CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

5.10.07

Τα ζόμπι της ματαιότητας δεν είναι χορτοφάγα

«σε καυλώνω άρα υπάρχω» το μοτό των glamour- junkies γύρω μας

Μου είπες να βγούμε. Μετά έστειλες μήνυμα «το πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής, τα λέμε άλλη μέρα, ναι;». Πήρα ανάποδες. Ξέρω ότι αυτά τα λες σ’ εμένα στις 9 και ως τις 11 θα έχεις ανασυντάξει τη θεσπέσια σάρκα και τις δυνάμεις της και θα βγεις έξω απαστράπτουσα με άλλους. Πουτάνα!

Με τις φόρμες απ’ το γυμναστήριο, όπως μόλις έχω μπει σπίτι, ξαναβγαίνω. Γραμμή στο video club –με τα πόδια, δεν πήρα τα κλειδιά του σέατ. Νύχτα και όπως περπατώ σ’ ένα στενό, μια μπόρα πιάνει ξαφνικά. Μπόρα τρελή. Αδίστακτη.

Τρέχω κάτω από ένα υπόστεγο μα η βροχή, χοντρές σταγόνες, σαν να λυγίζει για να πέσει πάνω μου. Λίγο πιο κάτω βλέπω φως, κάτι σαν φούρνος / ζαχαροπλαστείο, κοιτάζω μέσα τα γλυκά, στο πορτοφόλι τα λεφτά «δυο τουλουμπάκια θα πάρω, ίσα να χάσω χρόνο μέχρι να περάσει η καταιγίδα».

Οι λαμαρίνες με τα γλυκά είναι τόσες πολλές και συνωστισμένες, φτάνουν ως την τζαμαρία, αφήνοντας ένα τόσο δα πέρασμα στην πόρτα.

-Τι θέλει το αγοράκι μας;
Χαμογελάει η μούμια στην ταμειακή μηχανή.
-Νεαρός, της λέω.
Είπαμε μικροδείχνω αλλά είμαι 32 διάολε!
-Αγοράκι δείχνεις μάτια μου, αγοράκι.
-Τουλουμπάκια λέω, μόνο αυτά έχετε; Βλέποντας τρία όλα κι όλα κι αυτά πνιγμένα στο σιρόπι.
-Σε λίγο βγαίνει το ταψί, περίμενε.
-Αν βγουν σε πέντε λεπτά να περιμένω, αλλιώς...
-Πάω να ρωτήσω, γελάει η γριά και σηκώνεται, περνάει μπροστά μου.

Είναι κοκαλιάρα και κοκέτα, πράσινο μολύβι στα μάτια, βλέφαρα λιλά, κόκκινο κραγιόν και ξανθιές χυτές μπούκλες, σαν κούκλα πορσελάνης που τη βάλανε στο φούρνο και αφυδατώθηκε, ρουφήχτηκε και ζάρωσε.

Όπως κοιτάω ψηλά συνειδητοποιώ πως αυτό δεν είναι ένα κανονικό μαγαζί. Είναι ένα ψηλοτάβανο οίκημα, σχεδόν περασμένου αιώνα, με έναν πελώριο πολυέλαιο να φωτίζει στο κέντρο και πιο μέσα δωμάτια με πόρτες ανοιχτές, βαμμένα σε χρώματα παλαβά –blue ultramarine και red vermillion, γεμάτα έπιπλα πολύχρωμα σαν παιδικά ή –πιο σωστά- σαν φτιαγμένα όλα από παπιέ μασέ και βαμμένα με τέμπερες.

Βλέπω μια στενή ξύλινη σκάλα να κατεβαίνει η γριά που μου γελάει και μου γνέφει με το δάχτυλο να ακολουθήσω, μάλλον για να μου δείξει κάτι στην κουζίνα. Μα εκεί δεν είναι η κουζίνα. Κατεβαίνοντας ώρα σάμπως στα τάρταρα, σε αυτό το στενό διαδρομάκι φτάνουμε σε ένα δωμάτιο που μυρίζει φράουλα και γιασεμί.

