CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

13.6.07

Η καρδιά μαγειρεύει το μυαλό

(ο albert έδωσε το σύνθημα για να βγούμε να κυνηγήσουμε μικρά «μαζεμένα» ποντίκια. Το παρακάτω πόστ έγινε με αυστηρή επιλογή και βασίζεται στα 10 αγαπημένα μου τραγούδια των Modest Mouse. Ο όρος ήταν να μπουν με σειρά cd –τουτέστιν αν τα κατεβάσετε και τα παίξετε με τη σειρά του ποστ να κάνετε καλό κεφάλι! ΥΓ. Το αρχικό ποστ ήταν από συρραφή στίχων των modest mouse, αλλά ήταν τόσο καταθλιπτικό που είπα να μην χαλαστούμε όλοι μεσοβδόμαδα! ΥΓ2: Και ναι, υπάρχει countdown, τα καλύτερα τραγούδια είναι όσο προχωράτε προς το τέλος. Enjoy)!

Το ποντίκι πρόβαλε το μουσούδι του από την τρύπα κάτω απ’ το καλοριφέρ και οσφράνθηκε τον αέρα. «Σνιφ σνιφ», κούνησε τη μαύρη μυτούλα του και ξεκίνησε να περπατά άκρη άκρη στον διάδρομο ακολουθώντας τη μυρωδιά. Στην κουζίνα μια κατσαρόλα πάνω στο μάτι του φάνηκε ως υπαίτιος της τσίκνας που γαργαλούσε τα ρουθούνια του. Στάθηκε λοιπόν σε μια γωνιά να οργανώσει την επίθεση.

Η γάτα δεν φαινόταν πουθενά και η Ελβίρα, η ένοικος του διαμερίσματος, ακουγόταν να μιλάει στο διπλανό δωμάτιο. Γεμάτο θάρρος έτρεξε γοργά απ’ τη πόρτα της κουζίνας στο κέντρο της, αρπάχτηκε από το πόδι μιας καρέκλας και σκαρφάλωσε στο τραπέζι. Από εκεί με ένα άλμα θα βρισκόταν πάνω στον πάγκο με τα μαγειρικά και η κατσαρόλα θα ήταν δική του.

Μα όπως είχε τραβηχτεί προς τον τοίχο κι έπαιρνε φόρα να περάσει απέναντι, η φωνή της Ελβίρας ακούστηκε να πλησιάζει απειλητικά. Μπήκε άξαφνα στην κουζίνα και, χωρίς να κοιτάξει, πέταξε το βιβλίο που κρατούσε στο τραπέζι. Προχώρησε στο νεροχύτη και γέμισε ένα ποτήρι με νερό.
-Δεν καταλαβαίνεις τι σου λέω, έτσι; Αυτός κάνει τη ζωή του κι εμένα μ’ έχει αφήσει να ψήνομαι!
Και στηρίζοντας το τηλέφωνο στον ώμο της άνοιξε το καπάκι της κατσαρόλας για να το χύσει μέσα. Μα είδε ότι το φαγητό δεν έβραζε.
-Τι στο διάολο;
Κοίταξε το μάτι, ανοιγόκλεισε τα κουμπιά.
-Δεν το πιστεύω. Μείναμε από αέριο… Γαμώ τους νέους αγωγούς και τις ευκολίες σας! Φώναξε και κλώτσησε την κουζίνα. Αλλά έτσι χτύπησε το μεγάλο της δάχτυλο και όπως έκανε επιτόπου κουτσό, βογκώντας απ’ τον πόνο, έχασε την ισορροπία της κι έπεσε με φόρα στην καρέκλα πίσω της. Εκεί που είχε πηδήξει από ώρα το ποντίκι για να κρυφτεί.

Σαν είδε τη σκιά να μεγαλώνει όπως ερχόταν κατά πάνω του, το ποντίκι βούτηξε κάτω, μα η Ελβίρα μάγκωσε την ουρά του όπως έκατσε. Εκείνο έμεινε να τραμπαλίζεται δίπλα της βγάζοντας ήχους που –ευτυχώς δεν πιάνουν τα αφτιά των ανθρώπων. Τα πιάνουν όμως τα αφτιά της Τίνας, της γάτας της Ελβίρας που πλησίαζε στα μουλωχτά.

