CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

23.3.07

Τρεις μήνες: Οι καταναγκασμοί ως λύση ανάγκης – Acedia

Το μπλογκ αυτό ξεκίνησε στα τέλη του περσινού Δεκέμβρη, μετά από ένα φθινόπωρο που είχα κλειστεί στο σπίτι μου παίζοντας World of Warcraft. Για όσους δεν ξέρουν περί τίνος πρόκειται, είναι ένα online παιχνίδι ρόλων (RPG) στο οποίο ο ήρωας σου σκοτώνει τέρατα και αναλαμβάνει αποστολές ως πολεμιστής, μάγος, ιερέας, κυνηγός κτλ. σε μια παραμυθοχώρα που θυμίζει τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» του Τόλκιν. Αυτή η απόσυρσή μου από τον κόσμο της πραγματικότητας ήταν επακόλουθο ενός από τα πιο οριακά καλοκαίρια της ζωής μου, τη συγκεκριμένη ιστορία όμως θα την αφηγηθώ μια άλλη φορά, αν την αφηγηθώ ποτέ σε αυτό το μπλογκ.
Το Δεκέμβρη του 2006 δεν ήμουν ακόμα τελείως στα καλά μου, έβλεπα όμως ήδη την οκνηρία μου ως ένα κεντρικό πρόβλημα της ζωής μου. Ήξερα από παλιότερα ότι πρώτα γίνομαι δημιουργικός και μετά αισθάνομαι αυτοπεποίθηση ή ικανοποίηση από τον εαυτό μου. Ένιωθα επίσης ότι το μόνο δημιουργικό πράγμα που είχα όρεξη να κάνω εκείνη την περίοδο, ήταν να ανοίξω ένα λογοτεχνικό μπλογκ. Δεν το σκέφτηκα και σαν την τελευταία μου ευκαιρία, αλλά σαν την πρώτη μου καλή ευκαιρία μετά από καιρό.
Όταν λοιπόν ξεκίνησα αυτό το μπλογκ, μου ήταν ξεκάθαρο ότι θα γράφω κάθε δύο ημέρες, όχι συχνότερα (φοβούμενος σαν το σπαγκοραμμένο μπας και μου τελειώσουν οι ιστορίες) ούτε όμως και σπανιότερα. Το Δεκέμβρη αποφάσισα λοιπόν ότι έπρεπε να είμαι δημιουργικός, χωρίς όμως να το θέλω ακόμη.
Το καλό ήταν ότι έτσι άνοιξα τους ασκούς του Αιόλου. Αυτό που ξεκίνησε ξεκάθαρα ως καταναγκασμός, γρήγορα εξελίχθηκε σε μία καθημερινή πρακτική, σε μία στάση απέναντι στον κόσμο και τα ερεθίσματα του. Το ότι έπρεπε να γράφω κάθε δεύτερη μέρα, όξυνε το βλέμμα μου ώστε να φαντάζεται τις μεταφορές σε όλη τη λάμψη τους, άνοιξε το αυτί μου ώστε να ακούει το βουητό της μυθοπλασίας σε κάθε πραγματική ιστορία.
Μια φίλη μπλόγκερ κάθε φορά που κουβεντιάζουμε, επιμένει ότι είμαι συγγραφέας σε αντίθεση με αυτήν. Έχω προσπαθήσει κάποιες φορές να της εξηγήσω ότι εφόσον το γούστο είναι υποκειμενικό (ή καλύτερα κοινωνικά και ατομικά προσδιορισμένο), καμία αντικειμενική ποιότητα δεν υπάρχει, που να με κάνει περισσότερο συγγραφέα. Υπάρχουν τα κείμενα που γράφουμε και το κοινό στο οποίο απευθύνονται, η σχέση της συγγραφής παρά η ποιότητά της.
Μακριά από μένα η θεωρία της λογοτεχνίας. Θα χρειαζόταν πολλή ματαιοδοξία για να «παρουσιάσω» μέσα σε μία παράγραφο τι είναι η συγγραφή. Με σχετικά απλά ελληνικά λέω πως αισθάνομαι εγώ αυτό που κάνω και πως μπλέκεται με προσωπικά μου ζητήματα. Για να καταλήξω εντέλει ότι αν η συγγραφή είναι σχέση με τον κόσμο και σχέση με τους άλλους, το μπλογκ αυτό με έκανε με ένα σταθερό τρόπο συγγραφέα, για πρώτη φορά στη ζωή μου.

