CLICK HERE FOR THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES »

21.5.07

Πέντε μήνες: Οι ρίζες του φθόνου, τα φτερά της ζήλιας - Invidia

Πάνε πέντε μήνες από το πρώτο ποστ αυτού του μπλογκ. Οι τακτικοί/ές επισκέπτες/τριές μας γνωρίζουν μάλλον ότι με το κλείσιμο κάθε μήνα γράφω ένα κείμενο για τη σύνδεση της ζωής μου με το μπλόγκινγκ, έχουν όμως πιθανόν χορτάσει και να διαβάζουν για μένα τον τελευταίο καιρό. Σήμερα λοιπόν θα το μοιράσουμε: θα σας μιλήσω στην αρχή για το φθόνο, και μετά θα κάνουμε έναν ωραίο περίπατο στη μπλογκόσφαιρα.
Μετεωρίστηκα πολύ καιρό στη ζωή μου ανάμεσα στη ματαιοδοξία και τη μειονεξία, να είμαι μονίμως βέβαιος ότι ξεπερνάω τους/τις άλλους/ες, και ταυτόχρονα να αισθάνομαι ότι ποτέ δεν πρόκειται να τους/τις φτάσω. Μέχρι όμως να ξεκινήσω το μπλόγκινγκ, το συγκεκριμένο σύμπλεγμα δεν είχε αγγίξει τη γραφή μου. Στο γυμναστήριο σκεφτόμουν ότι ο άτριχος τύπος με τους εντυπωσιακούς κοιλιακούς είναι ηλίθιος, ενώ θα ήθελα πάρα πολύ να του μοιάζω, στις διανοούμενες παρέες εξόργιζα με τις έξυπνες αντιρρήσεις μου αυτούς/ές που ήταν υπερβολικά σίγουροι/ες, ενώ αγωνιούσα για μια ιδεολογική βεβαιότητα στη ζωή μου, στη σεξουαλική μου ζωή ανέπτυσσα μια όλο και πιο επαρκή τεχνική, ενώ σκεφτόμουν ότι είμαι αγύμναστος και όχι ιδιαίτερα προικισμένος, μπροστά από τον υπολογιστή μου όμως ήμουν πάντα αρχηγός. Ως το Δεκέμβριο.
Έχω μιλήσει και άλλη φορά για τον ελεφάντινο πύργο του/της συγγραφέα, στον οποίο μπορεί να παραμένει κλεισμένος/η, δέσμιος/α της ματαιοδοξίας και της μοναξιάς του/της, μέχρι να εκδώσει. Με όλα τα προβλήματά της, αυτή η κατάσταση έχει και ένα καλό: παρέχει ασφάλεια. Μπήκα λοιπόν στη μπλογκόσφαιρα και άρχισα να γράφω, αρκετά συχνά και ξεπερνώντας την τεμπελιά μου. Με το να γίνω όμως μέλος ενός συνόλου συγγραφέων, άνοιξα τους ασκούς του Αιόλου και βγήκαν έξω όλοι οι άνεμοι της σύγκρισης. Ιδίως τους πρώτους δύο μήνες έχω κάνει όλες τις βλακείες που μπορεί να κάνει ένας/μία ανασφαλής μπλόγκερ: έμπαινα στα ξένα sitemeter και extremetracking για να δω πόσους/ες επισκέπτες/τριες έχουν, συνέκρινα τον αριθμό των λινκ μας στο technorati, μετρούσα σχόλια στα ποστ των άλλων κτλ.
Δεν έχει νόημα να αναφέρω όλες τις αλλαγές του χειμώνα και της άνοιξης, που με κάνουν πλέον να χαίρομαι και να ζηλεύω με τη θετική έννοια τους/τις συμπλόγκερ μου, οι τακτικοί/ές επισκέπτες/τριες του μπλογκ τις έχουν παρακολουθήσει εξάλλου. Η βασικότερη μετατόπισή μου όμως υπήρξε στο ότι πλέον ζηλεύω περισσότερο αυτούς/ές που δεν μου μοιάζουν καθόλου, δε συγκρίνομαι μαζί τους, αλλά σκέφτομαι πόσο ενδιαφέρον θα είχε να είμαι στη θέση τους. Θα σας παρουσιάσω λοιπόν σήμερα πέντε μπλόγκ (ο αριθμός με αφορμή τους πέντε μήνες), τα οποία δε θα μπορούσα ποτέ να κρατάω ο ίδιος, αλλά χαίρομαι πραγματικά που υπάρχουν.