Το τρωκτικό σαν την μυρίστηκε πανικοβλήθηκε κι άρχισε να κολυμπάει με δύναμη στον αέρα, κουνώντας χέρια και πόδια, λες και προσπαθούσε να επιπλεύσει σε τρικυμισμένη θάλασσα. Μα βλέποντας την Τίνα να ετοιμάζει τα μακριά γυαλιστερά νύχια της κι εκείνο να μην μπορεί να πατήσει στην ξηρά, σκέφτηκε γρήγορα πως ο φόβος φυλάει τα έρμα. Και εν προκειμένω, ο φόβος της Ελβίρας. Έτσι κάνοντας τραμπάλα, με ένα θεαματικό σάλτο γύρισε ανάποδα και έπεσε πάνω στα σταυρωμένα γόνατα της!
-Αααα! Στρίγγλισε η Ελβίρα και πετάχτηκε πάνω, ρίχνοντας απ’ την ταραχή της και το τηλέφωνο.
-Τι συμβαίνει, τι έγινε, φώναζε η φωνή μέσα απ’ το ακουστικό;
-Ένα ποντίκι, ένα ποντίκι! Επαναλάμβανε σε υστερία η Ελβίρα
Και η φωνή με τη σειρά της φώναζε: «Μπουμπούνησέ του την, κοπάνα το με κάτι»!

Η Ελβίρα το μόνο φονικό όπλο που έβλεπε εκείνη τη στιγμή ήταν το βιβλίο της, έτσι το έπιασε στα χέρια και το πέταξε με δύναμη στο νεροχύτη, σημαδεύοντας το ποντίκι που έτρεχε να σωθεί. Ο τόμος έπεσε μέσα στη λεκάνη με το απορρυπαντικό και ο Μπουκόβσκι στο εξώφυλλο απέκτησε ανάγλυφα σαπουναδένια γένια, ενώ το ποντίκι στο τσακ πρόλαβε να τρυπώσει μέσα στην πιατοθήκη. Μα όπως χωνόταν με φόρα ανάμεσα στα πιατικά εκείνα, ακολουθώντας το νόμο της βαρύτητας που κυριεύει τα πάντα, άρχισαν να πέφτουν με φόρα στο πάτωμα.

-Αααα! Ούρλιαξε ξανά η Ελβίρα, αυτή τη φορά όχι από φόβο αλλά από τα νεύρα της! Με έχουν μουντζώσει γαμώτο! Με έχουνε μουντζώσει. Τι σκατά έχω κάνει στην προηγούμενη ζωή μου, τι γαμημένο κάρμα έχω. Πρώτα φεύγει ο Σάκης, μετά κόβεται το αέριο, χτυπάω το πόδι μου και τώρα σκάει κι ο βρομιάρης ο ποντικός που τα κάνει λίμπα. Ποιος με έχει καταραστεί να βασανιστώ έτσι ώστε να καθαρίσω το Κάρμα μου; Ποιος;
Και ξαφνικά αρχίζει να πετάει μόνη της τα πιάτα χάμω, μαζί και τα πιρούνια και τα κουτάλια, το βιβλίο κι ό,τι έβρισκε μπροστά της. Η φωνή απ’ το τηλέφωνο είχε βουβαθεί και όταν μετά από λίγο η Ελβίρα σήκωσε το ακουστικό και ρώτησε «είσαι ακόμα εκεί;» η φωνή της απάντησε «ναι, θες να έρθεις από εδώ να φάμε, ν’ αράξουμε στη αυλή, ε»;
«Με τη γκαντεμιά που με βαράει θα βρέξει στο πικ νικ μας».
«Καλά έλα να πάμε μια βόλτα, να δούμε κανέναν άνθρωπο».
«Αυτός είναι όλα τα μέρη που ήθελα να πάω, αυτός όλοι οι άνθρωποι που ήθελα να δω».
Και σωριάστηκε στην καρέκλα κλαίγοντας.
«Γαμημένο πρόγραμμα αποπληρωμής κάρμα…»
Τελικά με τα πολλά η φωνή έπεισε την Ελβίρα να μαζέψει τα κομμάτια της και να πάει να ξαπλώσει να ηρεμήσει.

