CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

10.5.07

30

Έχει έρθει πια η άνοιξη στη Θεσσαλονίκη, στην Άνω Πόλη απλώνεται ένα υπέροχο φως και φυσάει γλυκο αεράκι. Άνοιξα όλα τα παράθυρα του σπιτιού και κυκλοφορώ γυμνός, αφήνω τον αέρα να με χαϊδεύει, νιώθω ήρεμα, καλά.
Έφτιαξα μια παραλία μέσα μου και ξαπλώνω σε αυτήν. Παίρνω στη χούφτα μου την άμμο και την αφήνω να κυλήσει ανάμεσα στα δάχτυλα, δηλώνω πως ο χρόνος κυλάει, δεν τον μετράω όμως, τον επανατοποθετώ. Σήμερα έτσι αλλάζει το τοπίο, με χάδια και αγγίγματα, μπήκε η σκούπα στη γωνιά της.
Ανοίγω ένα αγαπημένο βιβλίο, ίσως το πιο καθοριστικό στη συγκρότηση του ύφους μου, διαβάζω σ' αυτό: "Tης πήραν τα παιγνίδια και τον εραστή της. Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ' ολίγον να πεθάνη. Mα τα δεκατρία ριζικά της σαν τα δεκατέσσερά της χρόνια εσπάθισαν την φευγαλέα συμφορά. Kανείς δεν μίλησε. Kανείς δεν έτρεξε να την προστατεύση κατά των υπερποντίων καρχαριών που την είχαν ήδη ματιάξει όπως ματιάζει η μυίγα ένα διαμάντι μια χώρα μαγεμένη. K' έτσι ξεχάστηκε ανηλεώς αυτή η ιστορία όπως συμβαίνει κάθε φορά που ξεχνιέται από τον δασοφύλακα το αστροπελέκι του στο δάσος." Πάντα αισθανόμουν συγγενικός κι ερωτευμένος με αυτό το ανώνυμο κορίτσι, φανταζόμουν να είναι μικρή ψυχή μέσα μου, να είμαι κι εγώ καυλωμένος εραστής μέσα της, μαζί να χαιρετάμε τις φευγαλέες συμφορές καθώς οργάζουμε.
Ίσως το καλύτερο δώρο των χρόνων μου να υπήρξε ο τσαμπουκάς της αβεβαιότητας, ξέρω πως δεν ξέρω, μα ορμάω πια παρόλ' αυτά. Κρύφτηκα πολύ καιρό σαν χαζός πίσω από το έξυπνο μυαλό μου, ονομάζοντας την έλλειψη ξεκάθαρης στάσης μετριοπάθεια, σχετικισμό, μεταμοντερνισμό, κραδαίνοντας και τη σχετική βιβλιογραφία.
Επιστρέφω στην εικόνα της παραλίας, αφήνοντας τον απολογισμό για μέρες που είναι καταλληλότερες για αυτόν, που δεν είναι επέτειοι. Βλέπω τα εικοσιεννιά μου ριζικά να ξεπροβάλλουν σιγά σιγά γυμνά μέσα από το κύμα. Στα μακριά μαλλιά τους είναι μπλεγμένα κοχύλια και θραύσματα από αγγεία, διαβάζω ονόματα εσωστρακισμένα: "Γιάννης, Μαρία, Εύη, Γιώργος, Ιωάννα, Νίκος, Δώρα, Αγγελική". Κοιτάζουν γύρω με γκρίζο, κεραυνοβόλο βλέμμα, όλα όμως είναι ήσυχα, ειρηνικά. Αρχίζουν να χορεύουν γύρω από το γυμνό μου σώμα. Καυλωμένος, με λυμένα τα μαλλιά μου, σηκώνομαι και περπατάω αργά προς τη θάλασσα. Στο πρώτο άγγιγμα με το νερό, τα πόδια μου γεμίζουν λέπια και χάνονται, βουτάω όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο μακριά. Ξέρω ότι προορισμός μου είναι η Αθήνα τον Ιούλιο, αναρωτιέμαι πού να ταξιδέψω μέχρι τότε.
Θυμάμαι το στίχο του Σαββόπουλου: "Γεννήθηκα στη Σαλονίκη, να δω τους ποιητές πρόλαβα εγώ, στο υπόγειο νησί τους ταξίδεψα ως εδώ". Δε γεννήθηκα στη Σαλονίκη, μεγάλωσα όμως καλά, βαθιά και άγρια εδώ. Συνειδητοποιώ τη μέσα θάλασσα, το σώμα - βυθό, παραλία, έρημο, άμμο. Συνεχίζω να κολυμπάω, γυμνός, καυλωμένος, γοργόνα, αντιφατικός, προς τα χρόνια που έρχονται.