1. τα μούτρα του George Le Nonce: Το πρώτο μπλογκ που διάβασα στη ζωή μου, οδηγημένος από ένα άρθρο της Ελευθεροτυπίας. Η πρώτη σκέψη παραμένει ως σήμερα: ένα μπλογκ εξαιρετικής αλλά συχνά και βίαιης ή προκλητικής αισθητικής, (ιδίως στις εικόνες του) γραμμένο σε ελληνικά που πολλοί/ές συγγραφείς θα ζήλευαν. Ο Le Nonce είναι συχνά ερμητικός, παίζοντας ατέρμονα με τη γραφή και το πρόσωπο, κι άλλες φορές προχωρά σε εξομολογήσεις που λίγοι/ες θα αποτολμούσαν στο μπλογκ τους.
2. Fight back’s Bloggin’ circus: Ίσως ο πιο χαλαρός ταλαντούχος μπλόγκερ που ξέρω. Μπορεί να γράψει θαυμάσια ποιήματα ή αφηγήματα τη μία μέρα, και την αμέσως επόμενη να ανεβάσει ποστ για τα τρίκυκλα ή με ατάκες από το «Ρετιρέ» του Γιάννη Δαλιανίδη. Πάντα τσακωμένος με τη σοβαροφάνεια, τα σχόλιά του Fightback είναι οάσεις καλής διάθεσης, όπως και πολλά από τα ποστ του, όταν δεν μπαίνει βέβαια στο ασανσέρ του ύφους, για να εκτοξευθεί στον τελευταίο όροφο, στο ρετιρέ της γραφής.
3. ο Σάκος με τα Μπιφτέκια: Ένα ελληνικό μπλογκ αφιερωμένο αποκλειστικά στην κριτική της showbiz, με τρόπο όμως θα έκανε πολλές τηλεκουτσομπόλες να κρυφτούν από ντροπή για την ανεπάρκειά τους. Η Κατερίνα έχει κηρύξει πόλεμο στο πρότυπο της πλαστικής, ανορεκτικής ομορφιάς και συχνά μας υπενθυμίζει πόση έλλειψη κοινής λογικής συγχωρούμε στους/τις διάσημους/ες, κράζοντας και σατιρίζοντάς τους/τες σε απολαυστικά ελληνικά. Το αγαπημένο μπλογκ της συγκατοίκου μου (και δεν εννοώ ένα από τα δύο αγαπημένα της μαζί με το δικό μου, αλλά το αγαπημένο της, τελεία).
4. Απ’ το τίποτα στο τίποτα: Μινιμαλισμός, πυκνότητα, σεμνότητα, βάθος. Υπενθυμίζει σε κάτι ανοικονόμητους τύπους σαν εμένα, πόσες ενδιάμεσες στάσεις υπάρχουν ανάμεσα στη σιωπή και τη φλυαρία.
5. Νερίνα: Μια ημίτρελη νοικοκυρά με δύο θεότρελες κόρες (η μία από τις δύο μάλιστα, η Νάσια, γιορτάζει κι αυτή σήμερα), καταγράφει με απίστευτο χιούμορ, καμιά φορά όμως και έντονη πίκρα, μια καθημερινότητα που μόνο συμβατική δεν μπορείς να την πεις. Μας καλημερίζει συχνά με υπέροχα τραγούδια και εμένα τουλάχιστον με καθησυχάζει ότι πάντα μπορείς να μεγαλώνεις ωραία, αρκεί να έχεις το νου σου. Το μότο της βέβαια είναι το ακριβώς αντίθετο: «Ποτέ δεν είναι αργά για να ζήσεις ευτυχισμένα παιδικά χρόνια.»