Κι ήταν αργά τη νύχτα όταν το μικρό ποντίκι ξαναβγήκε από την τρύπα του μη μπορώντας να κοιμηθεί απ’ την συνταρακτική μυρωδιά που του είχε σπάσει τη μύτη. Μέσα στο σκοτάδι ακολούθησε την τσίκνα που τον οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα της Ελβίρας. Προχώρησε μέσα σιγά να μην ξυπνήσει την Τίνα που κοιμόταν στα πόδια της αφεντικίνας της. Η Ελβίρα πάλι δεν κοιμόταν, στριφογύριζε στο στρώμα αναστενάζοντας κάθε τρεις και λίγο. Το μικρό ποντίκι σούφρωνε και κουνούσε τη μουρίτσα του προσπαθώντας να καταλάβει τι ψήνεται. Σχεδόν άκουγε το τσιτσίρισμα, κάτι ψηνόταν εκεί μέσα, μα δε μπορούσε να δει από πού βγαίνει η νόστιμη ευωδιά.

Απογοητευμένο αποφάσισε να πάει προς την κουζίνα. Μα όπως ανέβηκε στο νεροχύτη –που δίπλα του η Ελβίρα έβαζε την τροφή της γάτας- είδε την κατσαρόλα πλυμμένη και βαλμένη ανάποδα, για να στεγνώσει. Στάθηκε και καθρεφτίστηκε πάνω της. Το μικρό σεμνό ποντίκι μέσα στον παραμορφωτικό καθρέφτη του ατσαλιού φαινόταν σαν ένας τεράστιος χοντρός αρουραίος. Κορδώθηκε. Ίσιωσε τα μουστάκια του. «Ξαναγύρισα σαν αρουραίος» μονολόγησε σκεπτόμενος το δέος και τον τρόμο που προξένησε στην Ελβίρα η παρουσία του το πρωί! Λες και ήταν στα καλλιστεία για Μίστερ Κόσμος, έκανε μπράτσα μπροστά στην κατσαρόλα σαν body builder χασκογελώντας όλο καμάρι. Μα όπως κουνούσε τα ποδαράκια του γεμάτο αυτοπεποίθηση, σκούντησε κατά λάθος την κατσαρόλα που πάνω της στηριζόταν το γυάλινο καπάκι της. Εκείνο γλίστρησε, έπεσε με φόρα και, συμπαρασύροντας το, γκρεμίστηκαν μαζί στο πάτωμα .
«Ύπουλο πρόγραμμα αποπληρωμής κάρμα», ψιθύρισε το ποντικάκι καθώς βούλιαζε μέσα στο αίμα του.

Η Ελβίρα πετάχτηκε απ’ το στρώμα και έτρεξε στην κουζίνα. «Ποιος είναι εκεί»; Φώναξε. Ο τρόμος την πάγωσε και μέχρι να βρει το θάρρος να ανάψει το φως αδράνησαν όλες οι τρέχουσες λειτουργίες του οργανισμού της. Για λίγα δευτερόλεπτα το τσιτσίρισμα διακόπηκε. Η μυρωδιά της τσίκνας σταμάτησε. Για λίγα δευτερόλεπτα μόνο. Για λίγα δευτερόλεπτα η Ελβίρα έπαψε να βράζει στο ζουμί της. Σταμάτησε η καρδιά να μαγειρεύει το μυαλό. Μόνο για λίγο. Για τόσο λίγο.

30 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Pervert.

P.S.
Is Hannibal your middle name?...

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν είναι γενικότερο ή λόγω της ειδικής μου κατάστασης αλλά οι ιστορίες που δεν έχουν happy end με μελαγχολούν... Βέβαια στη ζωή δεν υπάρχει πάντα happy end...

μαριάννα είπε...