[Σήμερα έγινα τριάντα.]

46 σχόλια:

Τίποτα είπε...

Νομίζω πως είναι ένα από τα καλύτερα κείμενά σου. Να είσαι καλά, Άμμε, και να προσέχεις την παραλία σου. Γεμάτη κοχύλια είναι...

Idάκι είπε...

Είναι σίγουρα από τα πιο όμορφα κείμενα που έχω διαβάσει :)

Χρόνια σου μελίρρυτα, Άμμε, εύχομαι να συνεχίσεις να πραγματοποιείς τα όνειρά σου υφαίνοντας ταυτόχρονα καινούρια, διαρκώς και αενάως. Εύχομαι επίσης την ευεξία που διακρίνω, και οι μόνες σου ανησυχίες να είναι καλλιτεχνικής φύσεως στο εξής!

Πολύχρονος και μυριόκοκκος ;)

ΥΓ. Θεωρώ εαυτόν πολύ τυχερή που μου δίνεις την ευκαιρία να σε γνωρίσω μέσα από τα γραπτά σου.

kabamaru είπε...

kaylwmena xronia na zhseis polla file amme!

αμμος είπε...

Τίποτα και Idaki, σας ευχαριστώ πάρα πολύ και για τις ευχές σας και για τα καλά σας λόγια. Το κείμενο είναι μια ροή συνείδησης που προέκυψε με τον πρωινό καφέ, τελείως ασχεδίαστα. Πλάκα έχει, στα διαδικτυακά γενέθλια δεν κερνάμε σοκολατάκια ή ποτά, αλλά κείμενα. :-)

αμμος είπε...

Καυλέ μου Καμπαμαρού, σε ευχαριστώ πολύ για τις καυλές ευχές σου. LOOL!

Fight Back είπε...

με την ορμη του πυρετου επιτεθεις κατελυσες την τυραννιδα των απορωγων βραχων.

nanakos είπε...

"Πλάκα έχει, στα διαδικτυακά γενέθλια δεν κερνάμε σοκολατάκια ή ποτά, αλλά κείμενα. :-)"

Πολλές φορές -σα κι αυτή- οι λέξεις που σχηματίζονατι είναι κάτι πολύ παραπάνω από απλά κείμενα. Δεν ξέρω πώς ακριβώς ορίζεται αυτό που νιώθεις όταν τα διαβάζεις. Ξέρω όμως πως είναι σημαντικό.

Να ζήσεις πολλά κι ευτυχισμένα χρόνια!

Georgios Giannopoulos είπε...

Βλέπω ότι αρχίζεις και βελτιώνεσαι ;-).

αμμος είπε...

Καλέ μου Φαητμπάκ, με έβαλες σε ταλαιπωρία: «απορρώξ –ώγος» αποκομμένος, απότομος κρημνώδης. Τώρα λοιπόν που καταλαβαίνουμε όλοι/ες τι σημαίνει αυτό που έγραψες, να σε ευχαριστήσω για τα καλά σου υπερρεαλιστικά λόγια. Αν μάλιστα τα πάρω και ως συμβολικά, νιώθω βαθιά κολακευμένος. [Ευχαριστώ ρε, να ‘σαι καλά.]

Νανάκο καλωσόρισες! Με συγκινεί που συγκινείσαι, νομίζω ότι το πιο ιδιαίτερο πράγμα που μου έχει συμβεί με το μπλόγκινγκ είναι να περνάνε κάποια κείμενα μου τόσο απέναντι, σε άγνωστους και διαφορετικούς από εμένα ανθρώπους. Ευχαριστώ για τις ευχές σου, να είσαι καλά.

Αγαπητέ Ggia, διαβάζω καλά; Θετικό, μη εριστικό σχόλιο ως αφετηρία συζήτησης; Έχεις μήπως πυρετό; :-) Σε ευχαριστώ πολύ.

-ως πoτε; -ως το τελος! είπε...

