CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

11.10.07

Η ενηλικίωση της Περσεφόνης

vain ήθελε να κολυμπήσει σε ...dark waves και ο Σαμμάνος άδραξε την ευκαιρία/ επιθυμία της για να θυμηθεί τα νιάτα του στο «Χοροστάσιο» προς δεκαετίας και να σας μεταφέρει τα μουσικά παραμύθια και τις dark ιστορίες που έζησε εκεί )!

«Πες μου, πες μου ποιες είναι οι πιθανότητες κύκνε μου» λέει η Περσεφόνη και αγκαλιάζει το εβένινο αυτοκρατορικό πουλί. Εκείνο τυλίγει το λαιμό του γύρω απ’ τον δικό της. Νιώθει τη φλέβα της που χτυπά με αγωνία κρυμμένη στο μαύρο του μποά. Με το ράμφος του ψιθυρίζει κάτι μέσα στις σκιές που ρίχνουν τα φυλλώματα των δέντρων στη λίμνη. Ψιθυρίζει κι έπειτα απλώνει τα φτερά του, πετάει μέσα στο νερό και χάνεται στο σκοτάδι ξανά.

Εκείνη τινάζει τα φύλλα που έχουν πέσει πάνω της. Φθινόπωρο στον Κάτω Κόσμο. Άνοιξη μπαίνει στον επάνω. Την επομένη είναι η εαρινή ισημερία στη γη. Πρέπει να φύγει. Μένουν μόνο 24 ώρες. Κι έπειτα 6 μήνες. Έξη ολόκληροι μαρτυρικοί μήνες μακριά του.

Περπατάει ξυπόλητη πάνω στο νωπό χώμα –όταν θα ανέβει στο κρεβάτι εκείνος θα γκρινιάξει «έλα ρε μωρό μου, μη φέρνεις όλη τη βρομιά εδώ στο στρώμα που κάνουμε αγκαλιές». Περπατάει ξυπόλητη λες για να νιώθει το κρύο έδαφος, για να θυμάται πως δεν κοιμάται. Εισπνέει το βαρύ άρωμα των νυχτολούλουδων –της είχε δώσει δυο ρίζες μόλις πρωτογνωρίστηκαν, τις φύτεψε μπροστά στο μπαλκόνι της. Μα στη γη ανθίζουν μόνο ένα βράδυ του καλοκαιριού, εκεί ανθίζουν όλες τις νύχτες. Κοντά του. Δε θέλει να φύγει. Δε θέλει.

«Μωρό μου» σκύβει και του ψιθυρίζει.
«Μμμ» λέει μέσα στον ύπνο του εκείνος.
«Θέλω να έρθεις κι εσύ μαζί μου αύριο στη γη».
«Δε γίνεται, το ξέρεις» απαντά ήσυχα αυτός.
«Μωρό μου δε μπορώ πάλι, έτσι»
«Δεν μπορώ ν’ ανέβω, δε με αφήνουν, κανείς δε θέλει έναν ξένο στον τόπο του».

Η Περσεφόνη σωπαίνει. Εκείνος βυθίζεται ξανά στο βαθύ ποτάμι του ύπνου. Μα λίγο μετά νιώθει να μουσκεύει. Νερό κυλάει στο πρόσωπό του, στα μαλλιά του. Σκουπίζει το δέρμα του με την ανάποδη της παλάμης του. Τι όνειρο περίεργο. Νιώθει το νερό. Ζεστό. Ανοίγει τα μάτια και βλέπει την Περσεφόνη από πάνω του. Ακίνητη. Να κλαίει.

«Αχ, να ήταν η κυρά Δήμητρα εδώ να σε καμαρώσει: «δεν έχουμε πει, όχι δάκρυα για τα πλάσματα της νύχτας»! λέει αυτός πειραχτικά και την πιάνει αγκαλιά. «Έλα αγάπη μου, έξη μήνες είναι, τι είναι έξη μήνες μπρος στην αιωνιότητα»;
«Αναίσθητε! Καθόλου δε σε νοιάζει; Δε θα σου λείψω; Φίλα με» του λέει.
Εκείνος γυρνάει το κεφάλι του απ’ την άλλη. Την κρατάει σφιχτά μέσα στη σκοτεινή αγκαλιά του. Δεν τη φιλά.
«Πάρε με» του λέει κι εκείνος
«Ξέρεις τους νόμους» της λέει.