Ανάβει το φως και ένας προβολέας πέφτει πάνω σ ένα διώροφο κρεβάτι. Κι εκείνη πάει και κάθεται πάνω του, ενώ εγώ κοιτάω από ψηλά, πιάνει δυο κούκλες σαν πήλινες, η μια ντυμένη Αμερικάνα απ’ τη Ντακότα –μπότα καουμπόη, τζιν, γυμνή απ’ τη μέση και πάνω με πλούσιο στήθος πλαστικής. Κι ο άντρας σαν Μοϊκάνος κουρεμένος παράξενα, μελαχρινός και γυμνός, με ένα πανί δεμένο γύρω απ’ τους λαγόνες του. Τους βάζει να σταθούνε δίπλα, το αρσενικό πέφτει.

«Α, πάντα αυτό γίνεται» μονολογεί και πιάνει την κούκλα στα χέρια της, την μαλάζει και, σαν από πλαστελίνη αυτή τελικά, λιώνουν τα πόδια της, κόβονται από τη μέση και έτσι, ένα μισό κουφάρι τον βάζει δίπλα στη γυναίκα, που έχει πέσει τώρα αυτή.
«Γιατί καλή μου, αφού τον έκανα όπως ήθελες, γιατί» και της τρίβει με τα δάχτυλα την πλάτη, το στήθος, σα να της κάνει μασάζ, σα να απολαμβάνει την αφή τους.

Βρίσκω αηδιαστικό το θέαμα μα μια αποτρόπαια γοητεία με καθηλώνει στην οξύμωρη εικόνας της –μια 100χρονη που θέλει να τη βλέπουν να παίζει με τις κούκλες της. Μένω έτσι λίγο εκεί, ψηλά από τη σκάλα, να κοιτάζω. Μέχρι που κάποια στιγμή, κοιτάζω γύρω απ’ τη γριά. Εκεί στο σκοτάδι. Πίσω της.

Έχει δεκάδες. Δεκάδες κρεβάτια μονά, σαν τις κουκέτες του στρατού, τόσο κοντά το ένα με το άλλο, τόσο αποπνικτικά. Και πάνω τους έχει ζευγάρια. Ανθρώπους. Δηλαδή σαν ζευγάρια. Και σαν ανθρώπους. Γιατί δεν ξεχωρίζω καλά. Αλλά βλέπω τέλεια σώματα, άψογα, αλαβάστρινα, θεϊκά. Το ένα κολλημένο στο άλλο. Αγγίζονται με ένα τρόπο σα να τους παίρνει η τηλεόραση, με ένα τρόπο να μη χαλάσει το μαλλί, το μακιγιάζ. Κάνουν έρωτα χωρίς γκριμάτσα, χωρίς ένα αναστεναγμό δείχνοντας ένα χαμόγελο όλο λάμψη. Δεν το θέλω μα κάθομαι πίσω στην σκάλα. «Γκντουπ» ακούγομαι. Όλοι ακινητοποιούνται ξαφνικά. Στρέφουν και με κοιτούν –όλοι εκτός από αυτούς που είχαν το σωστό προφίλ και γύρισαν μόνο τα μάτια, προσπαθώντας να με βρουν με την περιφερειακή τους όραση.

«Δεν είναι αυτό που φαίνεται! Συγνώμη! Φεύγω» λέω ήσυχα και κάνω να οπισθοχωρήσω. Μα τότε «για πού το ’βαλες, μείνε λίγο» φωνάζουν και οι νταγλαράδες σηκώνονται, τους βλέπω να πλησιάζουν καταπάνω μου.