ένα τυπικό μου μήνυμα ("ες εμ ες" τα λένε πια) θα έγραφε:

"χρόνια πολλά και καλά αδελφέ!
Άντε, και καλά 40!"

Ας γίνει και σχόλιο ("κόμεντ" τα λένε πια) λοιπόν.

Υ.Γ. Ήταν ένα (ακόμη) εξαιρετικό κείμενο από έναν εξαιρετικό άνθρωπο.
Για το πρώτο το ξέρετε.
Για το δεύτερο, believe me! ("πιστέψτε με" σας λέω πια)

Ανώνυμος είπε...

Το κείμενο (βλ. σοκολατάκι) ήταν απολαυστικότατο και το δροσερό νεράκι που το συνόδευε αρκούντως καταπραϋντικό. Τη δροσιά του να 'χεις.
Πολύχρονος και πάντα εμπνευσμένος!


[είναι ευχάριστη σύμπτωση ότι οι άνθρωποι που απολαμβάνω περισσότερο τα γραπτά τους έχουν γεννηθεί τούτο το μήνα, όπως ανακαλύπτω προσφάτως]

Ανώνυμος είπε...

Να ζήσεις αμμούδι
και χρόνια πολλά
Σαχάρα να γίνεις
μυστήρια φωτιά
παντού να σκορπίζεις
οάσεων φως
και όλοι να λένε
"σήκωσε άμμο αυτός"!

Albert είπε...

Με τόση ζέστη μεσημεριάτικα, το δροσερό γεννέθλιακό αυτό κείμενο ήταν οτι πιο ευχάριστο. Άντε και καλός αθηνέζος.

Χρόνια πολλά γάργαρα και ροδαλά εύχομαι .

αμμος είπε...

Αδερφέ, τι να σου απαντήσω που μου έπλεξες το εγκώμιο, ως ανθρώπου και ιστολόγου; Τα παραλές μάλλον, αλλά δεν πειράζει, γενέθλιά έχω, ας πούμε κι ένα ψέμα παραπάνω αν είναι να με συμφέρει. Θα μιλήσουμε αργότερα, να ‘σαι καλά.

Καλή μου Dreamerland, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου. Λες να ταιριάζουμε ζωδιακά, για αυτό να σου αρέσουν τα κείμενά μας; Για πες ηλιακό ζώδιο, ωροσκόπο, σελήνη κτλ.
[Την τύφλα μου δεν ξέρω, μη βλέπεις τα Ταρώ στο template, για ντεκόρ τα έχω]

Σαμμάνε, σε καμιά δεκαριά μέρες το μπλογκ κλείνει έξι μήνες και όπου να ΄ναι φτάνουμε και τα εκατό ποστ. Λες να κάνουμε τίποτα μπλογκογενέθλια και να το τραγουδήσουμε; Ποιητή μου εσύ! Να ‘σαι καλά.

Άλμπερτ σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Παρεμπιπτόντως, εσένα που είσαι Θεσσαλονικιός μπορώ να σε κεράσω και κανονικά σοκολατάκια, αν σε φέρει καμιά μέρα ο δρόμος σου από το Κουλέ Καφέ, φώναξε δυνατά «Άμμε» για να βγω στο μπαλκόνι.

night blue είπε...

Xronia polla! To keimeno sou se kapoia simeia itan polu kalo, se kapoia alla exane. Kata tin tapeini mou gnwmi, dioti den eimai mithe syggrafes, mithe poiitria.
Pantws esy kai o sammanos eiste to idio atomo. O tropos pou grafete ws pros ti domi twn protasewn kai to style moiazei para polu. Mono i proswpikotita pou vgazete mesa apo ayta diaferei.
Prokeitai gia 1 atomo, polu xarismatiko kai gi' ayto (to oti mas xegela toso kala) alla kai genika. Mipws omws kai panourgo??

night blue είπε...

:-)

αμμος είπε...

Προς την Idaki: για κάποιο λόγο μου είχε ξεφύγει το υστερόγραφο από το σχόλιό σου. Και εγώ χαίρομαι πολύ που γνωριζόμαστε, η περσόνα σου μάλιστα εκπέμπει μια ιδιαίτερη ζεστασιά, σπάνιο συναίσθημα στις διαδικτυακές συνομιλίες.

αμμος είπε...