Έξοχο! Το ρούφηξα μονοκοπανιά! Έξυπνο, δοσμένο τόσο πειστικά, που μου ήρθε μια αναγούλα με το ποντίκι να περιφέρεται στην κατσαρόλα ή να του έχει πιάσει πέφτοντας η Ελβίρα, την ουρά. Είναι από τις περιγραφές που μου αρέσουν πολύ. Εντελώς αληθινή η νευρική κρίση της ηρωίδας με το ύπουλο πρόγραμμα αποπληρωμής κάρμα, που είπε και το ποντίκι. Η ψύχραιμη συμπαράσταση της φωνής, από το τηλέφωνο... τι να σου λέω τώρα, θα με λέτε και υπερβολική, τέλος πάντων, από τα καλύτερα που έχεις γράψει μη σου πω το καλύτερο.
Φιλιά!

A.F.Marx είπε...

-Ρέστα μου(δίνω τα...)
-Καπέλο μου( βγάζω το...)
-Και γαμώ ( τις ιδέες, την ιστορία, τις μουσικές!)
-Άμμε (εύγε νέε μου)

Ινδιάννα είπε...

the bar
μπα, απλά με έχουν βάλει στο γκριλ να σιγοψήνομαι τελευταία!

Άγγλε
τι έχει η κατάστασή σου; Επειδή έχασε η Liverpool στον Τελικό; Επειδή το Manchester σταμάτησε να γεννοβολάει hype υβρίδια; Επειδή το London δεν είναι πια το καλύτερο τζην; Επειδή η Νταϊάνα δεν πρόλαβε να πει σε κανέναν ότι, στην πραγματικότητα, αυτοκτόνησε επειδή αρνήθηκες τον έρωτά της;

ΥΓ: Δεν ήταν happy end που έστω για λίγα δευτερόλεπτα η καρδιά της Ελβίρας σταμάτησε να τηγανίζει στη φριτέζα το μυαλό της;;;

Γητεύτρια
Εχεις το χάρισμα να μην είσαι απλά επαρκής αναγνώστης αλλά σχεδόν αναγνωσο-γραφέας: εννοώ ο τρόπος που διαβάζεις ένα κείμενο σχεδόν το ... εμπλουτίζει. Πώς το κάνεις αυτό;;; Σ΄ευχαριστώ που με δια(νε)βάζεις!

aδερfέ Marx!
το δωμάτιο του Άμμου είναι πρώτη πόρτα δεξιά, εκεί θα βρεις έναν σοφιστικέ τύπο που καπνίζει ενόσω διαβάζει ένα βιβλίο ακουμπισμένο στο κωλαράκι της καλής του. Το δωμάτιο που ακούγονται μουσικές και οι τεκίλες πάνε κι έρχονται είναι του Σαμμάνου -σ' αυτόν να φέρεις την αστυνομία την επόμενη φορά!!

Ευχαριστώ για τους διθύραμβους anyway! :)

Ανώνυμος είπε...

Ok, tote na se afisoume na sigopsi8eis me tin isyxia sou, sammane, kai na min se apasxoloume me xazes erotiseis ;-)
Fair play.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω πρόβλημα να απαντάω ερωτήσεις μέσα από το φούρνο, αρκεί να είναι καυτές! ;Ρ

Albert είπε...

Σαμμάνε είχες δίκιο που μιλούσες για υπερπαραγωγή που ακόμη και ο Δανίκας θα γούσταρε. Έχει βέβαια και το Soundtrack που ντύνει το γραπτό και σε πάει φεγγάρι και Ανταρκτική στο πi και φι.
Τα 6 απο τα 10 είναι και στο δικό μου top ten. Mπορούμε λοιπόν να λέμε μαλακίες για όμορφα ηλιοβασιλέματα και για αστέρια προτζέκτορες και ας χρειαζόμαστε δραμαμίνες.Ελπίζω να μην έχουν την ίδια τύχη οι modest mouse.

Ινδιάννα είπε...

