Οι φοβίες κρύβουν βαθύτερα προβλήματα

Η νεαρή γραμματέας έριξε με προσοχή το εμφιαλωμένο νερό μέσα στο ποτήρι, προσέχοντας ώστε να φτάσει λίγο παραπάνω από τη μέση και προσέθεσε ένα καλαμάκι.. Δεν παρατήρησε βέβαια ότι ο πάγκος της μικρής κουζίνας ήταν υγρός και έτσι έβαλε το ποτήρι στο δίσκο χωρίς να το σκουπίσει. Προχώρησε αργά στο διάδρομο και μπήκε στο γραφείο του διευθυντή πωλήσεων, ελέγχοντας συνεχώς μήπως και ο καφές στάξει από τα χείλη του φλιτζανιού.
- Ο καφές σας, κύριε Άρη.
Ο Άρης σήκωσε τα μάτια του από την οθόνη του υπολογιστή και κάρφωσε με το βλέμμα του τη νεαρή γραμματέα. «Καλά, κόκαλα είχε ο καφές; Ευκαιρία ψάχνετε για χασομέρι εδώ μέσα!» είπε και άπλωσε το χέρι του προς το ποτήρι με το νερό, αμέσως όμως συνοφρυώθηκε ακόμη περισσότερο. Κρατώντας με τις άκρες των δαχτύλων του το ποτήρι από τα στεγνά του σημεία, το έδειξε στη γραμματέα. «Δε σου έχω πει ένα εκατομμύριο φορές ότι δε θέλω το ποτήρι από όπου πίνω νερό να είναι έστω και ελάχιστα υγρό; Το νερό το θέλω μέσα στο ποτήρι, όχι έξω απ’ αυτό, πόσο πιο λιανά να στο κάνω;» Η κοπέλα ήταν έτοιμη να βουρκώσει, πήρε όμως το δίσκο χωρίς να μιλήσει και επέστρεψε στην κουζίνα. Προχτές την είχε απειλήσει με απόλυση, δεν την έπαιρνε ούτε καν να δείξει ενοχλημένη.
Ο Άρης επέστρεψε στους αριθμούς της βάσης δεδομένων, περιμένοντας τον καφέ του. Δεν πήγαιναν πολλά χρόνια από τότε που βρισκόταν στη θέση της κοπέλας, καινούριος πωλητής σε αυτήν την εταιρία. Δούλεψε πολύ, έγλειψε καλά, γάμησε και τη γενική διευθύντρια μια δύο φορές και ανέβηκε γρήγορα προς τα πάνω. Από τον πρώτο καιρό που βρέθηκε έξω είχε καταλάβει εξάλλου ότι έτσι ανεβαίνεις στον κόσμο των ανθρώπων και ότι όποιος βρίσκεται ψηλότερα πηδάει όλους τους από κάτω. Αυτά που του έκαναν παλιότερα έκανε τώρα και δεν ένιωθε καμία ενοχή γι’ αυτό.
Αυτή τη φορά όλα ήταν σωστά και ο καφές, και το νερό. Άνοιξε το παράθυρο και άναψε ένα τσιγάρο. Κανονικά απαγορευόταν να καπνίζουν στην εταιρία, αλλά αυτός το είχε πει στη γενική διευθύντρια και δεν είχε κανένα πρόβλημα, αρκεί να μην τον έβλεπαν οι άλλοι. Κοίταξε προς τα έξω, το γαλάζιο ουρανό που φαινόταν πάνω από τις πολυκατοικίες. Σκέφτηκε ότι τα τελευταία χρόνια ο καιρός βελτιωνόταν συνεχώς, οι βροχές γίνονταν όλο και πιο σπάνιες με την άνοιξη και το φθινόπωρο εξαφανισμένα και το χειμώνα να συρρικνώνεται.