Ξέρεις τους νόμους.
Η ζωή μας κάνει κύκλους. Στον κάτω κόσμο η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα. Το βράδυ με σκοτάδι. Μια μελάσα γλυκιάς ραστώνης μοιάζει να τυλίγει τα πάντα και τα ζευγάρια περνούν τις νύχτες αγκαλιά, σαν μαύρο μέλι να τους κρατάει έτσι κοντά. Μα στον πάνω κόσμο είναι αλλιώς. Ο ευθύγραμμος χρόνος είναι κάτι που εφευρέθηκε σ’ αυτόν. Εκεί που ηλιαχτίδες- χάρακες τραβάνε γραμμές ανάμεσα στα πράγματα. Και ξεχωρίζουν την μέρα απ’ τη νύχτα. Το σήμερα απ’ το αύριο. Εκεί αν φύγεις από κάπου δεν ξαναγυρνάς. Το φως ενσαρκώνει ταχύτητα: χώρο και χρόνο. Ποτέ αυτά τα δυο το ίδιο μαζί, ποτέ ξανά δε ζεις την ίδια στιγμή. Κρίκος κλειστός η κάθε μέρα. Νόμος.

«Πάρε με» τον ικετεύει και γονατίζει μπροστά του.
«Μωρό μου, δε μπορώ αν το κάνω θα είναι για πάντα»
«Πάρε με τώρα» ουρλιάζει και χώνει τα νύχια της στην πλάτη του όπως γαντζώνεται πάνω του, «δε φεύγω, πάρε με» ουρλιάζει και με δύναμη υπεράνθρωπη που κάνει κι εκείνον, θεό ολόκληρο, τον Θεό της, να μη μπορεί να αντιδράσει, τον παγιδεύει κάτω απ’ το σώμα της.
«Δε θα υπάρξει δρόμος επιστροφής» της λέει εκείνος και την σπρώχνει μήπως προλάβει τη συμφορά.
«Δε θέλω να επιστρέψω πουθενά. Μόνο σ’ έσένα. Θέλω να επιστρέφω μόνο σ’ εσένα». Και του πατάει με τον αγκώνα τον λαιμό.
«Είσαι τρελή, θα πεθάνει η ανθρωπότητα».
«Δε με νοιάζει η ανθρωπότητα, μαζί σου έγινα θεά, οι θεοί δε νοιάζονται για τα μυρμήγκια»!
Εκείνος κάνει να την χτυπήσει, εκείνη προσπαθεί να τον κρατήσει κάτω. Ένα φτερούγισμα έξω απ’ το παράθυρο. Αλαφιάζονται.
«Ποιες είναι οι πιθανότητες, ποιες είναι οι ελπίδες κύκνε μου» λέει εκείνη νιώθοντας το πουλί να πλησιάζει.
Κι εκείνο απλώνει τα μαύρα του φτερά πάνω στα μπράτσα του Πλούτωνα. Τον ακινητοποιεί. Πλούτων δεσμώτης.

Η Περσεφόνη, η άβουλη πειθήνια κόρη, εκείνη που τον κοίταζε με μάτια ελαφιού αρχίζει να κουνιέται πάνω του σαν λέαινα λαβωμένη. Τα μαλλιά της τινάζουν γλώσσες φωτιάς και το βλέμμα της πετάει φλόγες καθώς τον νιώθει μέσα της, να κυλάει στις φλέβες της, ένας έρωτας σαν αίμα, ένας έρωτας χωρίς επιστροφή.

Η γη σείεται στον πάνω κόσμο. Ένα ρόδι τραμπαλίζεται πάνω στο κλωνάρι του πέφτει με δύναμη και σκάει στο χώμα. «Τις νύχτες σπας σα ρόδι και πιτσιλάς με όνειρα τον ύπνο μου» λέει ένας ερωτευμένος βοσκός που είναι μάρτυρας της σκηνής. Ψάχνει μια πέτρα να χαράξει το στιχάκι του. Μα τότε ακούει τον αέρα. Έναν άγριο αέρα να φυσάει απ’ το πουθενά. Να ρημάζει φράχτες και σπίτια, να ξεριζώνει δέντρα, να βουλιάζει πλοία στ’ ανοιχτά.