[Τρεις μέρες μετά από το πρώτο μου ποστ διέγραψα όλους μου τους χαρακτήρες στο λογαριασμό του World of Warcraft, εκτός από ένα Τρολλ Σαμάνο. Ως κίνηση αποδείχθηκε προφητική.
Η πρώτη φορά που έσπασε ο περιορισμός του διήμερου ήταν στις 9 Φεβρουαρίου του 2007. Πλέον γράφω γιατί γουστάρω. Πολύ.]

22 σχόλια:

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Πίνω σ' αυτό λοιπόν.
Καλό σου Σαββατοκύριακο

kabamaru είπε...

sunexise file amme!

αμμος είπε...

Αγαπητή Νερίνα, cheers!

Φίλε Καμπαμαρού, οι πρώτοι τρεις μήνες είναι δύσκολοι, τώρα δε με σταματάει τίποτα.

Фе́ммe скатале είπε...

Επιτέλους...

Ανώνυμος είπε...

Εσύ που δε σε λένε Μαρία, δε διευκρινίζεις τι έγινε δα επιτέλους, πράγμα που δε θα έλεγα ότι δε με ενδιαφέρει.

Ανώνυμος είπε...

Άμμε μου, προφητικό ήταν νομίζω το δικό σου nom de plume: ΑΜΟ στα αγγλικά είναι τα πυρομαχικά κι εσύ είσαι σκέτος δυναμμίτης! Χαίρομαι που επιτέλους απαλλάχθηκες από τους ψυχαμμαγκασμούς σου και σκοπεύεις να αφήνεις τις δημιουργικές σου εκρήξεις να μας τινάζουν πέρα απ' την πεζή πραμματικότητα!!

vatraxokoritso είπε...

μπραβο ρε φιλε καταφερες να ξεκολλησεις απο αυτο το κωλοπαιχνιδο!!!
εχω ενα γνωστο μου 4 χρονια κλεισμενος και ακομη παιζει...

Ανώνυμος είπε...

λαμπρα! σας εβοήθησε και ηρθατε στα συγκαλα σας! δηλ. πριν πως ησασταν? καλύτερα?

Misirlou Oubliez είπε...

Να αγιασει το στοματακι της, αυτηνης της blogger.

αμμος είπε...

Ρε Σαμμάνε δε συμφωνήσαμε ότι επειδή όλοι οι επισκέπτες μας λένε καλά λόγια, εμείς θα μπινελικωνόμαστε; Τι είναι αυτά; Περιμένω δεύτερο σχόλιο στο κλίμα της συμφωνίας μας.
[Ευχαριστώ ρε, να είσαι καλά.]

Αγαπητό Βατραχοκόριτσο, κατ’ αρχήν καλωσόρισες! Στην Αμερική κάποιοι ψυχολόγοι έχουν προτείνει να ενταχθούν τα online RPG στον κατάλογο των συνηθειών που μπορούν να προκαλέσουν εξάρτηση, μαζί με το τζόγο και το σεξ. Υπερβολικό ή μη, δείχνει πάντως το μέγεθος της επιδημίας.

Αξιότιμε δόκτωρ Γούφα, χαίρομαι ειλικρινώς που χαίρεστε και σεις με την περίπτωσίν της θαυματουργού θεραπείας μου (να μας έχει όλους καλά ο Blogger, μεγάλη η χάρη του). Όσον αφορά την απορία σας, θα τολμούσα να υποστηρίξω πως κατά το φθινόπωρον ευρισκόμουν εις κατάστασιν πρωτεϊκήν, που πότε προσομοίαζε αυτήν του ανδρός Δρυίδη, πότε αυτήν της γυναικός Ιερείας και πότε πάλιν της γυναικός Δαιμονολόγου. Καλά δύσκολα θα με έλεγε κανείς, δεν είχαμε όμως γνωριστεί ακόμη, ώστε να λάβω και μια έγκριτη γνώμη από τα χείλη σας.

Αγαπητή Misirlou, φαίνεται πως ταιριάζετε στον τρόπο σκέψης με τη συγκεκριμένη μπλογκερ. Θα θέλατε μήπως να σας τη γνωρίσω, ώστε να κάνετε παρέα; Είναι τόσο μοναχικά κάποια βράδια που είσαι κλεισμένος στο σπίτι, χωρίς ούτε μια ιδέα για ποστ.

ONOMATODOSIA είπε...

και γω σε γουσταρω.πολυ.

πε ες>δεν εχω παιξει ποτε τετοια παιχνιδια.

ATHENA είπε...

RPG KAI ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΝΓΚ ΕΙΝΑΙ ΕΘΙΣΤΙΚΑ

ΤΟ ΜΠΛΟΓΚΙΝΓΚ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΚΟΒΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΕΖΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΣΤΗ ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ, ΙΦ ΓΙΟΥ ΣΗ ΓΟΥΑΤ ΑΙ ΜΗΝ ΦΙΛΤΑΤΕ ΑΜΜΕ.