Γυρνάω μπροστά και αρχίζω να σκαρφαλώνω πίσω το λαγούμι, «γαμω το διάδρομο στο gym, γαμώ» φωνάζω, «τίποτα δεν κάνει, καμιά εκρηκτικότητα στο τρέξιμο μου», νιώθω την ανάσα τους πίσω μου, ένας μου πιάνει το πόδι, γυρνάω και κλωτσάω, βλέπω την πορσελάνινη μούρη του αιμόφυρτη και γκρεμίζεται, «συγνώμη αλλά αλήθεια θέλω να φύγω!» μια γυναίκα με πιάνει, της χώνω ένα σκαμπίλι, ένας φακός επαφής εκφενδονίζεται και βλέπω το κορμί της κάτω απ’ το λαιμό, όλο τραβήγματα και ράμματα, τρύπες και κλωστές, «τα βυζιά της Τζολί, η κοιλιά της Ζιζέλ, τα κωλομέρια της Στόουν, τα χείλη της Αλίκης» μου λέει όλο καμάρι «Κοίταξε με» μου ζητάει μα εγώ κλείνω τα μάτια αηδιασμένος, «κοίταξέ με σου λέω», «άσε με, δε θέλω να σε ξαναχτυπήσω», «μη φεύγεις κοίταξέ μας» ουρλιάζει αυτή και μου δαγκώνει το πόδι.

Τα ζόμπι της ματαιότητας, ναρκισισμού και νεότητας, δεν είναι χορτοφάγα. Οι βρικόλακες της ομορφιάς τρέφονται με βλέμματα και είναι η σάρκα και το χρήμα όσων τους θαύμασαν η δύναμη που τους κρατά απ' να γίνουνε του γήρατος βορά.

Κι εγώ παλεύω με ό,τι έχω, νύχια- δόντια, δεν ξέρω τι, ανεβαίνω σχεδόν γονατιστός τις σκάλες, τα πόδια μου έχουν φτάσει στην πλάτη απ’ τον τρόμο. Βγαίνω ξανά στο φως, στο αλλόκοτο κουκλόσπιτο, πέφτω πάνω σε έναν μάγειρα φτιαγμένο από ζυμάρι –θα έχει βάλει τόση πούδρα για να κρύψει τις ραφές του που μοιάζει αλευρωμένος. «Δε θα πάρω ευχαριστώ» λέω περνώντας πλάι απ’ τα ζεστά και φρέσκα τουλουμπάκια και βγαίνω στη βροχή.

Στέκομαι κάτω της. Στέκομαι εκεί, ξεπλένομαι. Αφτιασίδωτος, καθαρός, υγιής. Στέκομαι και ξέρω ότι υπάρχω και δε χρειάζομαι τα μάτια κανενός να μου το πουν αυτό: το επιβεβαιώνει η βροχή. Το επιβεβαιώνει το νερό που με χτυπάει και ξέρω, υπάρχω, υποστατός κι αδιάλυτος.

Πήγα στο βίντεο κλαμπ μουσκίδι. Πήρα και είδα μια ταινία που θύμιζε Burton –μα στο λιγότερο τελειομανές και περισσότερο μινιμαλιστικό.

Το άλλο απόγευμα έστειλες μήνυμα ότι μου έχεις πάρει αντίτυπα από κάθε free press που κυκλοφορεί. Ακόμα κι από ένα που βγαίνει μόνο σ’ εκείνο το πολυτελές prive bar στο Κολωνάκι. Πουτάνα! Βγήκες τελικά –μη στερήσεις τη θέα σου από τους πλούσιους μεσήλικες που τρέχουν τα σάλια τους κι ανοίγουν μπουκάλια για πάρτη σου.

«Θες να βγούμε απόψε» με ρώτησες.
«Η μεν σάρκα μου πρόθυμη. Το δε πνεύμα σου ασθενές. Άστο καλύτερα...».

53 σχόλια:

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

το απόλαυσα το κείμενό σου.. μένοντας με τη λαχτάρα της τουλούμπας και βρεγμένος ως το κόκκαλο μπήκα στο πετσί του ρόλου.. άμυνα και χωρίς συγγνώμη τελικά..

sot είπε...

Γι αυτό οι γιατροί επιμένουν ότι τα πολλά γλυκά βλάπτουν. Τα 3 δε θα είχαν τόσες παρενέργειες.

Stratos Fountoulis είπε...