[Παρεμπιπτόντως: για αρκετό καιρό έπαιζα με το όνομα «Μιχάλης», όταν έγραφα μυθοπλαστικά κείμενα που με είχαν ως ήρωα. Θα συνεχίσω να το κάνω σε αυτές τις περιπτώσεις, το πραγματικό μου όνομα όμως είναι Κώστας. Και σήμερα γιορτάζω!]

38 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά!

ΥΓ. Ο ασκός του Αιόλου ήταν ΕΝΑΣ... :-)

A.F.Marx είπε...

Φίλε Κώστα, χρόνια πολλά , δημιουργικά κι ευτυχισμένα...


(Όσο για τα μήνα-μήνα γενέθλια του blog σου, δεν θα πω ότι μας "γκάστρωσες". Απλά στα εννιάμηνα, θα σε καλέσουμε για τα... γεννητούρια)

:-)

Ανώνυμος είπε...

Κωνσταντίνος, Ντίνος, Νίνος, Κώστας, Κωστάκης, Κωστής, Άκης, Κοκός ... Η ανθρωπολογία λέει ότι το κάθε όνομα ακόμα κι αν δηλώνει το ίδιο πράγμα (π.χ παπούτσι- υπόδημα) στο μυαλό άνακαλεί μια εντελώς άλλη όψη του ίδιου αντικειμένου (το παπούτσι π.χ κάτι καθημερινό, το υπόδημα π.χ τα παπούτσια του παππού μου). Φίλε μου... είσαι τυχερός. Αναλόγως πώς σε φωνάζουν μπορείς να αναγνωρίζεις το αποτύπωμα που αφήνεις στη μνήμη των γύρω σου! :)

Χρόνια πολλά και να σε χαίρονται όσοι σε αγαπούνε και -ώς γνωστόν- όσι δε σ' αγαπούνε να καβαλούν τον μέρμηγκα και χάμω να μην πατούνε!

epwnimos είπε...

Είναι απόλυτα ανθρώπινο να ζηλεύεις τους καλύτερους, σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής σου. Πρέπει να το ξεπεράσεις αυτό όμως, να είσαι απόλυτα ο εαυτός σου, να μην σε νοιάζει τι σκέφτονται οι υπόλοιποι. Εφάρμοσέ το αυτό και δεν θα το μετανιώσεις ποτέ.

Χρόνια πολλά Κώστα, αλλά εμάς τους υπόλοιπους Κώστηδες δεν μας ευχήθηκες...

dreamerland είπε...

Χρόνια καλά σου εύχομαι να έρθουν, που θ' αλαφρώνουν το βάρος που τους δίνεις... :)

elafini είπε...

Χρόνια πολλά ..και μακριά από κινούμενες άμμους..(κι εγώ γιορτάζω :P)

cyrus είπε...

Ε, τότε -- χρόνια πολλά!

cyrus είπε...

(Σε όλους...)

Καπετάνισσα είπε...

Χρόνια πλούσια σε χαρές.
Φωτεινά, σαν καλοκαίρια.

Dannossiel είπε...

xronia polla ki o,ti epithumeis!xrostas kerasma:P

Ανώνυμος είπε...

ρονια πολλα Κωτσαρη, δωρο σου στελνω μια σκουπα ηλεκτρικη ανα μην κουρΑζεασαι.

Ανώνυμος είπε...

ωραία αυτά που παρουσίασες, εμείς όμως σε διαβάζουμε γι αυτό που είσαι!!Χρόνια ΠΟλλά!!!

αμμος είπε...

Καλώς τους/τες

Αγαπητέ Πάνο, έχεις μυθολογικά δίκιο και γλωσσικά άδικο. Η δόκιμη έκφραση είναι "ανοίγω τους ασκούς του Αιόλου" παρόλο που σωστά παρατηρείς ότι ο ασκός ήταν στην πραγματικότητα ένας. Σε ευχαριστώ πολύ!

Φίλε Γιώργο Μαρξ, με αυτά και με εκείνα η συγκεκριμένη θεματική θα ολοκληρωθεί πράγματι σε εννιά μήνες: τα θανάσιμα αμαρτήματα είναι επτά και έχω γράψει ήδη για τρία (μένουν δηλαδή τέσσερα). Να είσαι καλά για τις ευχές σου.