Αγαπητή Βέην, καλοδεχούμενη η κριτική, αν και όπως έγραφα και πιο πάνω, το κείμενο δεν το παρουσιάζω ως λογοτεχνικό. Ήταν ένα ρεύμα από σκέψεις, συναισθήματα και εικόνες που προέκυψαν κατά τον πρωινό καφέ μου, τα άπλωσα στην οθόνη και τα πόσταρα. Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, να είσαι καλά.

Όσο για το ερώτημα: «Άμμος και Σαμμάνος, δύο άνθρωποι, δύο περσόνες, ή μια διχασμένη προσωπικότητα» νομίζω πως η πιο απλή λύση είναι να μου δώσεις κάποιο μέιλ σου, για να σου στείλω μια φωτογραφία από το πάρτι, όπου εμφανιζόμαστε και οι δύο.

pølsemannen είπε...

Χρόνια πολλά λοιπόν!

Ευχαριστούμε για το κέρασμα!

single or not είπε...

to keimeno einai kalytero apo typiko kerasma... kai anti gia xronia polla pisteuw pws polloi tha sou elegan Keimena Polla!

orestis είπε...

Μου είπαν κάτι για γενέθλια και κέρασμα και είπα να περάσω.Όπου γάμος και χαρά...

Χρόνια πολλά και δημιουργικά λοιπόν! (σαν ευχετήρια κάρτα σε εγκαίνια ζαχαροπλαστείου ακούγεται, αλλά anyway)

Το κείμενο άψογο και απολαυστικότατο.

Καταγγελία - παράπονο: Για να πω την αλήθεια περίμενα μια Λίτσα σήμερα να πηγαίνει σε πάρτυ-έκπληξη γενεθλίων, να σκοτώνει όλους τους καλεσμένους (επειδή κανείς δεν θυμήθηκε το γλυκό) και να τους κάνει ωραιότατη τούρτα. Αλλά αυτό είναι το ευχαριστώ που σε άφησε να ζήσεις τότε στη Σελήνη.Εσύ να φτάσεις 30 και εκείνη στα αζήτητα. Τς τς

night blue είπε...

kai pws tha xerw oti den eisai Master of the Photoshop???

αμμος είπε...

Αγαπητέ Polsemannen,
ευχαριστώ πολύ, θα κερνούσαμε και λουκάνικο ψητό, αλλά ήρθες νωρίς και δεν έχει χωνέψει ακόμα η θράκα.

Single or not, καλωσόρισες! Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και τις ευχές σου, ήταν ευκαιρία να πάρω χαμπάρι και το δικό σου μπλογκ, δεν σε είχα ξαναπετύχει.

Βρε καλώς τον Ορέστη! Και έλεγα θα με θυμηθεί, δε θα με θυμηθεί… Σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και για τα θετικά σου σχόλια. Βασικά είχα γράψει κάτι σαν αυτό που λες πέρυσι, ως δώρο για ένα φίλο μου που είχε γενέθλια (ο «ως πότε» και ο Σαμμάνος θα καταλάβουν σίγουρα σε τι αναφέρομαι) με τη διαφορά ότι ο εορτάζων φρίκερνε και σκότωνε στο τέλος όλους τους καλεσμένους, μαζί και εμένα. Δε τη γλιτώνω πάντα στα διηγήματά μου…

Βέην, τη φωτογραφία δεν την έχω βγάλει εγώ, αλλά ένας άλλος μπλογκερ και την έχει ανεβάσει στο μπλογκ του. Μπορώ να σου στείλω το λινκ και όχι τη φωτογραφία, αν το προτιμάς. Χωρίς παρεξήγηση, επειδή είναι «ποστ γενεθλίων» τη συγκεκριμένη συζήτηση θα προτιμούσα να τη συνεχίσουμε μέσω μέιλ. Αν δε θες να γράψεις το δικό σου στα σχόλια (δεν υπάρχει στο προφίλ σου), στείλε μου ένα μέιλ εσύ.

Ανώνυμος είπε...

Ένας άξιος χορευτής και αξιότατος συνοδός μιας Marialenas, δεν μπορεί παρά να γράφει τέτοια κείμενα στα γενέθλιά του.
Άντε και να τα εκατοστίσεις.
Το κέρασμα το κρατάς για το party-bloger στη Θεσσαλονίκη.

night blue είπε...

Peistika kai tha ithela aplws na kanw mia telytaia erwtisi: poso xronwn einai o sammanos? (Kai min arxiseis to peiragma, e? Se exw ikano! :-))

nosyparker είπε...

