CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

30.11.07

Θα βρεις το δάσκαλό σου II [Litsa Reloaded]

[Περίληψη των προηγουμένων: Από τον Ιανουάριο ως τον Απρίλιο του 2007 η αιμοδιψής παράφρονας Λίτσα δολοφόνησε τέσσερα άτομα στη Θεσσαλονίκη, με τρόπο είτε θηριώδη (τεμαχίζοντας, σιδερώνοντάς, ερωτοτροπώντας) είτε βασανιστικό (καταδικάζοντας σε λιμοκτονία). Η αποκάλυψη όμως των θαμμένων πτωμάτων στο δάσος του Σέιχ Σου τον Ιούνιο του 2007, εξανάγκασε τη Λίτσα να μετακομίσει αιφνίδια στην Αθήνα (όπου διέπραξε και τον πρώτο της νέο φόνο, ψιλοκόβωντας έναν ψυχολόγο που αποπειράθηκε να τη βοηθήσει). Τα ίχνη της Λίτσας αναζητεί πλέον ο λόγιος επιθεωρητής Μπάμπης Νιώτης, με τη βοήθεια της εργατικής αστυνόμου Τριανταφυλλιάς Μανωλίδου, ενώ αδιευκρίνιστος και αντιφατικός παραμένει ο ρόλος του φιλόλογου Κώστα Σπηλιώτη, ο οποίος προσπαθεί να την αποτρέψει από νέους φόνους, ενώ ταυτόχρονα είναι ο συγγραφέας των ιστοριών της.]

23/08/2007

«γαπητό μου μερολόγιο,

δικα σπαταλήσαμε τόσα χρήματα γιά τό νοικιαζόμενο δωμάτιο στή Νικήτη τς Χαλκιδικς μαζί μέ τή σύζυγό μου. λιος πυράκτωνε τόν ορανό, θάλασσα στραποβολοσε καταγάλανη, εκοσάχρονες αθέριες πάρξεις μέ λα τά θέλγητρά τους πογυμνωμένα περιδιάβαιναν στή χρυσή μμο, κι γώ σκυμμένος στίς σημειώσεις μου προσπαθοσα μάταια νά διαυγάσω τά σκοτάδια τς πόθεσης. Πόσα μου ξηγε γραφή… Κοιτ τίς λέξεις, τίς ποες μόλις γραψα, καί εναι τόσο σαφής ντίθεση το ξω φωτός καί το μέσα σκότους.
Δύο μνες μετά βρισκόμαστε στό διο σημεο πό που ξεκινήσαμε. Γραφολόγοι ξέτασαν τή μορφή τν μερολογίων καί ψυχολόγοι μελέτησαν τό περιεχόμενό τους, ατροδικαστές κατέγραψαν μέ κάθε λεπτομέρεια τά χνη πού φησαν ο βασανισμοί τς παρανοϊκς ατς γυναίκας στό σμα τν θυμάτων, τέλειωτες ρες συζητήσαμε μέ τήν πολύτιμη βοηθό μου Τριανταφυλλιά τά πιθανά κίνητρα καί τή φυσιογνωμία τς κατά συρροήν δολοφόνου. Μηδέν πό μηδέν, μηδέν.
πιπλέον ο λπίδες πού εχαν γεννηθε πό τήν παρακολούθηση τν τηλεφώνων το Κώστα Σπηλιώτη πέμειναν φροδες. Καμία συνδιάλεξή του δέν παρουσίασε τιδήποτε ποπτο, καθώς τό μόνο πού κανε ταν νά ποχαιρετ φίλους καί νά ργανώνει τή μετακόμισή του πό Θεσσαλονίκη. Φαίνεται πώς ταν μία πό τίς λιγοστές φορές πού τό νστικτό μου παραπλανήθηκε: πέρα πό κείνη τή συνάντηση στή στοά τν παλαιοπωλείων, Σπηλιώτης καί δολοφόνος δέν εχαν καμία λλη παφή, τουλάχιστον γιά τό διάστημα πού παρακολουθούσαμε τά τηλέφωνά του.
Θά εναι πικρός ποχαιρετισμός τς πηρεσίας, γαπητό μου μερολόγιο, ν τελευταία πόθεση πού νέλαβα παραμείνει λυτη. Λένε πώς εναι δεγμα μεγάλου νδρα νά ποδέχεται τήν ττα το δίχως μεμψιμοιρία. Φοβμαι πώς δέν χω ναλλακτική πιλογή, ν καί δέ γνωρίζω κατά πόσο ατό εναι χαρακτηριστικό νδρα μεγάλου στό χαρακτήρα, πλς μεγάλου στήν λικία καί τήν κούραση.»

