Η άλλη μισή όψη

Άκουσε το ξυπνητήρι να χτυπάει αλλά κουκουλώθηκε κάτω από τα σεντόνια, τυλίγοντάς τα στα πόδια της. Θυμόταν ότι το είχε βάλει μακριά, για να σηκωθεί και να ξυπνήσει, περίμενε, περίμενε, κάποια στιγμή σταμάτησε. Σκέφτηκε όμως ότι έπρεπε να σηκωθεί, δεν είχε τελειώσει το τέταρτο κεφάλαιο χτες βράδυ και ήταν καλό να ξεκινήσει από νωρίς σήμερα. Έτριψε τα πόδια της μεταξύ τους, αισθανόμενη τη γλυκιά τριβή του σεντονιού στην κλειτορίδα της. Ούτε και χτες βράδυ είχε κοιμηθεί μαζί της ο βλάκας.
Στην κουζίνα έβαλε το μπρίκι στο γκαζάκι, για να ζεσταθεί το νερό. Πάντα νες έπινε, χειμώνα καλοκαίρι, για να ανοίξει ο λαιμός της. Έριξε μέσα μια κουταλιά καφέ και δύο χαπάκια ασπαρτάμης, ανάβοντας ένα καρέλια σλιμ. Θα έκανε ένα τσιγάρο ακόμα και μετά γραμμή στον υπολογιστή, δεν μπορούσε να φύγει έτσι το πρωί.
Καθώς περίμενε να ανοίξει ο υπολογιστής, άναψε την τηλεόραση και άρχισε να χαζεύει τη Μενεγάκη, τον Αρναούτογλου, την Ελεωνόρα. Τελικά το άφησε στο «Λα σουσουρελά», λέγανε τις περισσότερες βλακείες, οπότε την αποσπούσανε και λιγότερο. Καλά, αυτή η Τρυφίδου, κάπως κατάφερνε και έμπαινε στα ρούχα της, πώς τα έβγαζε μετά;
Δεν είχε όρεξη να γράψει με τίποτα. Στην αρχή της άρεσε που δούλευε στο σπίτι ως δακτυλογράφος, δούλευε όποτε ήθελε και όπως ήθελε, αρκεί να έβγαινε η δουλειά. Είχε αρχίσει όμως να την πνίγει το σπίτι της, μπορεί να περνούσε και ολόκληρη μέρα σε αυτό, με μια μικρή βόλτα στο ψιλικατζίδικο για τσιγάρα, αυτή, ο υπολογιστής και η τηλεόραση. Κοίταξε το Μάλη, που κορόιδευε τη συμμετοχή της Ουκρανίας στη Γιουροβίζιον. «Ηλίθιος είναι, αλλά κρατάει καλή παρέα», σκέφτηκε «Ευτυχώς που υπάρχει κι αυτός, γιατί αν περιμένω από τον άλλον να τηλεφωνήσει για καλημέρα, σώθηκα.»
Το μεσημέρι έβγαλε το πυρέξ με το παστίτσιο της μαμάς της από το ψυγείο και ζέστανε ένα κομμάτι στο φούρνο. Καλύτερα να το άφηνε έξω, μπορεί να περνούσε το ζώον ο γκόμενός της το βράδυ, να του έβαζε κάτι να φάει. Θα του έλεγε ότι το μαγείρεψε αυτή, αλλά σιγά μην έλεγε καλή κουβέντα. Κάθισε στον καναπέ, για να χαζέψει λίγο Τατιάνα, είχε αφιέρωμα στην παχυσαρκία. Ενώ κρατούσε υψωμένη την πιρουνιά από το παστίτσιο, έπιασε με το άλλο της χέρι το μηρό και μάλαξε το λίπος που είχε συγκεντρωθεί εκεί. «Δε μ’ αφήνετε ήσυχη, λέω ‘γω» είπε, κατέβασε τη μπουκιά της και το γύρισε στη Λαμπίρη.
