Η άλλη όψη

Σηκώθηκε με βαριές κινήσεις από το κρεβάτι και κοίταξε την ώρα στο κινητό του. «Το Χριστό μου!» είπε «Πάλι τελευταία στιγμή σηκώθηκα!». Έβαλε το χέρι του μέσα στο εσώρουχο και έγειρε τον πούτσο του στο πλάι για να μην πετάγεται μπροστά. «Άμα κοιμόμασταν μαζί με τη μαλακισμένη δε θα είχαμε τέτοια προβλήματα πρωινιάτικα.» σκέφτηκε.
Στην κουζίνα έβαλε δυο κουταλιές νεσκαφέ και τέσσερις ζάχαρη με λίγο νερό σε ένα ποτήρι και άρχισε να χτυπάει το μείγμα με το μηχανάκι, μέχρι να ασπρίσει. Πρόσθεσε κρύο νερό, αρκετό γάλα και άναψε το πρώτο μάρλμπορο της ημέρας. Τελειώνοντας το δεύτερο, κοίταξε την ώρα. Έπρεπε να ξεκινάει αλλιώς θα αργούσε πάλι και βαριόταν να του πρήζουν τα αρχίδια, πάλι άργησες και πάλι άργησες.
Στο αστικό για τη δουλειά χάζευε τα βυζιά της κοπέλας μπροστά του. Είχε καλοκαιριάσει πια και οι πουτανίτσες τα είχαν βγάλει όλα έξω. Κατέβηκε στη στάση, περπάτησε λίγο κι ανέβηκε στον έκτο όροφο στα γραφεία.
Δεν περνούσε το γαμημένο το οχτάωρο με τίποτα. Στην αρχή του άρεσε η δουλειά του πωλητή από το τηλέφωνο, καθόταν σε ένα γραφειάκι και μιλούσε με τους μαλάκες, ξεκούραστα κι απλά. Βαριόταν όμως πια να λέει τα ίδια και τα ίδια, πόσο γαμάτο ήταν το προϊόν τους, πόσο τους συνέφερε να συνεργαστούν με την εταιρεία τους. Κοίταξε τη Λίτσα στο απέναντι γραφείο. «Ασχημομούρα είναι, αλλά έχει ωραίο βυζί», σκέφτηκε «Ευτυχώς που έχουμε κι αυτή να λέμε καμιά μαλακία.»
Τελικά πέρασε το οχτάωρο, έκλεισε και τρία συμβόλαια, είχε πάει καλά η μέρα. Με το που κατέβηκε από την οικοδομή, πήρε τηλέφωνο τη γκόμενά του. «Έλα μωρό, είσαι σπίτι;» - «Θα περάσω μια βόλτα, ναι;» - «Μπα μωρέ, βαριέμαι, αράζω σπίτι σου και βλέπουμε κανένα Παρά Πέντε, που το γουστάρεις κιόλας.» - «Ποιες φίλες σου και μαλακίες;» - «Δε με νοιάζει τι έχετε κανονίσει, θα τα πούμε από κοντά.» Όλο νερά του έκανε η σκροφίτσα τον τελευταίο καιρό, δε βγαίνουμε έξω και θα κανονίσω σήμερα με τις φίλες μου, θα της έριχνε κανένα σουτ να μην ξέρει από που της ήρθε.
Του έβαλε να φάει παστίτσιο που έχει φτιάξει για μεσημέρι, σαν της μάνας του δεν ήτανε αλλά μαγείρευε καλά. Ήπιε μια μπίρα, έκανε ένα τσιγάρο, μετά έγειρε πάνω της στον καναπέ και της έριξε έναν στα γρήγορα. Την είχε βαρεθεί λίγο, αλλά του άρεσε ακόμα το μουνάκι της, ίσως να ‘βρισκε και καμιά δεύτερη, τόσες τον θέλανε και τις είχε μόνο στον πρόλογο.
Είδανε αυτή τη μαλακία με τους πούστηδες και τις κωλόγριες, το Παρά Πέντε και αποφάσισε να σηκωθεί. Την επόμενη μέρα ήταν πρωινός στη δουλειά, δεν τον έπαιρνε να το ξενυχτήσει. Της έδωσε ένα φιλί για καληνύχτα, τα γούσταραν αυτά οι γκόμενες, και κατέβηκε να πάρει το αστικό για το σπίτι του.
Μπαίνοντας στο σπίτι, πήγε στην κουζίνα κι άνοιξε μια μπίρα. Είχαν μαζευτεί πολλά πιάτα στο νεροχύτη κι είχαν αρχίσει να μυρίζουν, για μια στιγμή σκέφτηκε να τα πλύνει, αλλά «δε γαμιέται» είπε, «θα έρθει η άλλη από δω, λογικά θα φρικάρει και θα τα πλύνει.»
Πάτησε το on στο ραδιόφωνο και επέλεξε τους 92.00 FM. Το Γ’ Πρόγραμμα είχε σε επανάληψη το Intercity, του άρεσε αυτή η εκπομπή, συνήθως έπαιζε μουσικές που δεν είχε ξανακούσει. Πήρε το βιβλίο που είχε δανειστεί από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και το άνοιξε στη σελίδα 160. Ξαπλώνοντας στον καναπέ, αναρωτήθηκε αν θα παντρευόταν τελικά τη Ντάρια Παύλοβνα ο Στέπαν Τροφίμοβιτς. «Αυτή η Βαρβάρα Παύλοβνα τα έχει κάνει όλα πουτάνα» σκέφτηκε και ξεκίνησε να διαβάζει. Σε ένα τέταρτο είχε αποκοιμηθεί, με τους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφσκι ακουμπισμένους στο στήθος του, στο ύψος της καρδιάς.