Ο επιθεωρητής Μπάμπης Νιώτης άφησε κάτω τον επάργυρο στυλό Parker, δώρο της Τριανταφυλλιάς για τη γιορτή του το Φλεβάρη και αφέθηκε στις σκέψεις του, χαζεύοντας τα φτωχόσπιτα του Δενδροπόταμου από το παράθυρο του γραφείου. Ο διαπεραστικός ήχος του τηλεφώνου τον έκανε να πεταχτεί από τη θέση του, και του χρειάστηκε σχεδόν μισό λεπτό για να ηρεμήσει ξανά και να το απαντήσει.
- Έλα, Μπάμπη, ακούς;
- Ποιός εναι παρακαλ;
- Ο Γιώργης ο Βγέκας από τη ΓΑΔΑ, τμήμα Ανθρωποκτονιών. Τα ‘χαμε πει στο χορό των αστυνομικών στη Θεσσαλονίκη πέρυσι, δεν ξέρω αν με θυμάσαι.
- Καλημέρα συνάδελφε. Δέν μπορ νά φέρω στό νο μου πότε καί πο συνέβη ατό.
- Του άγιου Αρτέμη μωρέ, τον Οκτώβρη. Δεν είχατε κλείσει στο Σκορπιό που τραγούδαγε ο Ζαφείρης;
- Ποιός Ζαφείρης;
- Ο Μελάς ντε! Καλά ρε Μπάμπη, μουσική δεν ακούς εσύ;
- Φυσικά καί κούω! Νά, χτές πρα να δίσκο κτίνας το Ραχμάν… Τέλος πάντων, τό θέμα μας δέν εναι τί μουσική κούω. Θυμμαι τό χορό ατό, πέρασα γιά λίγο καί φυγα, μλλον θά μιλήσαμε σέ ατό τό σύντομο χρονικό διάστημα. Λοιπόν συνάδελφε, πς καί μέ θυμήθηκες μετά πό να λόκληρο χρόνο;
- Χεχε! Σου ‘χω καλά νέα! Δεν ψάχνετε μια τρελή που έσφαξε τέσσερις στη Σαλονίκη και τους έθαψε το Σέιχ Σου; Αυτή, πώς τη λέει η Νικολούλη… το ανορθόγραφο σίριαλ!
- νορθόγραφη σίριαλ κίλερ τήν νομάζει γγελική Νικολούλη, συνάδελφε, ν καί τό σωστότερο θά ταν κατά συρροήν…
- Έλα μωρέ, αυτό είπα κι εγώ, σίριαλ. Άκου τώρα. Μάλλον η τύπισσα ξανάρχισε τα φονικά.
Ένα ηλεκτροχημικό κύμα διαπέρασε το σώμα του επιθεωρητή, τεντώνοντας το ολόκληρο (μέχρι που του προκάλεσε και μια ελαφρή στύση, φαινόμενο ασυνήθιστο για αυτόν τα τελευταία χρόνια, χωρίς φαρμακευτική βοήθεια).
- Τί κανε λέει; Πο, πς, πότε;
- Περίμενε μωρέ, όλα θα στα πω. Τον Ιούλη είχε εξαφανιστεί ένας τρελογιατρός, ο Άνθιμος Ανανιάδης. Έκανε δήλωση εξαφάνισης η γυναίκα του, δε βγάλαμε άκρη, μπήκε η υπόθεση στο ψυγείο. Χεχε, τώρα που το σκέφτομαι, εκεί ακριβώς μπήκε, στο ψυγείο!
- Τί ννοες;
- Χτες βρέθηκε σε ένα κάδο στο Βύρωνα το δεξί του χέρι κομμένο σε πολύ μικρά κομμάτια, επειδή όμως είχε μόλις βγει από την κατάψυξη, είχε το κανονικό του σχήμα.
- Πς ξέρετε τι ταν τό δικό του;
- Κάναμε έρευνα ντε! Που λες αυτή τον είχε στο ψυγείο κομμάτια κομμάτια και τα σκόρπισε σε κάδους παντού γύρω από τον Υμηττό. Το αριστερό πόδι το βρήκαμε στην Ηλιούπολη, το αριστερό χέρι στη Γλυφάδα, το κεφάλι στην Καισαριανή… Από το κεφάλι τον αναγνώρισε η γυναίκα του.
- ραία, καί πς εστε βέβαιοι τι δολοφόνος εναι ατός πού ψάχνουμε κι μες;
- Ρε θα σου πω και για αυτό, περίμενε. Ο ιατροδικαστής έβγαλε συμπέρασμα ότι το άτομο που έκοψε τα κομμάτια δεν είχε πολλή δύναμη, ήταν δηλαδή γυναίκα ή πολύ φλώρος άντρας. Επίσης το κεφάλι ήταν γεμάτο με σημάδια κραγιόν από τα φιλιά που του έδινε.
- χεις δίκιο συνάδελφε, τό ερημα ταιριάζει μέ τή φυσιογνωμία τς δολοφόνου, τεμαχισμός, ρωτοτροπία μέ τό πτμα, πως κενος δυστυχής πού εχαμε βρε μέ τό πέος ρθό καί σέ ποσύνθεση… Πιστεύεις τι θά χρειαστε νά κατέβω στήν θήνα;
- Άσε τι πιστεύω εγώ, σου κλείσανε ήδη εισιτήριο με την Ετζία, πετάς στις οχτώ το βράδυ. Αύριο πρωί έχουμε σύσκεψη στη ΓΑΔΑ.
- Ε, τότε συνάδελφε, πρέπει νά κλείσουμε! χω νά πιστρέψω σπίτι μου, νά τοιμαστ… Σέ εχαριστ πολύ γιά τήν νημέρωση!