παράξενο, πολύ παράξενο, σχεδόν απόκοσμο. Σίγουρα απόκοσμο και πρωτότυπο κείμενο. Κινείται επικίνδυνα ανάμεσα στο ανάλαφρο και το παράλογο, αλλά πάλι τι είναι παράλογο. Κάτι τέτοια παρόμοια τα ονειρεύομαι, το όνειρο το κατατάσσει αυτόματα στο σουρεαλισμό, αλλά ας μη μπλέκουμε γιατί πολύ απλά μ'αρέσει.

Ανώνυμος είπε...

αλαφροΐσκιωτε
αψού! συναχώθηκα
-σκουπίσου ντε,
θα πουντιάσεις κι εσύ!

sot
ηθικό δίδαγμα:
όποιος θέλει τα πολλά
τελικά (πάλι) παίρνει τα τρία...

Ανώνυμος είπε...

strato
it' a mad world... (μπορείς να ακούσεις αυτή την εκδοχή του κόσμου μας στη Λίστα Άμμου #1, 11- 3- 07, something old.)

orestis είπε...

Respect απλά.

Νομίζω το καλύτερο σου!!!

Μου έφτιαξες τη μέρα.

Ανώνυμος είπε...

Kati anamesa se oneiro kai kinimatografiki tainia. Oraia skinika, elkystiki atmosfaira, sostes anapnoes mesa sto keimeno, anatropes kai ainigmatikes strofes, poly endiaferon kommati.
Sammane mas areses :-)

Ανώνυμος είπε...

oresti!
I missed you!!!
Μίλα μας ρε κι ας μη μας αγαπάς!
Κάτω από ποια πέτρα κατάθλιψης κρύφτηκες πάλι παλιοσκορπιέ;
Άντε come out and (PO)Play!

the bar
τι μόνο αυτά;
Α, θα σε ποτήσω καλά την επόμενη φορά να είσαι πιο αναλυτική!
Θέλω κριτική τύπου Φραγκούλη στο MAD, θέλω να μου πεις για την παραφθορά των γοτθικών κλισέ μέσα από τον ρεβιζιονισμό της φροϋδικότητας των ονειρών, θέλω να δεις τον Κάφκα μποντιμπιλντερά να παίρνει μάτι τους Μary & the boy την ώρα που το κάνουν και φωνάζουν "fuck me like a Bunny", τέτοια θέλω! χα χα! :-Ρ

Ανώνυμος είπε...

Xexexe! Kati mou leei pos exeis trela kefia simeris. This is perfect!
Mipos dokimases kapoio... liqueur xtes? 'H esto kati se mpoukali liqueur?
8a katso apopse na sou grapso keimeno trelo, kritiki olkis, 8a to steiloume sto Diavazo kai 8a ginoume firmes. Mi sou po kai sti Leksi, katey8eian!

Kalo s/k vre!
Kai kalo argentiniko etc ;-)

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Ανώνυμος είπε...

the bar
για το κίτρινο μαγικό φίλτρο σου γράφω στην προηγούμενη λίστα άμμου!
ΥΓ. Ευχαριστώ για τις ευχές για ... tango! :)

αμμος είπε...

Πέρα από ένα δύο γλωσσικά λαθάκια ή απροσεξίες (σαν φούρνο/ ζαχαροπλαστείο, τόσο πολλές, τις λαγόνες, οξύμωρη εικόνα_ της) το κείμενο είναι εξαιρετικό. Χαίρομαι πολύ το ωραίο σου μεγάλωμα, κι εδώ μέσα κι εκεί έξω.

[Κι αν δεν κολλάς να απαντήσεις εδώ: η συγγραφή του κειμένου σε πήγε προς τα πάνω ή προς τα κάτω;]

Ινδιάννα είπε...