«Σε ψάχνουν» λέει ο Πλούτωνας που ακούει τον άνεμο να λυσσομανάει και να χτυπάει τη γη, σα να προσπαθεί να βρει χαραμάδα να μπει, να την βρει, να την αρπάξει πίσω.
«Δεν έχω πουθενά να πάω».
«Τι γυρεύει μια ζωντανή στο βασίλειο των νεκρών»;
«Κάτι που στο βασίλειο των ζωντανών βρίσκεται σε αποσύνθεση
»
«Ζοφώδης τε κι ασέληνος ο έρως»...
«Για να κάνει ένας δεσμός ανταύγεια, φέρ' τε του σκοτάδια» χαμογελάει αυτή καθώς τον φιλάει.

Εκείνη η άνοιξη ήταν θλιβερή. Το καλοκαίρι έπεσε χιόνι. Η Δήμητρα κατάλαβε. Πως δε θα γυρνούσε. Πως πάτησε το Νόμο. Κατέλυσε το χρόνο. Η Δήμητρα κατάλαβε. Ξάπλωσε πάνω στα ξερά σπαρτά. Κοίταξε τον γκρίζο ουρανό. Και χαμογέλασε. Ένα χαμόγελο πικρό. Ελεγεία στο καλοκαίρι που χάθηκε. Ένα χαμόγελο σκληρό. «Πώς αλλιώς... Πώς αλλιώς αφού μεγάλωσε το κοριτσάκι μου»...


1. «Ζοφώδης τε κι ασέληνος ο έρως (της αμαρτίας)» από το τροπάριο της Κασσιανής.
2. «Για να κάνει ένας δεσμός ανταύγεια, φέρ΄τε του σκοτάδια» -Λίνα Νικολακοπούλου
3. «H νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα» -από τον "Άγγελο Εξάγγελο" του Διονύση Σαββόπουλου

40 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Magiko...
Kai to keimeno kai i mousiki ependysi.

Anarotiemai: Giati ta idanika pragmata (akoma ki otan einai moiraia) symvainoun mono -i esto kyrios- sto xwro tis texnis?

Apo to poly cinema, diavasma, 8eatro klp mporei kaneis na vy8istei se mian alli diastasi zois kai na apolesei dia pantos tin epafi tou me tin pragmatikotita, na anazita idanikes syn8ikes kai katastaseis stin zoi tou epi mataio (afou mallon oloi zoume se ena spiti pou vrisketai se mia geitonia pou apotelei meros mias synoikias pou anikei se kapoia poli, kapoiou kratous, mias ipeirou, enos koinou planiti kai oxi stis selides kapoiou my8istorimatos, sto kare mias tainias i stous stixous enos tragoudiou).
Xilioeipomena ola ayta, alla diavazontas to keimeno sou skeftika gia pollosti fora pos den gnorizo an8ropo pou na min epi8ymei diakaos i na min oneireyetai mia toso dynati kai pa8iasmeni sxesi. Me ta yper kai ta kata tis. Ki osoi exoun sxesi, oudemian sxesi me tin anotero sxesi :-)
Mipos epeidi i pragmatikotita ypoleipetai safos tis prosdokias/fantasias/dimiourgias?
Mipos epeidi einai aplos logiko na oneireyomaste kai na dimourgoume idanikoterous kosmous apo aytous pou dia8etoume pragmatika, ka8os ekei dior8onoume la8i kai elleipseis kata voulisi?
Mipos i teleiotita yparxei kai sti zoi, aplos krataei ligotero ap'o,ti stin texni? (ayto einai kai to noima tis texnis, metaksy allon, alloste: i aioniotita, to mi f8arto).
Ouf, sammane, me provlimatises proiniatiko.
Katapliktiko keimeno. Me evale na skefto, afou prota apolayso.
Merci.

Ανώνυμος είπε...

(Episis, ti tragiko keimeno... kati san egklima kai timoria mesa se enan skliro kai synama panemorfo kosmo.)

Sia+Meza είπε...

"Τις νύχτες σπας σα ρόδι και πιτσιλάς με όνειρα τον ύπνο μου"

Αν ειναι δικο σου, σ ευχαριστω. Αν ειναι καποιου αλλου,πες το μου, να ευχαριστησω εκεινονε

night blue είπε...

Simera einai i mera mou kait in perimena idonika (xexe!)
Argotera tha katsw me tin isixia mou gia na diavasw arga kai prosektika to keimeno, sxedon teletourgika kai na katevasw kai ta asmata ;-)

sot είπε...

Ψάχνοντας στα πρώτα post του Hallucinations. Θα βρεις μια άλλη πιο αρχαία Περσεφόνη.

