήταν σίγουρα πιο βρώμικη κι ακατάστατη από τις μοντέρνες βιβλιοθήκες, με τα βιβλία ασύγκριτα βαρύτερα, θυμόταν όμως με γλυκιά πίκρα τον εαυτό του να περπατά τυλιγμένος στα βαριά του φορέματα, να απλώνει το χέρι και να διαλέγει μία πλάκα, έτσι απλά. Τώρα η περισσότερη ενέργειά του έφευγε στο να μεταφέρει το βιβλίο στο τραπέζι και να καταφέρει να γυρίσει τις σελίδες. Το Λακάν και το Ντεριντά έτσι τους είχε παρατήσει, δεν του άφηναν καθόλου δύναμη για να γυρνά τις σελίδες.
Του άρεσε ο τίτλος «Η χρήση των απολαύσεων», η εισαγωγή όμως τον εκνεύρισε. Δεν μπορείς να ξεκινάς ένα έργο με μία λογική στον πρώτο τόμο και να την εγκαταλείπεις στο δεύτερο, πώς περιμένεις να σε πάρουν στα σοβαρά; Ο Ασσούρ – Μπα – Νιπάλ έτσι και αλλιώς δεν αγαπούσε ιδιαίτερα τη φιλοσοφία του εικοστού αιώνα, και ως παλαιό στοιχειό των βιβλιοθηκών συχνά αναπολούσε τις εποχές που ο Καντ και ο Χέγκελ γέμιζαν τα ράφια με τα αυστηρά, οργανωμένα συστήματα σκέψης τους.
Είχε μόλις γυρίσει την τελευταία σελίδα της εισαγωγής, όταν άκουσε την πόρτα της βιβλιοθήκης να τρίζει, από το προσεκτικό άνοιγμά της. Μα τι ήθελαν στις δύο η ώρα το βράδυ εδώ; Έστρεψε απλώς την προσοχή του προς τα εκεί, έτσι κι αλλιώς ήταν αόρατος.
Ο Βλάσσης και η Νάσια μπήκαν γελώντας και παραπατώντας μέσα, έχοντας πιει ήδη παραπάνω από πολύ. Ο Ασσούρ – Μπα – Νιπάλ δε συμπαθούσε ιδιαίτερα το Βλάσση, φαινόταν ότι έχει προσληφθεί με ρουσφέτι ως βιβλιοθηκονόμος και δεν τον ένοιαζε καθόλου η δουλειά του. Δύο χρόνια που τον έβλεπε εδώ δεν είχε πάρει μια φορά ένα βιβλίο για να διαβάσει, όλο στα σεξοτσάτ έμπαινε από τον υπολογιστή της βιβλιοθήκης, ενώ τον είχε γεμίσει και ιούς από τις τσόντες που κατέβαζε. Αν περνούσε από το χέρι του, θα τον είχε αποκεφαλίσει, είχαν όμως περάσει παρα πολλοί αιώνες από την τελευταία φορά που είχε μπορέσει να κάνει κάτι τέτοιο.
«Πωπω, έχω μια πείνα!» είπε ο Βλάσσης, «Με θέρισαν οι ρετσίνες.» Η Νάσια είχε αρχίσει ήδη να ξεντύνεται, γύρισε όμως και τον κοίταξε χαμογελώντας. «Θα φας καλά, μην ανησυχείς…» απάντησε και έβγαλε το σουτιέν της. Έμεναν και οι δύο με τους γονείς τους, και δεν ένιωθαν αρκετά άνετα να πηδηχτούν στο σπίτι, ενώ το αυτοκίνητο τους ξενέρωνε. Τα όποια λεφτά για το ξενοδοχείο ημιδιαμονής τα είχαν φάει όλα στις ρετσίνες από το απόγευμα.
Η Νάσια είχε όμορφο σώμα, και θύμιζε στον Ασσούρ - Μπα - Νιπάλ την αγαπημένη του παλλακίδα τη Σε – Μίρα, έτσι όπως τσάκιζε τη μέση της μπροστά σαν λυγαριά. Ο Βλάσσης είχε γδυθεί ήδη και ετοιμαζόταν να φορέσει το προφυλακτικό του, ενώ η Νάσια στήριζε τα χέρια της στο τραπέζι. Τον Ασσούρ – Μπα – Νιπάλ δεν τον ενδιέφερε το συγκεκριμένο θέαμα, είχε χορτάσει από αυτά στη ζωή του και η σάρκα είχε πάψει από αιώνες να τον ταλαιπωρεί με τους πόθους και τις χαρές της.
Θα είχε βυθιστεί στον ήρεμο ύπνο χωρίς όνειρα των φαντασμάτων, αν δεν τραβούσε πίσω την προσοχή του η έντονη διαφωνία του ζευγαριού, παρόλο που γινόταν ψιθυριστά (έτσι κι αλλιώς συναισθηματικά κύματα έπιανε ο Ασσούρ – Μπα – Νιπάλ, τα αυτιά του είχαν επιστρέψει στον πατέρα ουρανό μαζί με το υπόλοιπο σώμα του αιώνες πριν, κατά την καύση του). Η Νάσια είχε καθίσει πάνω στο τραπέζι του αναγνωστηρίου και έλεγε με θυμό και νάζι στο Βλάσση: «Μα τι σου ήρθε τώρα; Αφού σου λέω είναι βρώμικο.» Ο Βλάσσης χαμογελούσε και επέμενε: «Έλα βρε, να δεις που θα σου αρέσει. Έχω φέρει και αλοιφή μαζί μου, δε θα πονέσεις καθόλου.» Η Νάσια είχε αποκλείσει μάλλον από την αρχή την πιθανότητα της αλοιφής και έλεγε άλλα αντί άλλων, γιατί αμέσως κοίταξε πονηρά το Βλάσση, ξάπλωσε προς τα πίσω, πάνω στο τραπέζι και σήκωσε τα πόδια της ψηλά στον αέρα. «Άντε να δούμε. Αν με πονέσεις όμως σταματάμε αμέσως, παλιο – Σαρδανάπαλε!»
Αυτό πήγαινε πολύ, δεν ήταν η πρώτη φορά που άκουγε αυτήν την άδικη φήμη για το πρόσωπό του, αλλά να το ακούει και από ένα ζευγάρι που ντροπιάζει μια βιβλιοθήκη με τα αίσχη του, πήγαινε πολύ. Θα τους έδειχνε αυτός, να προσέχουν άλλη φορά που βγάζουν τα μάτια τους. Συγκέντρωσε όλες τις δυνάμεις του στο ψηλό ράφι με τις εγκυκλοπαίδειες που βρίσκονταν στο κέντρο της βιβλιοθήκης, μπροστά από το τραπέζι του αναγνωστηρίου.
Ο Βλάσσης δεν είχε μπει ποτέ ξανά με τόση δύναμη στον πρωκτό μιας κοπέλας, και ούτε μπόρεσε ξανά, για προφανείς λόγους. Τα ουρλιαχτά και των δύο ξύπνησαν τους γείτονες, που κάλεσαν τους αστυνομικούς, που τηλεφώνησαν στην διευθύντρια της βιβλιοθήκης. Ο Ασσούρ – Μπα – Νιπάλ, όταν συνήλθε από το βαθύ λήθαργο που είχε πέσει εξαιτίας της υπερπροσπάθειας, χάρηκε με τη νέα βιβλιοθηκονόμο, που η μόνη της παρατυπία ήταν να μπαίνει καμιά φορά στα μπλογκ από τον υπολογιστή της βιβλιοθήκης όταν βαριόταν.