αμμούδι
thanx για τα λάθη -όπως καταλαβαίνεις μετά το μήνυμά σου ανέβασα βιαστικός και όλο χαρά και... σκόρπισα μερικά μαργαριτάρια στο πέρασμα μου! Θα τα διορθώσω! :)

Ε, δεν είναι θέμα του να κολλάω να απαντήσω, αλλά δεν κατάλαβα καν την ερώτηση! Εννοείς αν το κείμενο ξεκίνησε στα κουτουρού και έφτασε σε αυτό το τέλος ή αν είχα βρει πρώτα το τέλος και μετά σκέφτηκα πώς θα το πάω εκεί; Ή έννοείς κάτι εντελώς διαφορετικό;;; Ζεν καταλαβουά -κλαψ, σνιφ

αμμος είπε...

Σε πήγε προς τα πάνω ψυχολογικά ή προς τα κάτω, ήταν η ερώτηση. Έχεις δίκιο πάντως, η μεταφορά πάνω - κάτω είναι τόσο πολύχρηστη που καταντά αδιαφανής.

Ινδιάννα είπε...

Η απάντηση είναι η εξής:
είδα έναν εφιάλτη
και ξυπνώντας
(και βλέποντας το sms στο κινητό)
είδα ότι συνεχίζω να ζω έναν εφιάλτη
(τον ίδιο εδώ και δυο χρόνια)
!
Οπότε με πήγε προς τα κάτω
γιατί κατάλαβα ότι όλοι μαθαίνουν κάποια στιγμή
απ' τους εφιάλτες τους
εκτός από εμένα
(που τους κάνω διηγήματα και μονίμως αποφεύγω να αντιμετωπίσω τα ακραία συναισθήματά που μου δημιουργούν).

Σε κάλυψα άραγε;;; :)

orestis είπε...

I missed you επίσης παραπονιάρη Σαμμάνε.

Αφού επιμένετε να παίρνετε την πέτρα μου, έσκαψα λαγούμι κάτω από το σπίτι σας και κάνω πάρτυ!!

Come in and play!

Και παλιοσκορπιός και βρωμοτυφλοπόντικας!χεχε

sot είπε...

3 κι όχι από αυτά που ήθελε :)

Sousou Delatroba είπε...

Αγαπητέ κύριε Σαμμάνε,

Μου άρεσε πολύ το συγκεκριμένο πόστιο. Ήταν ατμοσφαιρικό και απόκοσμο, οι δε περιγραφές σας έφεραν υφέρπουσες μυρουδιές και την αίσθηση της δροσιάς που προηγείται μιας καθαρτήριας βροχής. Προσωπικά, το θεωρώ ένα εκ των καλύτερων ποστίων σας.

Έχετε ταλέντο, περνάτε στον επόμενο γύρο,
Σουσού :)

Albert είπε...

Εμένα μου θύμησε πολύ έντονα τη σκοτείνια και την κλειστοφοβία του silent hill. Δεν εννοώ την ταινία(που εντάξει είναι για το είδος της) αλλά το παιχνίδι. Είναι εμπειρία μάλλον δυσάρεστη αν και αρκετά ενδιαφέρουσα ak;omh και για εμένα που δεν είμαι τόσο φαν του game playing. Κι εσύ γιατί δεν κοιτούσες αφου σου έλεγε η κοπέλα πως έχει «τα βυζιά της Τζολί, η κοιλιά της Ζιζέλ, τα κωλομέρια της Στόουν, τα χείλη της Αλίκης»

Ινδιάννα είπε...

Αγαπητή Σουσού
γοητευμένος!
Δεν είχα αντιληφθεί ότι έχετε και τόσο τρυφερές χορδές ευαισθησίας στη δυναμική σας προσωπικότητα! :Ο (εθαύμαξα!)

Αλμπερτ
δεν κοιτάω γυναίκες άλλων ανδρών -ούτε καν τα κομμάτια τους -χε χε!
(εντάξει, τώρα αν είχε το μουτράκι της Τζιλενχαλ, το μπόι της Γκαίνσμπουργκ, το υφάκι της Ντανστ και το στυλ της Σεβινί τότε θα έκανα μια εξαίρεση)! :)
ΥΓ. Βρήκες άνθρωπο να του πεις για παιχνίδια στο πι-σι -αυτά με τον Άμμο να τα συζητάτε, με τον Σαμμάνο τα άλλα παιχνίδια -κανα μπάσκετ, καμια, μπάλα, the basics!