Ρε συ η υπερπαραγωγή ήταν το κείμενο που έγραψα εξ ολοκλήρου με στίχους των ποντικαίων, αλλά παρότι το έγραψα δεν το ανέβασα. Αυτό το ποστ δεν είναι παρά ένας ταπεινός φόρος τιμής... ΥΓ. Αλήθεια πώς ζει ένας Σαλονικιός σε μια πόλη που δεν υπάρχει μπαρ που να τριγυρνούν σεμνά ποντίκια;;

Agobooks είπε...

Είμαι ένας από αυτούς που λέει κι ο Μαρξ!
Εύγε!!!
Αλλά αν και άλλοι 2-3 γράφουν στο blog τόσο καλά και μακριά κείμενα, με βλέπω να παρατώ τη δουλειά και να ασχολούμαι με αυτό μόνο!

Ανώνυμος είπε...

..εξαιρετικο το soundrack (αυτο ηταν γνωστο βεβαια),η ιστορια ομως ειναι ακομη καλυτερη!! εκτος του οτι οι Modest θα ηταν περηφανοι που εμπνεουν ατομα σαν εσενα,το να ντυνεις τα τραγουδια με τετοιες ιστοριες ειναι μοναδικη εμπνευση..
welldone boy !

Albert είπε...

Τι με λες ρε;;;;Take a walk on the other side όταν ανέβεις πάνω.
Εγώ πάντως σε μιλάω όποτε κάνω τον DJ σε γνωστά κωλόμπαρα της Κορομηλά τριγυρνάν 3 4 ποντίκια. Πάντα όμως στα τόσα χρόνια καριέρας...Γενικά ακούγονται πολύ τελευταία.

Albert είπε...

Έχεις δίκιο δεν είναι και τόσο υπερπαραγωγή. Είναι όμως καλή και η παραγωγή.

Ινδιάννα είπε...

Goofy
είπα να το παίξω modest mouse αλλά με τόσα που ακούω έχω αρχίσει να μοιάζω περισσότερο με arrogant peacock -και καλά το peacock πάει κι έρχεται, μην καταλήξω arrogant... cock είναι το θέμα! Έλα, modest είπαμε, modeeeest!

n.ago
εμείς εδώ τα κείμενα τα γράφουμε με το μέτρο -οπότε να μας πείτε τι θέλετε να ράψετε και όταν θα έχουμε κάτι σε μονοκίνι θα σας φωνάζουμε, να μην σας αποσπούμε και από την εργασία σας (βρε πουλί μου, η πολλή δουλειά τρωέι τον αφέντη, ριξτο έξω με τις ευblogίες μας)!

albert
πες μας που παίζεις μουσική
(να στείλουμε το υγειονομικό με τις φάκες)!

ΥΓ. Παράπονο δεν έχω, καλά πέρασα Σαλονικα last time, και Interpol άκουσα και Walkman και δε-θυμάμαι-άλλο-τι-είχα-πιει-πολύ, αλλά M.M δεν ακούω σχεδόν ποτέ ούτε καν στην Αθήνα, γι' αυτό το σχολίασα...

night blue είπε...

Egw pantws exw ola ta teleytaia tous tragoudia-xaxa!!

Dannossiel είπε...

pali den tous xero alla m arese to story!
ante kane kati kai gia placebo pou tous eida kai simera!!!
entuposeis tis sunaulias sto athlio blog mas.filiaaaaa

Ινδιάννα είπε...

Vain, για ενημερώσου και για τα παλιά μέσω του πόστ! Και μετά να στείλεις βιογραφικό -όταν κάνουμε μπαρ να ξέρουμε ποιους djs θα προτιμήσουμε -χο χο.

dannossiel
μπήκα χτες στο μπλογκ που ανέφερες σπασαρχίδικες καταστάσεις και είχες ήδη 53 σχόλια, είπα να μην αφήσω και το δικό μου!

Τους placebo τους είδα τελυταία φορά το ...99; Στο Rockwave στον Άγιο Κοσμά, καλοί ήταν, δεν έχω να πω, αλλά μπορεί να φταίει που εκείνη τη μέρα η Αριάδνη την ώρα που φεύγαμε για τη συναυλία πήρε μαζί της ένα μπουκάλι νερό από την κατάψυξη και όταν φτάσαμε εκεί ανακαλύψαμε ότι κουβαλάγαμε μισό λίτρο ρακή! Που την ήπιαμε. Οπότε, μη βασίζεσαι και στην κριτική μου τώρα! Θα μπω πάντως να τσεκάρω και τη δική σου (ελπίζω να ήσουν νηφάλια)!

bar-ufo-s είπε...