Πρέπει να αφαιρέθηκε για αρκετή ώρα κοιτώντας το γαλάζιο ουρανό. Τι να έκαναν οι δικοί του στη θάλασσα άραγε; Είχε να τους δει πάνω από δέκα χρόνια, από την εποχή που έφυγε. Δεν τον έψαξαν, δεν τους έψαξε, και μάλλον αυτό ήταν το καλύτερο. Τον επανέφερε στην πραγματικότητα το χτύπημα της πόρτας. Πέταξε το τσιγάρο από το παράθυρο (να ήταν το πέμπτο ή το έκτο, αναρωτιόταν τώρα) και είπε αυστηρά «Ποιος;» Η νεαρή γραμματέας δεν άνοιξε την πόρτα, αλλά φώναξε όσο μπορούσε απέξω: «Κύριε Άρη, ετοιμαζόμαστε να φύγουμε, θα κλείσετε εσείς τον όροφο;» Θυμήθηκε ότι θα έκαναν ένα σεμινάριο στο κατώτερο προσωπικό, ο ίδιος δε χρειαζόταν να πάει αλλά δεν είχε και κανένα νόημα να καθίσει σε ένα άδειο γραφείο. Η γενική διευθύντρια είχε αρκετή κατανόηση σε αυτά, ιδίως αν την είχε γαμήσει πρόσφατα και απ’ ότι θυμόταν του είχε πάρει μια πίπα πριν καμιά βδομάδα στο γραφείο της. Εκείνη γκρίνιαζε όλο και συχνότερα που ο Άρης δεν έκανε τίποτα χωρίς προφυλακτικό και για να αποφύγει το σάλιο της στο δέρμα του τον έβγαζε απλά από το παντελόνι, αυτός όμως της είχε ξεκαθαρίσει πως αλλιώς δεν μπορούσαν να το κάνουν. Η φωνή της γραμματέα ακούστηκε για άλλη μια φορά: «Κύριε Άρη, πρέπει να φύγουμε για το σεμινάριο, τι θα κάνετε;»
«Φύγε Βιβή, θα κλείσω εγώ.» της φώναξε, σκεπτόμενος ότι θα ήταν καλύτερο να μην τον δουν να φεύγει μαζί τους. Ας νόμιζαν ότι έκατσε και σήμερα ως αργά, θα τον σέβονταν πιο εύκολα ως εργασιομανή. Ήθελε και να κατουρήσει κιόλας, δεν είχε νόημα να βιαστεί. Στο μπάνιο κατέβασε το παντελόνι και κάθισε στη λεκάνη, τράβηξε το πετσάκι του προς τα πίσω και έσπρωξε τον πούτσο του προς τα κάτω. Ήταν εξαιρετικά σημαντικό να μην πιτσιλιστεί ούτε και λίγο και αυτή η στάση κατουρήματος είχε ανακαλύψει ότι έδινε τα λιγότερα ατυχήματα. Έπρεπε επίσης να μην κατουρήσει με ορμή, γιατί έτσι μπορεί το νερό της λεκάνης να πεταγόταν προς τα πάνω, που ήταν ακόμη χειρότερο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, σκούπισε το κεφαλάκι με ένα χαρτί υγείας, σηκώθηκε και κουμπώθηκε.
Στο δρόμο δε συνάντησε ιδιαίτερη κίνηση, οπότε δε χρειάστηκε πολλή ώρα για να φτάσει στην Άνω Πόλη, βρήκε μάλιστα και πάρκινγκ μέσα στα πρώτα πέντε λεπτά. Είδε το φως του σαλονιού αναμμένο, η Άννα μάλλον θα είχε αράξει και θα τον περίμενε. Καθώς ανέβαινε με το ασανσέρ, έβαλε το χέρι μέσα στην τσέπη του υφασμάτινου παντελονιού και άρχισε να τον ψευτοπαίζει, ήθελε να είναι έτοιμος με το που θα έμπαινε στο σπίτι.
Η Άννα δεν ήταν άνθρωπος που έφερνε εύκολα αντιρρήσεις, ιδίως σε άντρες που είχαν την πρόθεση να τη συντηρήσουν. Έτσι αποδέχτηκε και αυτήν την παραξενιά του Άρη αδιαμαρτύρητα, μαζί με το ότι κλεινόταν για ώρες στο μπάνιο και δεν μπορούσε να μπει κανείς μέχρι να τελειώσει. Ήταν ξαπλωμένη στον καναπέ και βλέποντάς τον να ξεντύνεται με το που έκλεισε την εξώπορτα, γύρισε προς την τηλεόραση και έβαλε τις ειδήσεις του ALTER. O Άκης Παυλόπουλος ήταν το πιο ξεκαυλωτικό πράγμα που μπορούσε νa παρακολουθήσει εκείνη την ώρα, δυστυχώς από τα παράθυρα του MEGA έλειπε σήμερα ο Πρετεντέρης. Ο Άρης γυμνός και μισοκαυλωμένος τράβηξε τη φούστα της προς τα πάνω κι έλεγξε με τα δάχτυλά του το μουνί της, για να βεβαιωθεί ότι ήταν τελείως στεγνή. Τον έπαιξε λίγο ακόμα, καύλωσε τελείως και προσπάθησε να μπει μέσα της, σπρώχνοντας τον πούτσο του μέσα στο στεγνό κόλπο της, ενώ αυτή σήκωνε το ένα πόδι για να το στηρίξει στον ώμο του. Συνέχιζε βέβαια να είναι προσηλωμένη στις ειδήσεις και σκεφτόταν ταυτόχρονα ένα ένα τα ρούχα που έπρεπε να σιδερώσει την επόμενη ημέρα, από τη μέχρι τώρα εμπειρία της αυτός ήταν ο συνδυασμός που μπορούσε να την κρατήσει στεγνή μέχρι το τέλος. Έπρεπε φυσικά και να μην κοιτάζει τον Άρη, είχε τόσο ωραίο σώμα, χωρίς καμία γυμναστική κιόλας, που αμέσως υγραινόταν.