Ινδιάννα είπε...

the bar
εγώ ευχαριστώ για ένα τόσο πυκνό και ποιητικό σχόλιο!
Δυστυχώς δεν έχω χρόνο αυτή τη στιγμή να απαντήσω σε όλα αυτά που αναφέρεις και που με κάνουν κι εμένα να σκέφτομαι διάφορα.
Πάντως όσον αφορά στο να ζήσουμε ένα παραμύθι, έναν έρωτα τόσο παθιασμένο και δυνατό, έναν έρωτα "ευχή και κατάρα", δεν είναι δύσκολο! Το "ευχή" είναι το δύσκολο, το "ευχή και κατάρα" έχω τη σωστή συνταγή και τα σωστά τηλέφωνα πρώην να σου δώσω για να τον ζήσεις στο πετσί σου! ΥΓ. Α, και επίσης εθίζεσαι σε τέτοιους έρωτες! Μετά όλα τα φυσιολογικά χαριτωμένα ρομάντζα σου φαίνονται άχρωμα, άοσμα και ανούσια. Ζόρικες καταστάσεις!

sia+meza
δικό μου είναι
αν και θυμάμαι ότι από κάπου το είχα εμπνευστεί
-όσον αφορά στη σύνταξη, όχι στο περιεχομενο, φαντάζομαι από κανέναν Ελύτη.

Vain take your time!
It' a ALL YOURS dear!

sot
θα μπω να ανασκαλέψω τα αρχαία αρχεία σας μέχρι να βρω την μούμια Περσεφόνη σας! ;Ρ

elafini είπε...

πάντα με μαγεύεις σαμμάνε....

(έστειλα αυτα που λέγαμε εκεί που λέγαμε και περιμένω εντυπώσεις ;))

καλό απόγευμα

Ινδιάννα είπε...

Ελαφίνι
σ' ευχαριστώ!
Κι άμα δεν κάτσει δεν πειράζει, θα το παίζω ότι η υψηλή τέχνη απευθύνεται σε λίγους εκλεκτούς (όσα δε φτάνει η αλεπού...)!!!

ritsmas είπε...

Mia kalispera apo mena paidia. eiste kala ap oti diavazo. den sas exo di teleutaia. Nomizo ;oti to keimeno einai tryfero kai oikio. Ki ayto diskola to petyxainei kapoios
rits

Ινδιάννα είπε...

Ευχαριστώ Ριτς -και παρεμπιπτόντως, μπαίνω πολύ συχνά στο μπλογκ σου, απλά συνήθως είναι τόσο πυκνά και γεμάτα σκέψεις τα κείμενα που στο τέλος... ντρέπομαι σχεδόν να αφήσω σχόλιο ("τι να πω εγώ τώρα" και τέτοια)! Οπότε δεν έχεις καιρό να μας δεις, μόνο να μας ...ακούσεις! :)

sot είπε...

Να το λινκ:
http://hallucinations1.blogspot.com/2007/05/persephone-wishbone-ash.html Μουσικά βέβαια είναι σε τελείως διαφορετικό κλίμα

night blue είπε...

Allo ena varytimo, mystiriako, baroque kai nyxterino keimeno gia mena

night blue είπε...

I'm very lucky

night blue είπε...

Den yparxei to "Fuck me" twn Mary & the Boy alla eytyxws to exw.

night blue είπε...

kai afthona tragoudia

night blue είπε...

Ennow oti evales afthona tragoudia, Sammane talantouxe!!

Ινδιάννα είπε...

Vain
νόμιζα ότι εννοούσες πώς έχεις άφθονα τραγούδια από αυτά (που δεν αμφιβάλω, ήταν mainstream επιλογές)! Ξέρεις γιατί δεν ανέβηκε το τραγούδι των Mary & the Boy; Διότι όπου βρεθώ και σταθώ τους βρίζω, και κάνουν εμπάργκο στο μπλογκ μας τώρα. Δε φταίει κανείς, μονάχα εγώ που δείχνω ανωτερότητα και παρότι δεν τους πάω κρίνω αντικεινεμικά το έργο τους και τους σπονσοράρω. Α να χαθούν! loooool!

Ανώνυμος είπε...

Σαμμάνε νόμιζα πως οι Mecano ήταν πολύ γέροι για σένα... Κατά τ'αλλα κείμενο και μουσικές τέλεια ως συνήθως

Ινδιάννα είπε...