Ινδιάννα είπε...

Oresti
she' s in parties (από Bauhaus)και απο το Σαμμάνο στην αφεντομουτσουνάδα σου!

sot
ηθικό δίδαγμα 2:
κάλλιω τρία και στο χέρι
αφού πάλι τρια και με το καρτέρει!
;-Ρ

Ανώνυμος είπε...

Και τελικά το είπες "το σώμα μου πρόθυμο το πνεύμα σου ασθενές"; Σε ικετεύω πές μου ότι το είπες !

Ινδιάννα είπε...

Αν είναι να πέσεις κάτω και να μου πεθάνεις να πω ότι το είπα. Αλλά αν δείξεις ψυχραιμία, δε με μουτζώσεις και δεν κουνήσεις το κεφάλι λέγοντας "everyβοδι's got to learn sometimes" θα τολμήσω να σου πω την αλήεθια...

Ανώνυμος είπε...

"θα τολμήσω να σου πω την αλήεθια"...
γλώσσα λανθάνουσα...
είσαι παιδάκι μου αληέθιο!
αλλά τελειώς!

sot είπε...

Σωστός ;)

Tanila είπε...

Καλά ντε, δε φαντάστηκα ότι θα το έπαιρνες τόσο επί πόνου που σου το ακύρωσα.

Ινδιάννα είπε...

tanila
You... you....
(ο Σαμμάνος βγάζει αφρούς απ' το στόμα του)
you sun of a beach!!!!!!!!!!

;-Ρ

Tanila είπε...

προτιμό το daughter of a bich

night blue είπε...

Endiaferon keimeno. Ti simainei ypostatos? Aytos pou steketai apo katw? Exigise mou ti simainei mesa sti sygkekrimeni frasi se parakalw.

night blue είπε...

Mipws simainei aytos pou exei ypostasi?

Ανώνυμος είπε...

Μαλιστα κυρία Vain μας
υποστατός σημαίνει -όπως τα λέτε! αυτός που έχει υπόσταση, υπάρχει αντικειμενικά και ανεξάρτητα από τις υποκειμενικές απόψεις μας.

ΥΓ. Στο κείμενο που θα σου ανεβάσω αυριο ή την Πέμπτη θα έχει μια πρόταση σε εκκλησιαστική καθαρεύουσα -ίσως τελικά ένα λεξικούλι να το χρειαστείς -χι χι χι ! ;-Ρ

Ανώνυμος είπε...

tanila
you daughter of a beach!!
(μεταξύ μας αν κάποτε η κόρη της σκύλας ήταν "σκύλα" τώρα σαφέστερα τα μεγαλύτερα "σκυλιά" τα βλέπεις στην παραλία)! ;-Ρ

night blue είπε...

olo mpixtes eisai teleytaia

Ινδιάννα είπε...

Είδε τώρα ο Δύνης ότι πήγε να γίνει παρεξήγηση με εμάς ("ήταν μπιχτή" "όχι, ήταν αστείο") και αποφάσισε να ανεβάσει ποίημα που πάλι δε θα καταλαβαίνει κανείς μας, ώστε να αντιληφθούμε ότι όλοι τελικά στο ίδιο καζάνι βράζουμε! :)

Ινδιάννα είπε...

Αν και τελικά τώρα που το διάβασα, μια χαρά κατανοητό είναι το ποίημα -μεταδίδει μια αύρα μητρόπολης, είναι τόσο εκτυφλωτικό σε σημεία που στο τέλος καίγεσαι μέσα στο φως του και σαν καπνός ανεβαίνεις ψηλά...

Ανώνυμος είπε...

Katapliktiko to poiima,
katapliktikotero to sxolio sou.
Prepei na emfanizeste setaki me ton Dyni, eiste oraioi mazi. Allilosymplironeste :-)

Ινδιάννα είπε...