Τον είχε καταεκνευρίσει ο αμόρφωτος συνάδελφός του από την Αθήνα, ειδικά αφότου θυμήθηκε ποιος ήταν, ούτε καν περίμενε να ακούσει την απάντησή του και το ‘κλεισε. Έβαλε γρήγορα την καπαρντίνα του, έτρεξε στο διάδρομο και φώναξε με ενθουσιασμό στην Τριανταφυλλιά που συνέτασσε αμέριμνη μια αναφορά: «Φυλλίτσα, χουμε ξελίξεις στήν πόθεση τς γράμματης, σκότωσε κι λλον στήν θήνα. Παράτα τά λα καί πμε γιά καφέ στό μιγκρέ, κάνουμε μία σύντομη κουβέντα γιά τήν πόθεση καί τό βράδυ πετμε!» Το πρόσωπο της Τριανταφυλλιάς έλαμψε από χαρά.

«Αγαπημένο μου ημερολόγιο.

Τόρα είμαι πολλοί τσαντιζμένοι, γιαφτό δε θα σου γράψο πολά. Εγώ ήθαιλα να μάθο το μέλον μου, γιαφτό ήρθα σε αφτή τη μαλακιζμένοι, γιατί δε βρίσκο δουλιά στη γκωλοαθήνα και τι πρεπή να κάνο και τέτχοια. Με το που κύταξε ώμος αφτή στη μπάλλα της άρχησε να λέοι μαλακήες, ό,τι κουβαλάο πολλή σκοτάδη και φοβάτε και τέτχοια κι εγό τα πείρα, επειδοί είμε καλός άνθροπως και μου το λέη και ο φύλλος μου ο Κώστας αφτό κε ό,τι πρέπη να αλάξο ζωί γιαφτό ήρθα στο σκατομαίντιουμ, να μου πη τι να κάνο για να αλάξο ζοή, όχι μαλακήες. Εγό μετά πείρα τη μπάλλα και άρχησα να τη γκουνάο για να σταματίση να τις λέη μαλακίες και αφτή δεν είπαι άλες, αλά εγό είμαι ακόμα πολλοί τσαντιζμένοι. Τέλος πάντον, τόρα που στα έγραψα κάπος ηρέμισα αγαπημένο μου ημερολόγιο. Αν δεν ήχα κι εσένα δεν γκσέρο τι θα ‘κανα, αφτός ο Κώστας όλο με δγιάφορα τρέχη και δε μπρολαβαίνη να με δει, τόρα λέη θα πάη να κάνει ανακύνωση στα Γιάνενα, τόσος τόπως η Αθήνα, μόνο εκεί βρέικε να βγάλη ανακύνοση;»

Η Λίτσα έκλεισε ανακουφισμένη το ημερολόγιο της και το έβαλε στην τσάντα της, πολύ πιο ήρεμη πλέον. Πήρε μια άκρη από το πορφυρό βελούδινο κάλυμμα του τραπεζιού και σκούπισε μεθοδικά την κρυστάλλινη σφαίρα, όση δηλαδή είχε απομείνει ολόκληρη και δεν είχε βυθιστεί στο λαιμό της χαρτομάντισσας, ή δεν είχε σκορπιστεί στο πάτωμα. «Πλάκα έχη έτση, σαν τω Γλόμπο του Κύρου Γρανάζι τιν έκανα!» είπε, και έβαλε το κάλυμμα του τραπεζιού στην τσάντα της. Δεν είχε ακουμπήσει τίποτα άλλο, δύσκολα θα βρίσκανε αποτυπώματα.

