Τη σκηνή μου την έχτισα ψηλά, στο έρημο κάστρο
Να ακούγεται παντού, σαν τραγουδά
Το « Αδράχνω ένα φεγγάρι με τα πέπλα που έχω»
Το « Όποιος γενναίος να με κοιμηθεί».
Ο αγέρας την άκουσε, Βοριάς της όρμησε:
«Δικά μου είναι τα κάστρα, τα φεγγάρια κι οι γενναίοι.»
Καθώς εκείνη, το βιολί της
Δεν απαντούσε, δεν τον απαντούσε
Για αδύναμη την πήρε, μεμιάς τη σαρώνει
Κι έσερνε τα ράκη της στα συντρίμμια του κάστρου.
Γενναίος δεν ήταν μια σκηνούλα να εξορίσει
Η ελπίδα του: πότε θα εξαντληθεί
Μέρες, μήνες την έσερνε
Μα απ’ τα συντρίμμια γελούσε
Απ τα θεμέλια η σκηνή μου τον γελούσε
Όπως οι Φοίνικες, μυθικά πουλιά, τον εμπρηστή τους.
Άνδρος 2003, Βαρκελώνη 2004
22 σχόλια:
Αμάν!!!!!!!!!
Τι αριστούργημα είναι αυτό;
Πλάκα κάνετε... Ποιός είναι ο Δύνης ρε παιδιά; Αυτό το ποίημα δεν είναι ερασιτέχνη. Το έχει γράψει ποιητάρα.
Τέλος πάντων... :) οκ. Ακολουθούμε τα παιχνίδια σας.
Όποιος κι αν είσαι μεσιέ, είσαι εκλεκτός!!!
Σε μεταφορά ο στίχος "όποιος γενναίος να σε κοιμηθεί" βρήκα ήδη την επόμενη ατάκα για να ρίξω γυναίκα -φίλε δεν παίζεσαι!
Μουσικότητα και χάρη, εικονοπλασία και βάθος, αν ο Άμμος είναι η Βάση του μπλογκ και ο Σαμμάνος ήρθε μετά σαν Επικοδόμημα σε αυτό το Αμμαρξιστικό σύμπαν, Δύνη είσαι το ιπτάμενο χαλί που κανένα Τζίνι δεν μπορεί να πιάσει, you are a compleet scene ("σκηνή"/ με την έννοια της γενιάς καλλιτεχνών/ π.χ lo-fi scene κλπ), not a scenery (σκηνικό). Πραγματικά εξαιρετικό!
Υπέροχο!
Katapliktikw!
Πολύ καλό το αριστούργημά σας κύριε Δύνη. Τη σκηνούλα μπορεί να μη σας την πήρε ο αέρας,σας την πήρε όμως ο διάβολος-φθινόπωρο.φαντάζομαι...
"Όπως οι Φοίνικες, μυθικά πουλιά, τον εμπρηστή τους."
Πολύ μου άρεσε. Γενικά ωραίο το ποίημα.
Πολύ ωραίο!!!! Μπράβο Δύνη!!!!!!!!!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΟΛΟΥΣ. Μου δίνετε δύναμη.
Είμαι πρωτάρης στα μπλογκ και στη δημοσίευση γενικότερα. Τα ποιήματά μου -προορισμένα να ακουστούν- τα τραγούδαγα σε φίλους.
Τα τελευταία χρόνια, μακριά από ελληνικά στόματα και αυτιά, σχεδόν εγκατέλειψα την ποίηση.
Έρημος! Που ο Άμμος με κάλεσε να σκουπίσω, να δυνηθώ να σταθώ και να αφουγκραστώ τον Άλλο που σηκώνει σκόνη. Με στερεώνει.
Αγαπητή Γητεύτρα, σας ευχαριστώ θερμά για την ευγένεια και τη γενναιοδωρία σου, μα επιτρέψτε μου να διαδώ μια κάποια υπερβολή. Είνα που μαι κι αλλεργικός στα αριστουργήματα- Ζήτω το ''ανοιχτό έργο'' και ουχί το τέλειον!
Σαμμάνε μου, πουλώ το στίχο με σι ντι απ τα ΄χεράκια σου. Ο παραλληλισμός του τσαντιριού μου με γενιά είναι, φαντάζομαι, λογοπαίγνιο; Και τι είναι η λο-φι σιν;
Εκλεκτέ Ζουρλομανδαρίνε, δε δαιμονοποιώ πλέον τα φθινόπωρα. Θέλω να γίνω η σούπερ σκηνή -κεράκι γενεθλίων που δε λέει να σβήσει! Έτσι ως και μέρες Μάη με & βαθμούς σα σήμερα δε θα με κουρελιάζουν. Μέσα μας είναι ο ήλιος!