Ο Ασσουρμπανιπάλ κυνηγά, εύρημα από το παλάτι της Νινευή

[Παρά την κοινή έκφραση που χρησιμοποιούμε για αυτόν, ο Σαρδανάπαλος ή Ασσουρμπανιπάλ (Αh-shur-BA-neh-pal) λέγεται πως ήταν ο ένας από τους δέκα μόλις βασιλιάδες της αρχαιότητας που ήξεραν να διαβάζουν και να γράφουν. Σε αυτόν οφείλουν οι αρχαιολόγοι, και όλοι μας γενικότερα, τη μεγάλη βιβλιοθήκη της Νινευή, στης οποίας τα απομεινάρια σφηνοειδών επιγραφών βασίζονται πάρα πολλές από τις γνώσεις μας για τον ασσυριακό πολιτισμό. Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να συμβουλευτει την αγγλική Βικιπαιδεία. Δεν μπόρεσα δυστυχώς να βρω κάποια επαρκή και αξιόπιστη πηγή στο ελληνικό ίντερνετ.]

Σκέφτηκα αυτή τη φορά να προσκαλέσω τους μπλόγκερ να γράψουν σε κάποιο συγκεκριμένα από τα μπλογκ τους, ως μια πρόκληση και προς τις θεματικές, πέρα από τα πρόσωπα. Καλώ λοιπόν να γράψουν: η Ροδιά στο Τα παράπονά σας στο Mixer, η Nosyparker στις Nosy - Νοστιμιές, o Μαύρος Γάτος στο Είμαστε Κάφροι, ο Polsemannen στον Πυροβολημένο Χανούμη και ο George Le Nonce στο Φυλλάδιο. Οι λέξεις που τους προτείνω (με βάση ένα συνειρμό για τον καθένα) είναι: κρύσταλλος, βέρα, μάγκίτης, φανάρι, καθρέφτης.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Update 13-2-2007 απόγευμα: Σε προηγούμενη εκδοχή του κειμένου καλούσα τη Magica από το Magicasland να γράψει στο Magica de Spell is cooking της Magica de Spell. Από την πρώτη Magica έμαθα ότι είναι δύο διαφορετικές μπλόγκερ, οπότε τη θέση τους κατέλαβε η Ροδιά, με αλλαγή και της λέξης συνειρμού.

Update 14-2-2007: H Ροδιά τελικά ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση από το μπλογκ της "Η Ροδιά ουρλιάζει ψιθυριστά"