Πηγαίο και αυθόρμητο. Χρόνια καλά! :-)

numb είπε...

Χρόνια πολλά και καλά!

Ανώνυμος είπε...

Vain, άσε τον Άμμο σήμερα, είναι εορτάζων και τον ζαλίσαμε! Είμαι του 1975, τουτέστιν 32 Αυγούστων, περιμένω εναγωνίως να γίνω 33 ώστε να μου αφιερώσω το Thirty- three των Smashing Pumpkins και να έχω κάθε δικαίωμα να κλαίγομαι (που ο Ιησούς στην ίδια ηλικία μ' εμένα είχε πεθάνει και είχε αναστηθεί, ενώ εγώ ακόμα ούτε καν το πρώτο)!

Dannossiel είπε...

xronia sou polla!!!einai sigoura polu omorfo keimeno...
Κρύφτηκα πολύ καιρό σαν χαζός πίσω από το έξυπνο μυαλό μου, ονομάζοντας την έλλειψη ξεκάθαρης στάσης μετριοπάθεια, σχετικισμό, μεταμοντερνισμό, κραδαίνοντας και τη σχετική βιβλιογραφία.
apla m ekfrazeis...
einai periergi i sxesi ton salonikion me ti thalassa...vathia kai agria opos eipes...alla panta ekei...to katalavaino otan pao kapou xoris thalassa...pnigomai...
xronia polla kai pali:)

cyrus είπε...

Τα 30 δεν μου άφησαν και πολύ καλές αναμνήσεις, γιατί τότε ήταν που πήγα φαντάρος.

Τώρα, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα.

Αυτό είναι το 30ό σχόλιο.

Χρόνια πολλά.

αμμος είπε...

Φίλε Νάγκο σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, τα οποία συμπληρώνουν με τον καλύτερο τρόπο το διθύραμβο που μου πλέκεται σε αυτό το ποστ: είναι σαφές ότι πέρα από ταλαντούχος συγγραφέας, πέρα από εξαίρετος άνθρωπος είμαι και άξιος χορευτής. :-D Të falemnderit!

Nosy και Numb σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας, να είστε πάντα καλά.

Αγαπητή Danossiel, χαίρομαι που βρήκες στοιχεία να σε εκφράζουν στο κείμενό μου, ιδίως γιατί είσαι γυναίκα. (Με την έννοια ότι είναι πολύ όμορφο προσωπικά κείμενα να περνάνε τους φραγμούς που βάζει το φύλο, η ηλικία κτλ. του αναγνώστη) Η αλήθεια είναι ότι είμαι Καλαματιανός που αγαπά τη θάλασσα και τη Θεσσαλονίκη, μένω εδώ τα τελευταία δέκα χρόνια. Πνίγομαι όμως με τον ίδιο τρόπο με εσένα στους κλειστούς τόπους χωρίς θάλασσα (δες και την ωραία αντίφαση : πνίγομαι σε μέρη χωρίς θάλασσα). Σε ευχαριστώ πολύ.

Αγαπητέ cryusgeo εγώ πήγα στρατό στα εικοσιοχτώ μου και παρουσιάστηκα την ημέρα των γενεθλίων μου, σαν σημερα πριν δύο χρόνια. :-( Δεν ξέρω την ηλικία σου, αλλά τα πράγματα έχουν βελτιωθεί σε σύγκριση με προηγούμενες δεκαετίες. Ευχάριστη εμπειρία συνεχίζεις να μην το λες. Να είσαι καλά για τις ευχές σου.

imikrimarika είπε...

Joyeux anniversaire!Εύχομαι στα υπόλοιπα άντα να αισθάνεσαι,να γράφεις και να χορεύεις εξίσου καλά!!!

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!!!!!! Θα ανέβω πριν κατέβεις!

Ανώνυμος είπε...

Και κάτι άλλο: Σε βλέπω να το γυρνάς στον μετανάστη γοργόνο... ελπίζω να μην ταυτιστείς και με τη Λίτσα...

angeliki marinou είπε...

Χρόνια καλά και δημιουργικά.

αμμος είπε...

Merci ma chere Marika! Την πιο καλή ευχή μου έδωσες, για όλα τα χρόνια που έρχονται. Να είσαι καλά.