Ο Άρης έδωσε ένα τελευταίο χτύπημα με τον πούτσο του στη μήτρα της και τελείωσε μέσα της, ξέροντας πως αποκλείεται να την άφηνε έγκυο. Τον έβγαλε μορφάζοντας προς τα έξω (ο στεγνός κόλπος του ήταν περισσότερο οδυνηρός αφού έχυνε, όταν ο πούτσος του ήταν πιο ερεθισμένος) και έσπρωξε τις τελευταίες σταγόνες σπέρματος προς τα έξω, σε μία χαρτοπετσέτα. «Πώς ήταν η μέρα σου. μωρό;» ρώτησε την Άννα που είχε γυρίσει προς το μέρος του και τον χάζευε όρθιο και γυμνό μπροστά της, χαϊδεύοντας ταυτόχρονα την κλειτορίδα και τα εξωτερικά χείλη του μουνιού της. «Μμμ, τίποτα το ιδιαίτερο αγάπη μου, μμμαγείρεψα, είδα τηλεόραση, αυτάααχ…» ήταν η απάντηση της, ενώ με το άλλο χέρι έτριβε την αριστερή της θηλή και μάλαζε το στήθος της.
Ο Άρης είχε αποδεχτεί αυτό το τελετουργικό αμέσως αφού γαμούσε την Άννα, στο κάτω κάτω είχε και αυτή δικαίωμα να έρθει σε οργασμό. Ήταν ήδη πολύ σημαντικό από τη μεριά της που είχε εκπαιδευτεί στο να μην ερεθίζεται κι υγραίνεται όσο έκαναν σεξ, αυτός ήταν εξάλλου και ο βασικός λόγος που σκεφτόταν ένα γάμο μαζί της. «Δεν είναι εύκολο να βρεις μια γυναίκα σαν την Άννα.» αναλογίστηκε καθώς την έβλεπε να σπαρταράει μπροστά του, με τα πόδια της να τρέμουν και τα δάχτυλά της μια να χαϊδεύουν τα εξωτερικά της χείλη με την κλειτορίδα και μια να χώνονται στο μουνί της. Μετά από ένα περίπου λεπτό είχε ησυχάσει και τον κοιτούσε αποχαυνωμένη.
Της έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα και της είπε: «Μωρό μου με ήθελες τίποτα; Σκέφτομαι να μπω για ένα μπάνιο.» Η Άννα κούνησε το κεφάλι της αρνητικά, έτσι κι αλλιώς σε λίγο θα ξεκινούσε το «Παρά Πέντε» και ήθελε να το παρακολουθήσει με την ησυχία της, ο Άρης το έβρισκε τελείως ηλίθιο και όλο της μιλούσε όσο το έβλεπαν. Προχώρησε αργά προς το μπάνιο, κολακευμένος από το βλέμμα της Άννας που τον παρακολουθούσε.
Άνοιξε το κρύο νερό και το άφησε για λίγο να τρέξει, ώστε να γίνει όσο πιο κρύο μπορούσε. Κλείδωσε την πόρτα αφήνοντας το κλειδί επάνω (η προηγούμενη σχέση του έτσι είχε φύγει τρέχοντας, αφού είχε κοιτάξει μια φορά από την κλειδαρότρυπα) και στάθηκε όρθιος στη μέση της μπανιέρας. Του άρεσε να βυθίζεται με αυτόν τον τρόπο, νιώθοντας σιγά σιγά τα πόδια του να μουδιάζουν και να τον εγκαταλείπουν. Κοίταξε προς τα κάτω, οι τρίχες από τον πούτσο του είχαν πέσει και λέπια άρχιζαν να σκεπάζουν ήδη τα πόδια του σε διάφορα σημεία. Όταν οι πατούσες του χωρίστηκαν στη μέση και μεταμορφώθηκαν σε χοντρές ουρές ψαριού, δε μπορούσε να κρατήσει πλέον την ισορροπία του κι αφέθηκε να γλιστρήσει μέσα στο νερό. Βυθισμένος ολόκληρος χάιδεψε την τραχιά επιφάνεια των μηρών του με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο ανεβοκατέβαζε το πετσάκι στον ήδη ερεθισμένο πούτσο του. Τίποτα δε συγκρινόταν με το σεξ μέσα στο νερό, αυτό όμως το είχε εγκαταλείψει μαζί με τη θάλασσα, χρόνια τώρα.

[Μια προηγούμενη ιστορία του Άρη μπορείτε να διαβάσετε εδώ.]