Μπερτόδουλε
άντρα σκληρέ και άτεγκτε
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Όσο για τους Mecano, στην ηλικία τους νομίζω ότι είναι καλοί στο μάτι (αφτί) μα μικροί στο κρεβάτι (συναυλία)! Αν και φυσικά αυτά είναι εικασίες, δεν τους έχω... δοκιμάσει -χα χα! Αλήθεια, πώς ήταν το live; Σου άρεσαν; :)

night blue είπε...

εμένα μου άρεσαν οι mecano πάντως

Ινδιάννα είπε...

vain
ήταν να πάω κι εγώ στη συναυλία τους, αλλά τελευταία στιγμή προτίμησα να καταστρέψω τη βραδιά μου αλλίως (πήγα ΡΟΡ, χαλάστηκα με την παρέα μου, βρήκα και το αμάξι μου τρακαρισμένο γυρνώντας). ΥΓ: Μετά τους Mary & the boy, με εκδικήθηκαν για το φτύσιμο και οι Mecano!!!

Ινδιάννα είπε...

vain
αν είχα πάει θα συναντιώμασταν!!!
Περίεργο δε θα 'ταν;;
Πρωτη μας συνάντηση κι αυτή στην τύχη!
Πολύ μοιραίο ακούγεται αυτό (ε, μα είσαι και μοιραία γυναίκα πώς να το κάνουμε) :)

ΥΓ. Από τους Mecano στα τζαζ στο half note, πολύ κούραση αυτό το Π-Σ-Κ, ούτε με γκρουπ και ξεναγό να είχες έρθει στην Αθήνα :Ρ

Ανώνυμος είπε...

vain
τόσα παρατηρείς, δεν είδες που δεν είχα βάλει τελικά το Kein Zurueck;;; Και όχι τίποτε άλλο αλλά κατέβασα όλες τις διασκευές του για να βάλω τελικά τη live version, που έτσι κι αλλιώς την είχα (είναι μακράν η πιο απογειωτική τελικά)! Βρίσκεται εκεί που λέει "δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής", το σύνδεσα, για άκουσέ το! :)

night blue είπε...

Σαμμάνε, πήγαινε στο μπλογκ μου να δεις κάτι.

Ανώνυμος είπε...

Σαμμάνε, οι Mecano ήταν πάρα πολύ καλοί. Βγήκαν για 4 encore. Απ΄ότι καταλαβαίνω την ίδια άποψη έχει και η Vain

Ανώνυμος είπε...

Ρε Μπερτόδουλε
μήπως πήγες μαζί με τη Vain και με μπερτο-δουλεύετε κανονικά; Απαίσιοι! ΥΓ. Κανένα jokers θα με πας μες στη βδομάδα, πώς το βλέπεις;

night blue είπε...

e, nai, mpertodoule to grafw pentakathara:
"εμένα μου άρεσαν οι mecano πάντως"
:-)))

Ανώνυμος είπε...

sot
πολύ ωραίο το κομμάτι των Wishbone ash -ατμοσφαιρικό και έτσι κάπως περίτεχνο μέσα στην απλότητά του! Εγώ να σου πω την αμαρτία μου μόνο το My dear Persephone των Mooney Suzuki ήξερα ακόμα με αυτό το όνομα, και "Τον εφιάλτη της Περσεφόνης".

night blue είπε...

Zen ton xerw ton Mpeltodoulo, Sammane! Me to Sot pigame.

night blue είπε...

M' aresan metaxy allwn oi Tuxedomoon kai oi mallon grunge Nada Surf.

night blue είπε...

Ti akrivws simainei zofwdis? Egw xerw to zoferos. Pantws omorfi frasi. H Nikolakopoulou wres-wres mila kati ellinika dikias tis epinoisis alla einai kali stixourgos. Einai tis afirimenis stixoplokis alla den to lew katholou eirwnika. Ta "xrwmata" tis einai poly entona kai aisthantika, sa na einai oi stixoi tis pixta xrwmata pou ta aplwnei me ti spatoula ston kamva.

night blue είπε...

Fysika to prosexa oti to zofwdis itan apo to tropario tis Kassianis. Aplws ta sxoliasa kai ta dyo se ena comment.

-ως πoτε; -ως το τελος! είπε...