ρε τι σου κάνουν τα ποντίκια. Θα το εκμεταλλευθώ, έχω πολλά στο σπίτι μου. Θα τα πουλώ για θεραπεία από ερωτική απογοήτευση. Μια καλή καμπάνια χρειάζεται και τα κονόμησα, μ' όλους αυτούς τους βαρεμένους που επιμένουν να ψήνονται στο καζάνι της ψευδαίσθησής τους. Θα πιάσει σίγουρα. Εδώ τη φραπελιά έκανε ο άλλος και βρέθηκαν χιλιάδες μαλάκες να την αγοράσουν, δεν θα βρεθούν για να θεραπευτούν από την ερωτική απογοήτευση! Μια καλή καμπάνια χρειάζεται και την έπιασα τη καλή.
Ωραίο. Για τις μουσικές δε ξέρω γιατί θέλουν χρόνο και δεν το έχω τώρα. Πρέπει να στήσω παγίδες για τα ποντικια.

Ινδιάννα είπε...

Bar-ufo-s από τη μια,
the bar από την άλλη,
παιδιά, εγώ τα λέω και δεν με ακούτε: αμέρικαν μπαρ το καταντήσαμε το μπλογκ, στο επόμενο κείμενο λοιπόν να περιμένετε ιστορία σε τρελό αμερικάνικο καταγώγειο -με μαφιόζους και ουχί ποντίκια αυτή τη φορά!

αμμος είπε...

Καλέ μου Σαμμάνε, τελευταίος και καταϊδρωμένος φτάνω να υποβάλω τα σέβη μου και για την ιστορία και για τον εκπαιδευτικό της χαρακτήρα (από όοoλα τα τραγούδια ήξερα μόνο το "People as places") Για το πολύ μπαρ που λες έχεις δίκιο πάντως. Ξέρεις αλήθεια ποια θυμήθηκα; Εκείνη την ψυχίατρο την dr. Barsammou, είχες κανένα νέο της;

[Τραγούδι δε σου έστειλα να ανεβάσεις, σκέφτηκα να κολλήσω στην ιστορία κάποια από τις Murder Ballads του Cave, αλλά δεν κόλαγγε τελικά. Προσθήκες ευπρόσδεκτες βέβαια.]

Dannossiel είπε...

@ σαμμάνος:το δικό σου σχόλιο όποια σειρά κι αν έχει αξίζει γιατί είναι από σένα!!!ελπίζω να σ έγλυψα αρκετά κι ετς να κάνεις κόμμεντ αυτή τη φορά!λολ

night blue είπε...

:-P

Ινδιάννα είπε...

Καλέ μου Άμμε
η δοκτορέσσα Bars Ammou δεν είναι καλά, τις προάλλες κάναμε μια συνεδρία σε μπαρ και έβλεπε οράματα ότι της επιτίθεται ο Σούπερ Γκούφη και της παίρνει τα φιστίκια από το μπωλ μπροστά της. Εγώ της το έλεγα, όσα λεφτά και να της δίνουν ο Σαμμάνος και ο ΄Αγγλος (ψυχ) ασθενής, τα μπαρ θα της τα φάνε...

dannossiel
σου έγραψα αθεόφοβη, αλλά τέτοια που είσαι θα σου γράψω και μια νεα κριτική για τη χτεσινή συναυλία των Placebo, που έκανε ο γνωστός μουσικο-κριτικός Κάρλος το Τσακάλι (αυτός που βασικά ανακάλυψε το συγκροτήμα "Κρύα μπουτάκια ευτυχισμένα") ΥΓ. Μεταξύ μας σε τέτοιο ψυχολογικό χάλι που ξύπνησα σήμερα θα χρειαστώ όλο το ντουλαπάκι χαπιών της dr. Bars Ammou μην σου πω ότι βολεύομαι και με πλασέμπο...