:)
Με την άδειά σου μεταφέρω το σχόλιο και στο ποστ του Δύνη!

Ανώνυμος είπε...

To eida to sxolio mou pou meteferes. Kala ekanes, ennoeitai.
Eisai kai gamo ta paidia ;-)

Ινδιάννα είπε...

Χε χε -τέτοια θέλω να ακούω!!!

ΥΓ. Ρώτησα τον Χριστόφορο και τον Κώστα (τους πέτυχα μαζί ως λογικόν) και μου είπε ότι την Don Julio μάλλον της πίνεις στο Lemon και τα έχεις μπερδέψει! Επέμενε! Στ' ορκίζομαι! Είπε ότι δεν την έχουν γενικώς στο ΡΟΡ!
Και εδώ αναρωτιέμαι: βρε μπας και πίνεις την αιθέρια κίτρινη Quervo traditional και στην χρεώνουν για Don Julio (χι χι χι -κακίες).

Τι να πω, μάλλον χρειάζομαι βίσμα για να πιώ Don Julio, πρέπει να σε έχω από κοντά να καθαρίσεις εσύ για τα ποτα!!! :)

Ανώνυμος είπε...

e? Pou kai ti einai to Lemon? 'H mipos ennooun pos pinetai me lemoni? Mplextika oligon ti.
Ego zitao DJ sto POP ki ama mou serviroun katitis to allon, i misi ntropi sta moutra tous ki i alli misi sto stomaxi mou :-)
Kai sto 7 Jokers tin exoun. Ekei malista exo dei kai to mpoukali!
Les na arxisa na ta xano?...

Ανώνυμος είπε...

(den apokleietai, me tetoia afosiosi sto sport paidio8en, olo kai kapoio kousouri 8a mou'meine!...)

Ανώνυμος είπε...

το lemon είναι το "ξαδερφάκι" του ΡΟΡ στο Λουτράκι, το έχει ο Χριστόφορος.
Όσο για το ποτό, αφού σου αρέσει αυτό που σου δίνουν, τι σημασία έχει το όνομα; χα χα ;Ρ

night blue είπε...

Gyrisa pisw sti Mytlini opou aisthanomai polu moni mesa se gnwstous, filous kai syggeneis.

night blue είπε...

Hmoun 3 meres stin Athina. Eida kai 2 filous mou ekei. Oloi oi kaloi mou filoi einai diaskorpismenoi stin Ellada. Enas poly agapimenos mou, o Thanasis einai apo Athina kai menei Nea Smyrni. Einai enas yperoxos anthrwpos. Me ena lampero vlemma kai xamogelo olo kalosyni kai fovero pneyma, kalliergeia, psyxoula. Alla isws einai kalutera na vlepoume spania aytous tous spanious anthrwpous gia na einai kati xehwristo sti zwi mas.

night blue είπε...

Kai mou ti spaei, Sammane pou me xeroun edw pou einai mikri poli. Stin Athina antitheta eimai mia agnwsti metaxy agnwstwn kai einai lytrwtiko ayto.
Ax, den eimai kala. Xreiazomoun ki alles meres makrya alla ta aeroporika taxidia kostizoun. To ploio den to antexw giati exw provlima me ton ypno ekei.

night blue είπε...

Se skeftomoun pantws stin Athina. Tha ithela na vriskomastan alla den to programmatisa kai den to epediwxa. Isws next time an to theleis ki esy.

Ινδιάννα είπε...