..η νύχτα εναλάσσεται με νύχτα...-λινκάκι δεν έχει για Νιονιου/Ντυλαν "Αγγελο Έξάγγελο";

Είχα καιρό να διαβάσω προσεκτικά κείμενό σου... Πάμε μπροστά και πιο βαθιά...σαν τη γαμημένη τη ζωή...και σαν την πιο γαμημένη αίσθηση ότι τέτοιους έρωτες δεν τους προλαβαίνουμε πια..
Σκάψε κι άλλο

sot είπε...

Είναι πολύ παλιό και παράλληλα από ένα δίσκο τους όχι τόσο γνωστό όσο ήταν το Argus

Ανώνυμος είπε...

ως ποτε- ως το τέλος
δε θα το πιστέψεις: ήξερα ότιείναι από κάπου και έφαγα όλα τα βιβλία ποίησης που είχα να βρω από πού. Και μετά είχα τη φαεινή ιδέα ότι μάλλον θα είναι από τίποτα Τρύπες και το άφησα. Σαββόπουλος ρε γαμώ το ήταν! Πω πω, αλτσχάιμερ φίλε! Μπαίνω να επανορθώσω!
ΥΓ. Να σκάψω κι άλλο; Έχω πιάσει κόκκαλο, πού να πάω ο άνθρωπος;; :Ρ

vain
υποθέτω ότι ζοφώδης σημαίνει το ίδιο με το ζοφερός -μήπως τον Άμμο να ρωτάγαμε που είναι και φιλόλογος!
Οι Nada Surf ήταν κομματάκι άσχετοι αλλά αυτό το τραγούδι τους μου φαίνεται πάντα πολύ σκοτεινό κι αφού το γκάζωσα τελικά το ποστ (μπήκαν και wipers, tuxedo κλπ) είπα να το αφήσω.

night blue είπε...

an pas sto myspace kai mpeis sto profile twn closer tha deis oti sta influences tous klp exoun polla apo ta sygkrotimata pou sou aresoun

Ινδιάννα είπε...

vain
δεν αμφιβάλω! Ακούω closer χρόνια και είναι από τα συγκροτήματα που μου αρέσει πολύ τόσο ό ήχος όσο και η σκηνική τους παρουσία. Αν και μετά το universe δεν έχω ακούσει κάτι δικό τους -έχουν βγάλει καινούριο δίσκο από τότε;
ΥΓ. Αντιθέτως με τους raining plesure που μου φοράγανε μπλουζίτσα deus στο βιντεο- κλιπ του fake (και καλά μας χαρακτηρίζει ο ήχος τους) ενώ απ' ότι φαίνεται στα τραγούδια που γράφουν μάλλον bananarama και abba ακούγανε στα νιάτα τους!

night blue είπε...

Oi Closer einai kaluteroi telika apo tous Pleasure an exairesw kapoia diamantia pou exoun grapsei kata kairous. Einai pio epaggelmaties.
Vevaiws kai exoun vgalei kainourgio CD (perysi diladi kai legetai "Closer" kai einai para polu kalo. H paragwgi de apsogi. Nomizw se arketa vevaia paliotero post mou eixa valei kapoio track.

Ανώνυμος είπε...

(στην κυρία Ρωρερκάρ)

Όχι-της λύπης δρόμο μη μου ανοίξεις.
Μη θρήνου μού γεννήσεις συ αιτία.
Μη στης απελπισιάς συ τη θητεία-
στο ζωντανό το θάνατο με ρίξεις.

Τ' "όχι" σου το φρικτό μη μου πετάξεις-
δλητηριασμένο στην ψυχή μου βέλος'
καλλίτερα στην ύπαρξή μου τέλος
παρά όντας ζωντανή να τη ρημάξεις.

Καλό είναι TO μαχαίρι όταν σκοτώνει
κι όχι αν αγιάτρευτες πληγές αφήνει'
καλή 'ναι η κατάρα όταν πετρώνει
κι όχι σε δυστυχιάς ειρκτή που κλείνει.

Κάλλιο του Άδη θόρυβο ν’ ακούω
πόρτα παρά ολόκλειστη να κρούω.


Γιώργης Χολιαστός

Ινδιάννα είπε...

ανώνυμε φίλε της κας Ρωρερκάρ

καλά τα λέει ο ποιητής
πολύ καλά θα έλεγα

το θέμα είναι που δεν επιλέγεις
ποιος σου στριβει το μαχαίρι στην πληγή
και μέχρι πότε

(σαφώς ο θάνατος σε τέτοιες περιπτώσεις είναι προτιμότερος, αφού σε γλυτώνει από τους πόνους...)