Την ίδια μέρα στο "Net-hall" της Φιλολάου ο Κώστας έψαχνε για κάρτες Ταρώ σε ηλεκτρονική μορφή. Είχε αρχίσει να βαριέται την εμφάνιση του μπλογκ τους, δεν έφτανε να αλλάζει τις κάρτες, ήθελε αλλαγή στο χρώμα, την αισθητική, κάτι ήθελε. Έπρεπε να πιούνε κάποια στιγμή καφέ με την Άννα και να το κουβεντιάσουν. Αποθήκευσε την κάρτα στην επιφάνεια εργασίας και πάτησε «Μεταφόρτωση εικόνας». Η κάρτα είχε μόλις εμφανιστεί στην κορυφή αριστερά του μπλογκ, όταν χτύπησε το τηλέφωνό του. Ο Κώστας είδε τον αριθμό, αναστέναξε, και πάτησε το πλήκτρο της απάντησης. «Γεια σου Λίτσα… Μια χαρά, στο ίντερνετ καφέ είμαι, ψάχνω κάτι για την ανακοίνωση… Μάλιστα, εντάξει εγώ δεν τα πολυπιστεύω, καλά έκανες όμως… Μαλακίες ε;… Και δε μου λες, όλα καλά τώρα;… Σταμάτησε τις μαλακίες τελείως… Κατάλαβα… Ναι Λίτσα μου, θα τα πούμε. Γενικά μη ζητήσεις άλλες συμβουλές τις επόμενες μέρες, εντάξει;… Έλα, σε φιλώ, γεια.» Κρατώντας το κεφάλι του, ο Κώστας γύρισε προς το διπλανό υπολογιστή.
- Γιώργο, πετάγομαι να πάρω αλκοόλ από το περίπτερο, δε φεύγω, οκέι;
Ο νεαρός υπάλληλος μουρμούρισε «Ναι, ναι, κανένα πρόβλημα» και συνέχισε να παίζει World of Warcraft.

[Αφιερωμένο στον αγαπητό Ινφέστο, ξέρει αυτός γιατί.]

8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους!!! Λίτσα is back, όχη μαλακήες!

Albert είπε...

Αναρωτιέμαι αν έχεις ολοκληρώσει το κόνσεπτ της Λίτσας και μένουν λίγα ακόμη επεισόδια ή θα πάρει παράταση η σειρά και για νέα σαιζόν. Ελπίζω οτι θα πάρει μια παράταση.:)

αμμος είπε...

Αγαπιτέ ανόνυμε εφχαριστό!

Albert, αν προσέξεις οι δύο τελευταίες ιστορίες έχουν άλλο tag (η αιμοδιψής χαρτοπαίκτις) και περιλαμβάνουν από μία κάρτα Ταρώ. Ιδανικά το νέο κόνσεπτ προβλέπει άλλες 20 ιστορίες, καθώς τόσες είναι ο κάρτες ταρώ που απομένουν. Αν βαρεθώ, θα πάω κατευεθείαν στις δύο τελευταίες, την Κρίση και τον Κόσμο, που έχω σκεφτεί ήδη τις ιστορίες τους - λύση του δράματος.

Ινδιάννα είπε...

Κι εγώ αναρωτιόμουν βρε ποιανού είναι τα αφτιά που βρήκα στον κάδο έξω από το σπίτι μου στην Αργυρούπολη! Δυστυχώς είχαν ξαπαγώσει και δε μπόρεσα να τα πάρω για μεταμόσχευση -τα δικά μου εκτός του ότι πετάνε δεν ακούνε και καλά, ήλπιζα σε μια ακουστική βελτίωση! Α, ρε Λίτσα, τζάμπα ο κόπος σου! ΥΓ. Η Λίτσα έχει αμάξι; Πώς την έκανε τη διανομή;

Ανώνυμος είπε...

Unpaiktable opos panta!
Litsa rules!
Respect!

αμμος είπε...

Καλή μου Ινδιάννα το πήρε ποδαράτο και τα μοίρασε, κάποια στιγμή θα γίνει και ο οδηγός ταξί βέβαια, αλλά όχι ακόμα.

Ευχαριsτώ the_bar!

Idάκι είπε...

Τέλεια Λίτσα :) Καλά της έκανε της χαρτορίχτρας, τι σκοτάδια έλεγε η βλαμμένη, το κορίτσι λάμπει :PPP


ΥΓ.Φιλιά σε όλους του Αμμαζονίου και σόρι που χάθηκα.. ούτε καν με γειες το καινούριο look/concept δεν θα σας έχω πει!

αμμος είπε...

Ευχαριστούμε Idaki, από όσο μπορώ να δω μάλλον σε έχει χάσει γενικότερα η μπλογκόσφαιρα. Φιλιά, να περνάς καλά!