Διαβάζω ποιήματα του Δύνη εδώ και καιρό, κάποια δε μου αρέσουν και του το λέω (η ειλικρίνεια γενικότερα υπήρξε μόνο γενναιόδωρη για τη φιλία μας), πάντα όμως, πάντα, η μουσικότητα των ελληνικών του είναι εξαιρετική. Φθονώ το άγχος του για τον ήχο των λέξεων, για τη μουσική του εκφερομένου λόγου και το ξέρει.
Τα πικρά μου παραμύθια δεν είχαν ποτέ τέτοια βάσανα, ή καλύτερα δεν είχανε ποτέ ως τώρα (καλά καλά δεν ξέρουμε εμείς τι μας ξημερώνει, θα ξέρει η τέχνη μας;) Καλή μου Γητεύτρια, δεν μπορώ να γράψω έτσι, δεν είναι ένα παιχνίδι της γραφής, αλλά των ανθρώπων που μαζεύονται και γράφουν, γεφυρώνουν μέσα από την πολυφωνία τους τις ανεπάρκειες μιας τέχνης μοναχικής. Οι παιχνιδιάρικες μεταφορές του Σαμμάνου αυτο ακριβώς θέτουν, όπως πάντα με λιγότερη σοβαροφάνεια από μένα.
Είμαι ευτυχής που σε κάλεσα Δύνη. Καλή συνέχεια σε όλους μας.
Κι εγώ είμαι ευτυχής που σε διαβάζω Δύνη... οι αληθινές μελωδίες λείπουν πολύ από τη ζωή μας.
Επίσης πάντα μ'άρεσε το concept γελάει καλύτερα, όποιος γελάει τελευταίος... και ο "διασυρμός" δεν καταφέρνει πάντα να ταπεινώσει ένα δυνατό πνεύμα. Πεισματάρα η σκηνούλα, και μπράβο της ;)
(αυτές τις μέρες ταυτίζομαι με τέτοια σύμβολα, περισσότερα κατ'Οίκον).
πάντα σε κάστρα απάτητα κι ίσως ξένα φυσάει κακός Βοριάς. κακός γιατί φυσάει, κι αν δε φύσαγε θα ήτανε ένα τίποτα.
η σκηνή ακόμα τραγουδάει κι ο Βοριάς πουθενά! μια τέτοια στέγη τη θέλω και εγώ...
Συγκάτοικε στην έρημο
η lo fi (λόου φάι)σκηνή είναι το αντίθετο του hi fi ως μουσική αίσθηση, δηλαδή τα γκρούπ της προσπάθησαν με "σπιτικά" υλικά -παλιά μηχανήματα, "πρωτόγονο" ήχο, να φτάσουν τη μουσική ξανά στη βάση της, στην ουσία και όχι στο φαίνεσθαι. Ήταν μια σπιτική επανάσταση!
Μου άρεσε και το λογοπαίγνιο -σκηνής/ τέντας με σκηνή/ ρεύμα αλλα βασικά, αυτό που ήθελα να πω το έλεγε η λέξη σκηνικό: ότι χαίρομαι που δεν είσαι σκηνικό/ταπετσαρία σε αυτο το μπλογκ αλλά δίνεις βάθος και ουσία! :)
Ali8eia, poso kairo gnorizeste metaksy sas, oi syntelestes tou blog?
Just curious...
Μάλλον είμαι ο πιο αρμόδιος να απαντήσω στην ερώτηση του/της the bar, αφού ο Σαμμάνος και ο Δύνης δε γνωρίζονται μεταξύ τους. Με το Σαμμάνο βρισκόμαστε συστηματικά τον τελευταίο ένα χρόνο, ενώ πριν ήμασταν «καλοί γνωστοί» όπως λέγεται. Σημειωτέον ότι η πρώτη μας γνωριμία έγινε πριν τέσσερα χρόνια σε έναν πολύ άσχημο καυγά. Ο Δύνης αντίθετα είναι νέος συμπλόγκερ, αλλά όχι και πρόσφατος φίλος, αφού τον γνωρίζω περίπου έξι χρόνια. Με αυτόν η πρώτη γνωριμία μας υπήρξε πιο ταιριαστή σε συγγραφείς: είχα διαβάσει ένα ποίημά του σε ένα φοιτητικό αριστερό περιοδικό και είχα ζητήσει από τα παιδιά της παράταξης να μου γνωρίσουν το συγγραφέα, όπως και έγινε.
τροβαδούρος που μπέρδεψε τις εποχές και ήρθες εδώ είσαι Δύνη?