Πλησίαζε εννιά η ώρα, λογικά θα την έπαιρνε τηλέφωνο, σχολούσε όπου να ‘ναι. Να του έλεγε κανένα ψέμα ότι έχει κανονίσει με τις φίλες της, μπας και ζηλέψει και φιλοτιμηθεί να τη βγάλει έξω, είχε φρικάρει στο σπίτι τόσες μέρες.
Πράγματι την πήρε τηλέφωνο, αλλά δεν καταλάβαινε από τέτοια. Το μόνο καλό ήταν ότι δεν την άρχισε στα γαμοσταυρίδια, τα συνήθιζε γενικά κι αυτή ξενέρωνε απίστευτα. Εντάξει τουλάχιστον θα βλέπανε τηλεόραση μαζί, άλλες φορές έτρωγε, ρίχνανε ένα πήδημα και έφευγε. Να κανόνιζε αύριο να βγει με το παιδί από το βιντεοκλάμπ, μια χαρά είχαν περάσει την Κυριακή που πήγανε για καφέ. Ήταν θέμα χρόνου να της τα ρίξει, μετά τον σχόλαγε τον άλλο και μια χαρά όλα.
Τον είδε να τρώει με λαιμαργία το παστίτσιο, να ανοίγει την μπίρα και να ανάβει το μάρλμπορο. Σκέφτηκε να ανάψει κι αυτή ένα τσιγάρο, αλλά το άφησε για μετά, θα ταίριαζε περισσότερο. Έπεσε πάνω της, της φίλησε τα βυζιά, την έγδυσε γρήγορα και μπήκε μέσα της, φορώντας ακόμα τις κάλτσες και τη φανέλα του. Κοπανήθηκε μερικές φορές και τελείωσε έξω, στην κοιλιά της. Πόσο γρήγορα έπρεπε να τελειώνει κάποιος για να το πεις πρόωρη εκσπερμάτωση, το έλεγε ένας γιατρός στη Θρασκιά, αλλά δε θυμόταν τώρα.
Είδαν μετά το Παρα Πέντε, της άρεσε αυτή η παρέα που όλοι αγαπιούνταν μεταξύ τους, αντιμετώπιζαν κινδύνους και έβγαιναν νικητές με την παλαβομάρα τους. Ωραία θα ήταν να έχει μια τέτοια παρέα, α και ένα μικρό πόνυ να την αγαπάει, αυτή να κάνει τη δύσκολη και εκείνο να επιμένει. Τέλος πάντων, αυτά μόνο στην τηλεόραση γίνονταν. Με το που τελείωσε η εκπομπή σηκώθηκε και της είπε ότι έπρεπε να φύγει, ήταν πρωινός στη δουλειά αύριο. Ναι, που αν ήταν απογευματινός θα καθότανε στάνταρ. Της έριξε ένα πεταχτό φιλί στο στόμα («Εδώ να μείνεις, της καληνύχτας τα φιλιά τι μου τα δίνεις;» σκέφτηκε) και έκλεισε την πόρτα πίσω του.
Πήγε στον υπολογιστή, έκλεισε το αρχείο word που δούλευε και μπήκε στον blogger. Έκανε ένα διάλειμμα το μεσημέρι, έκλεισε την τηλεόραση, κάπνισε τέσσερα τσιγάρα απανωτά και το τελείωσε το ποίημα που την παίδευε. Μπα, της είχε αφήσει σχόλιο στο προηγούμενο και ο Αλαφροΐσκιωτος, της άρεσαν κι αυτής τα ποιήματά του. Δεν είχε όρεξη να απαντήσει τώρα, αύριο καλύτερα. Έλεγξε αν είχε ανεβεί σωστά το ποστ, άλλαξε τη γραμματοσειρά σε Georgia για να φαίνεται καλύτερα και έκλεισε τον Firefox.
Έβαλε στο dvd player του υπολογιστή τη «Διπλή ζωή της Βερόνικα», ήταν η δεύτερη φορά που έβλεπε αυτό το μήνα, για γενικά είχε χάσει πλέον το μέτρημα. Καθώς απλωνόταν η μουσική του Πράισνερ στο δωμάτιο, δυο δάκρια ανέβηκαν στα μάτια της, τα έκλεισε όμως σφιχτά και δεν τα άφησε να φύγουν.