Αχ καλή μου Μάγια, το πρόσεξες που έκανε γκεστ εμφάνιση ο Άρης. Πράγματι έχει κάτι πολύ δικό μου αυτός ο ήρωας. Άντε ξεκουνήσου να ανέβεις Σαλονίκη, ο Μάης και ο Σεπτέμβρης είναι οι καλύτεροι μήνες της (αλλά Σεπτέμβρη δε θα είμαι εδώ, δε θα είμαι εδώ) Σε ευχαριστώ πολύ.

Ρέντον σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, να είσαι καλά.

Rodia είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Rodia είπε...

Πρώτα πρώτα: Είσαι σίγουρος ότι εγινες τριάντα;
..επειδή βιαζόμουν τόσο να φτάσω και να περάσω αυτό το σκόπελο, τον οποίο στα γενέθλιά μου των 29, δήλωνα ότι κλείνω τα 30(!!!) αλλά οι φίλοι μου υπολόγισαν σωστά και με... έβαλαν στη θέση μου, οπότε τα 30 τα έκλεισα κανονικά την επόμενη χρονιά. Σίγουρο αυτό. Τα έχω κλεισμένα.

Χρόνια σου πολλά πολλά και καλά και με μπόλικη χαρά και στέλνω το κατι τις μου. Αναμείνατε!:-))))

ONOMATODOSIA είπε...

οτι επιθυμεις.να σου πανε ολα καλα...
ωραια η σαλονικη.

τι ωραια που γραφεις!!!

perssefoni είπε...

an kai ligo kathisterimena,na soy efxitho k go me ti seira mou!!xronia sou kala me o,ti potheis,panta kefatos kai dimiourgikos!!!!krima pou o xronos glistraei san tin ammo mes ap ta xeria mas..oraia aisthisi omos afinei,an de glistrouse etsi analafra,den tha itan ammos,isos itan agono ksero xoma,i laspi...(ma ti leo pali!!)na eisai kala amme,sou efxomai ta kalytera!(sorry gia ta apaisia greeklish alla kati periergo exei pathei to sistima...otan pao na grapso kati sta ellinika,kleinoun ta parathyra...perierga pramata!!!??)

Wonderfully Unpredictable είπε...

Χρόνια Πολλά Άμμε. Και πάντα έμπνευση, άσχετα που τη διοχετεύεις.

Υ/Α

αμμος είπε...

Περσσεφόνη μου σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου, όπως τα λες είναι με το χρόνο. Να είμαστε καλά, να μεγαλώνουμε ωραία.

Καλώς τον Θαυμάσια Απρόβλεπτο! Σε ευχαριστώ για τις ευχές σου, μακάρι εσύ να είσαι πάντα γεμάτος έμπνευση.

μαριάννα είπε...

Χρόνια πολλά Άμμε μου! Να σε χαιρόμαστε εμείς που σ' αγαπάμε και να χαίρεσαι αυτούς κι αυτά που αγαπάς! Τα 30 αγορίνα, είναι χρονιά σταθμός στη ζωή ενός άντρα. Χαράζει πορεία σοβαρή πια... ;)
Εύχομαι οι δρόμοι που θα διαλέξεις να είναι ορθάνοιχτοι, φωτεινοί, και να οδηγούν στην απόλυτη επιτυχία των στόχων σου! Κι όταν θα γιορτάζεις τα 40 να βρίσκεσαι ιακανοποιημένος από τις επιλογές σου, πετυχημένος συγγραφέας με μια αγαπημένη δίπλα σου και τα αμμάκια γύρω σας να σας χαλάνε τιτιβίζοντας το... ρομαντικόν της βραδιάς! Φιλιά! Πολλά όμως!

αμμος είπε...

Αχ βρε Γητεύτρια, τι φωτεινές, όμορφες ευχές! Γέλασα πολύ με τα "αμμάκια" που γράφεις. Να είσαι καλά.

Μάριος Ροζάκος είπε...

Εύχομαι κι απ' αυτό το μετερίζι η άμμος της κλεψύδρας να μετρά χρόνια υγείας, ευτυχίας, δημιουργικότητας, ελπίδας, αγάπης, έρωτα, ζωντάνιας, έμπνευσης και πάθους!

Χρόνια μας πολλά, συν-γενεθλιάζοντα φίλε μου!

αμμος είπε...

Μάριε σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια στο ποστ σου. Να μας χαίρονται, χρόνια μας πολλά!