Σαμάνε, να δανειστώ τον Τσέχοφ για να πω: αν ένα πιστόλι υπάρχει στη σκηνή, στο τέλος πρέπει να εκπυρσοκροτήσει. Ειδάλλως, λατρεύω τα σπιτίσια.
Ελαφίνη κι Αλαφροίσκιωτε, σας έυχαριστώ και: τέτοια σκηνή την έχω -δύσκολα φτασμένο- πρότυπο.
Ammos se eyxaristo, i apantisi sou itan katatopistikotati kai malista ef'olis tis ylis.
Merci!
Μπράβο Άμμε μου που εξήγησες αναλυτικά, να ξέρουμε ποιοι περίπου είσαστε. Σχεδόν σας ταύτιζα...
Τώρα μπήκε το νερό στ' αυλάκι.:)
to diko mou sxolio to pire to eyrika? kala, ok... pas de probleme
Αγαπητή Βέην, τα μόνα σχόλια που σβήνουμε σε αυτό το μπλογκ είναι τα δικά μας (θα υπήρχε εξάλλου ένδειξη διαγραφής από το διαχειριστή). Αν άφησες σχόλιο και δεν το βλέπεις, κάποιο άλλο πρόβλημα θα υπήρξε.
[Ο σχολιαστής Βασίλης χρησιμοποίησε το πραγματικό όνομα του Δύνη, αφήνοντας το παρακάτω σχόλιο. Διέγραψα το σχόλιο, αλλαξα απλώς το βαφτιστικό όνομα με το «Δύνης» και αναπαράγω το σχόλιο ακριβώς σε όλο το υπόλοιπο μέρος του. Άμμος]
Δύνη,
Διάβασα πολύ καθυστερημένα την απάντησή σου σε ένα παλιότερο -και κάπως οργίλο- κείμενο του μπλογκ μου για τους "χειμωνίλους", όπως τους λες εσύ, και πάντως όχι εγώ. Νομίζω όμως ότι άδικα μυγιάστηκες μόνος σου, γιατί -ειλικρινά- δεν αναφερόμουν καθόλου σε εσένα, αλλά σε 2-3 περιπτώσεις που έχουν βγάλει βιβλία ή τουλάχιστον κείμενα σε μεγάλα λογοτεχνικά περιοδικά. Αν θυμάμαι καλά, η δική μου -εκφρασμένη προς εσένα- αίσθηση για το πρώτο κείμενο που μου είχες στείλει (για το δεύτερο, συγγνώμη, αλλά δεν απάντησα ποτέ, χάθηκε μέσα στα mail, έχασα χρόνο, ήμουν πανικόβλητος με τη ζωή μου κλπ) δεν στεκόταν αποκλειστικά στην επίδραση Χειμωνά, άλλωστε είχα νομίζω διακρίνει μια αρκετά δημιουργική χρήση αυτού του ιδιώματος από σένα. Για του λόγου το αληθές, αν και δεν μπορω να αποκαλύψω πολλά αυτή τη στιγμή: η θετικότατη γραπτή εισήγηση που έκανα σε διευθυντή λογοτεχνικού περιοδικού, στο οποίο είχες στείλει το κείμενό σου, ένα κείμενο που κατόπιν τέθηκε σε μια πρώτη διαδικασία "κρίσης" από μένα, αν και ήδη το γνώριζα. Με το περιοδικό αυτό συνεργάζομαι εδώ και κάποιον κάιρό ως σύμβουλος έκδοσης. Έχω την εντύπωση ότι σχεδιάζεται από το περιοδικό αυτό, σύντομα, ένα τεύχος αφιερωμένο ξανά σε κάποιες νέες φωνές. Θα παρακαλούσα, αν κατάλαβες κάτι από αυτά που λέω, και θελήσεις να μάθεις οτιδήποτε από τον εκδότη για την τύχη του κειμένου σου, να μην αναφέρεις καθόλου το όνομα μου (καθώς δεν δικαιούμαι να προϊδεάζω τους νέους ποιητές και συγγραφείς, τα κείμενα των οποίων μου δίνονται να διαβάσω, για οτιδήποτε σε σχέση με την τύχη των κειμένων τους), και να φερθείς λοιπόν ως να μην ξέρεις πώς, τι και αν τελικά υπάρχει περίπτωση να δημοσιευτεί. Σου λέω πάντως, εξαιρετικά ανεπισήμως και χωρίς βέβαια να είμαι βέβαιος γιατί δεν έχω εγώ την τελική κρίση, πως μια μορφή τουλάχιστον του πρώτου κειμένου σου (εννοώ: ένα μέρος του) μάλλον δεν θα έχει και πολύ κακή τύχη.
Να είσαι πολύ καλά, ό,τι κι αν κάνεις.
Βασίλης
Δημοσίευση σχολίου