Vain μου, στην κατάστασή σου προτείνω το ποίημα του Δύνη -είναι ελεγεία στην μοναξιά μέσα στους ανθρώπους.
Κι εγώ πάντως περνάω πολύ κλειστή φάση -νομίζω κάηκα στην υπερέκθεση και στα ποτά με φίλους κάθε νύχτα εδώ και βδομάδες. Ίσως να έχεις δίκιο λοιπόν, τους ξεχωριστούς ανθρώπους να μην τους βλέπουμε συχνά, το πολύ το κύριε ελέησον... Αν και δεν ξέρω, με τον κολλητό μου μιλάμε ώρες κάθε μέρα και δεν έχει βαρεθεί ακόμα κανείς!
Πάντως νιώθω κι εγώ μια έλλειψη τελευταία: η μουσική δεν έχει νόημα, οι άνθρωποι δε μου λένε τίποτα, έχω εντοιχιστεί στο παρελθόν πάλι. Και πώς να βρεις κάτι νέο να γεμίσεις την έλλειψη αν κοιτάς πίσω, στο κενό...
Ουφ, άντε, πάλι είπα πολλά!
ΥΓ.Φυσικά να τα πούμε όταν ξανάρθεις -το ρωτάς; Θα σου στείλω το τηλέφωνό μου με mail -γαμώ το πέφτει και η 28η Κυριακή, δεν έπεφτε Δευτέρα να έκανε τριήμερο να ξανανέβαινες; :)

ΥΓ2: Αύριο ανεβαίνει και το κειμενό σου! Δεν κρατήθηκα, έβαλα τα αγαπημένα μου από Cocteau Twins, Joy Division, Cure και φυσικά δε θα μπορούσε να μην χωρέσει ένα Kein Zurueck! (Βέβαια στα μαύρα χάλια που είμαστε, μη μας πέσει βαριά τόση μαυρίλα του dark wave...);

night blue είπε...

Tuxedomoon??

Ανώνυμος είπε...

WHAT? Exei ki allo magazi se alli poli????!!?? Ti businessman pia, ayto to paidi...
Nomiza pos stin kosmiki loutropoli (lol) syxnazoun mono yperilikes kai tzogadoroi! Gia des! Oso zo ma8aino :-)))
Skeftomoun: Ma pos einai dynaton na kserei enas magazatoras ti katanalonoun oi pelates tou se alla magazia? -Mou fainetai trelo.
Afou einai diko tou to magazi omos, profanos skeftike kapoia pelatissa tou ekei, eks ou kai to alaloum.
Nai, telika, ayto pou les gia ti geysi einai sosto. Parola ayta, aporo giati otan zitao kati sygkekrimeno kaneis den ekplissetai ekei mesa.
Mipos tin kopsane esxatos? Mipos katalavainoun allo? Mipos ftaiei pou exo na peraso kairo? Mipos ksekinisa Alsxaimer? :-p
Anyway, den aksizei na to syzitame allo, aplos an tyxeis pote se bar pou exei DJ, dokimase tin, einai poly kali :-)

Tis kalimeres mou kai ta xamogela mou :-)

night blue είπε...

Mia fili Kavaliwtissa alla kosmopolitissa kai gnwsto proswpo pou zei ta teleytaia xronia Mytilini mou eipe oti tis aresei polu to 7 Jokers stin Athina. Pws einai paidia ayto?
Esy, Sammane exeis paei?

Ανώνυμος είπε...

Vain,
apo pleyras mou exo na po oti einai mikrouli ki omorfo, enas diadromos olo ki olo, me mia mikrotati toualetta sto ypogeio, alla me katapliktikous dj, ka8ara pota kai oraio kosmo.
Panta i atmosfaira ekei einai eyxaristi. Exei tartes alismonites, episis!
Einai sto kentro, opote exeis amesi prosvasi eite prin eite meta apo alla magazia, an exeis vgei gia megali volta.

Ινδιάννα είπε...

Vain
Απίστευτο αλλά δεν έχω πάει στο Jokers -έτσι συμβαίνει αν είσαι εμμονοληπτικός με΄ενα μαγαζί. Θα πάω όμως, που θα μου πάει, θα πάω!
ΥΓ. Tuxedomoon δεν ήξερα τι να πρωτοδιαλέξω, έτσι είπα να βάλω ένα άγριό τους -αν και έχουν θεϊκά αργά κομμάτια. Σε άλλο ποστ αυτά, έχουμε καιρό! :)

night blue είπε...

http://lostinmusic-vain.blogspot.com/2007/10/hot-friday-afternoon-list-american.html