Ανώνυμος είπε...

kai ka8os ta egrafes auta, mipos idroses kai sto t-shirt su sximatistike mia o8oni ypologisti pu deixnei mia kardula?
yo.

Τίποτα είπε...

...και τελικά προκάλεσες αμμοθύελλα με το σάρωτρο. Καθόλου άσχημα μέχρι εδώ, θα έλεγα. Χορεύοντας με την άμμο...

αμμος είπε...

Φίλε Ονοματοδοσία, να είσαι καλά.

Αγαπητή Αθηνά, εμένα στο πρόγραμμα απεξάρτησης μου είπαν να κάνω δυο τρεις μήνες μπλόγκινγκ ακόμα και μετά να το παρατήσω και να αρχίσω τα φόρουμ. Ο υπεύθυνος ελπίζει ότι μέχρι το 2008 θα είμαι τελείως καθαρός.

Αγαπητέ Keimgreek,
αυτά τα παθαίνει ο Σαμμάνος. Εγώ ιδρώνω δύσκολα, είμαι ψύχραιμο παλικάρι.

Καλό μου τίποτα,
μου ήρθε η εικόνα του χορευτικού της Μέρι Πόπινς με τους καπνοδοχοκαθαριστές μέσα στην έρημο. :D Να είσαι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Να σου πω, τρεις μέρες το 'χεις εκεί το ποστ: το είδαμε, συμπαρασταθήκαμε, χειροκροτήσαμε. Θα στρώσεις τώρα τον πισινό σου κάτω να γράψεις τίποτα νέο, διότι αύριο είναι αργία και δε θα χει ούτε καν Κυριακάτικες εφημερίδες να διαβάσουμε;-Ρ ΥΓ:Αυτή η ιδρωμένη καρδιά πολλή πέραση είχε τελικά, σκέφτομαι να τη στείλω ως ιδέα για την επόμενη διαφήμιση της rexona!

Ανώνυμος είπε...

χα-χα erimosiparalia.blogspot.com e?
φυζικα κε δεν πεσερτε, συνφωνω...

Ανώνυμος είπε...

Έτσι καλλιτέχνη μου γερά!

αμμος είπε...

Ρε Σαμμάνε έχω πάθει writer's blog, δεν κατεβαίνει ιδέα με τίποτα, κάθομαι και γράφω τα ψυχολογικά μου ελλείψει θέματος. Δεν το αναλαμβάνεις λίγο καιρό το ρημάδι, μέχρι να μου 'ρθει καμιά ιδέα;

Κυρ Γούφα, να μας συμπαθάς, κάνουμε και κανένα αστείο να περάσει η ώρα.

Μάγια μου, θα συνεχίσω ακάθεκτος πάνω στις επάλξεις της τέχνης και του πολιτισμού, μείνει ήσυχη.

χλωροφύλλη είπε...

Πολύ αληθινό, πολύ τίμιο!
Συμφωνώ και καταλαβαίνω πλήρως.
Σαν να είσαι μέσα στο μυαλό μου.

tyharpastos είπε...

"Υπάρχουν τα κείμενα που γράφουμε και το κοινό στο οποίο απευθύνονται, η σχέση της συγγραφής παρά η ποιότητά της."

Πράγματι, μόνο που η σχέση της συγγραφής είναι κάτι που αφορά τον γράφοντα και το γραπτό του. ΄Ετσι οποιοσδήποτε γράφει μπορεί να ειναι συγγραφέας για τον εαυτό του. Για να είναι όμως συγγραφέας για το κοινό στο οποίο απευθύνεται χρειάζεται κάτι περισσότερο, (μακάρι να μπορούσα να το ορίσω κιόλας)που εσύ μάλλον το 'χεις και προφανώς δύσκολα κάποια στιγμή θα αποφύγουμε το οδυνηρό καθήκον να σε διαβάζουμε τυπωμένο :-)

αμμος είπε...

Αγαπητή χλωροφύλλη, καλωσόρισες! Χαίρομαι που το κείμενό μου σε άγγιξε, είναι ένα στοίχημα για τα προσωπικά κείμενα, που δύσκολα το κερδίζουν. Να είσαι καλά.

Φίλε Τυχάρπαστε, με τα σχόλια που μου αφήνεις, σκέφτομαι να τυπώσω τίποτα μπλουζάκια με λόγκο "Σκουπίζοντας στην Έρημο" και να τα μοιράσω στους συχνούς σχολιαστές. :D Αν το 'χω εγώ πάντως, το έχεις σίγουρα κι εσύ.