Ινδιάννα είπε...

Vain
:)

Ανώνυμος είπε...

"... o ka8e alkoolikos grafei tis kaltses tou?..."
Sammane, kalokairiase. Tis vgalame tis kaltses. Ti les gia kana bikini? Any better?

Idάκι είπε...

Σαμμάνε μου με κατέστρεψες!! Τόλμησα να πατήσω λινκ σου σήμερα και το box.net προφανώς δεν το έχει πάρει χαμπάρι το μαλακιστήρι μπλόκερ της δουλειάς (που να μη σώσει θεούλη μου!) οπότε έκανα βουρ κι άρχισα να κατεβάζω! Γιούπι!! Πάω ν'ακούσω τα ποντίκια κ μετά θα ανασκάψω τις λίστες σου να ενημερωθώ, που έχω να ανανεώσω λίστες ένα χρόνο (ντροπής πράγματα αλλά είμαι ειλικρινής κοπέλα).

Θέεεεεεεεεεενξ!

Idάκι είπε...

Και επειδή βιάζομαι πάτησα σεντ πριν τελειώσω το σχόλιο...

Διάβαζα τα κείμενα-τρίμπιουτ που είναι όλα πανέξυπνα, και τις λίστες σου, με πόνο ψυχής ακριβώς επειδή νόμιζα ότι δεν μπορώ να κατεβάσω από τη δουλειά τίποτε, χτυπάνε καμπανάκια έτσι και μπω σε απαγορευμένα σάιτ - και σπίτι αυτή τη στιγμή δεν θέλω γιατί ταξινομούμε την τεράστια συλλογή του καλού μου στο iTunes και γίνεται πάνικ. Οπότε πλέον θα τα απολαμβάνω και θα μπορώ να σχολιάζω, διότι όπως καταλαβαίνεις αν δεν μπορώ να συνδυάσω την εμπειρία δεν μπορώ να έχω άποψη!! Και σκάω άμα δεν έχω (ε κάτι ξέρεις τόσον καιρό κι εσύ).

Καλημέρες!

Ινδιάννα είπε...

the bar
δε φοράω μπικίνι, κάνω μπάνιο με κίτρινες καναρινί ζαρτιέρες, πουά σωσίβιο στη μέση και γυαλιά ηλίου πεταλούδα -must! Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι γράφω τις κάλτσες μου εν προκειμένω!!

idάκι μου
καλώς όρισες πίσω
οι μουσικές μας στη διάθεσή σας
και οι πολύτιμες εμπειρίες που αποκτάς στο μπλογκ μας ανεκτίμητος θησαυρός -χο χο χο!
Οι απόψεις είναι σαν τις σχέσεις, καθένας μπορεί να έχει καμία, μια, δυο -τρεις παράλληλα και σίγουρα μερικές είναι σημαντικότερες από άλλες. Στη δική σου περίπτωση τις αγαπάμε όλες, για χάρη σου γινόμαστε σουλτάνοι στο χαρέμι του μυαλού σου!!

A.F.Marx είπε...

Σαμμάνε: Να ζητήσω συγνώμη για την παρανόηση, αλλά να σου εξηγήσω ότι δεν είναι δικό μου το φταίξιμο.
Ο φταίχτης και ο βασικός ένοχος είναι ο Άμμος. Σε μια συζήτηση που είχαμε για το blog σας, μου είπε επί λέξει τα εξής:
«Η φίρμα στο μαγαζί είμαι εγώ. Πρώτο όνομα στη μαρκίζα. Οι αποδέλοιποι είναι γλάστρες, για να γεμίζει μπούτι η πίστα. Με χαμηλωμένα τα μικρόφωνα»
Οπότε, μπερδεύτηκα κι εγώ και απέδωσα το κείμενό σου στον Άμμο.
Την επόμενη φορά θα είμαι πιο προσεκτικός

Ινδιάννα είπε...

Είπε επί λέξη "να γεμίζει μπούτι η πίστα"; Επιτέλους, κάποιος που με εκτιμά για το κορμί μου -χα χα! Καλημέρα Μαρξ!