Σαμμάνε, εμείς θα τα πούμε κι από κοντά. Η παρατήρησή σου πάντως ήταν εξαιρετικά ευφυής, όπως κι εσύ βέβαια. Να σαι καλά ρε!

Καλή μου Dreamerland, βρίσκομαι σε μια ιδιαίτερα ελαφρή και εύθυμη περίοδο της ζωής, μάλλον για αυτό μπορώ και γράφω με τόσο "βάρος". Ωραία ευχή πάντως, ευχαριστώ!

Καλή μου Ελαφίνη σου έρχομαι για ευχές! Όσο για την κινούμενη άμμο, πρόσφατα διάβαζα ότι είναι σπανιότατα επικίνδυνη (ένα ψέμα πάνω, ένα ψέμα κάτω, πόση διαφορά να κάνει για το Χόλιγουντ;) Σε ευχαριστώ πολύ!

Σύντροφε έμπορα, ευχαριστώ για τη συμβουλή αλλά αυτό κάνω ήδη, από την αρχή του ποστ φαίνεται ότι διαφοροποιώ το φθόνο από τη ζήλια. Σου έρχομαι και εσένα για ευχές, ευχαριστώ πολύ!

Αγαπητέ Cryusgeo, να είσαι καλά.

Αγαπητή Καπετάνισσα, καλωσόρισες, τι ωραίες ευχές μου δίνεις κι εσύ! Ευχαριστώ, ευχαριστώ!

Καλή μου Dannossiel, επιστρέφω Θεσσαλονίκη την Τετάρτη. Στείλε κανά μέιλ και δίνουμε ραντεβού σε κάποιο έρημο μπαρ της πόλης που θα παίζει μέταλ (για να είμαστε και οι δύο ευχαριστημένοι/ες). Σε ευχαριστώ πολύ.

Αγαπιττέ κυρ Γιάνν', να μου στίλης μόνω από κοίνη τυν γκόμπρα τις Νταιλώνγκη για να 'ρθη ασορτί με τοιν αίρημο, εδό αίχουμαι καλυταιχνηκώ μπλογκ, οι αισθητικοί πέζη προτεύοντα ρώλο.

αμμος είπε...

Καλή μου Lifewhispers, σε αυχαριστώ πολύ και για τις ευχές και για τη φιλοφρόνηση! Και εγώ με χαίρομαι για αυτό που είμαι και γράφω, μόνο έτσι μπορώ να ζηλεύω με υγεία άλλα μπλογκ.

Wonderfully Unpredictable είπε...

Άμμε, τις ευχαριστίες μου για τις ιστορίες σου. Κώστα, τις ευχές μου για τη γιορτή σου. Καλές τσιπουροκατανύξεις.

Τίποτα είπε...

Γιορτάζεις κι όμως εσύ είσαι που μοιράζεις δώρα σ' όλους μας. Πάει να πει είσαι χαρούμενος και γεμάτος. Έτσι να είσαι πάντα, Κώστα. Χαρούμενος και γεμάτος στα χρόνια που θα έρθουν.

Fight Back είπε...

χρονια πολλα ρε θηριο
θενκς και για τα καλα λογια!!

Φωτούλα Τζιώντζου είπε...

Τώρα κοκκίνισα, αλήθεια λέω, βέβαια παίζει και το ενδεχόμενο να φταίνε οι τρελλαμένες ορμόνες μου, αλλά το κατέγραψα σαν γεγονός και το αναφέρω.
Χρόνια σου πολλά απο εμένα και την Νάσια.
Υ.Γ. Των Ταξιαρχών θα επανέλθουμε και αυτό είναι απειλή :)

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος είπε...

πολλές ευχές για τη γιορτή σου Άμμε/Κώστα!
και αυτό που δε θα μπορούσαμε να είμαστε, μας χαρίζει την ευτυχία της ύπαρξής του, γιατί δεν θα γίνουμε ποτέ σαν κι αυτό! για τον ίδιο λόγο που κι αυτό δε θα γίνει ποτέ σαν κι εμάς!

Idάκι είπε...

Εμείς ζηλεύουμε εσένα, κι εσύ ζηλεύεις άλλους, και σόι πάει το βασίλειο!

Χρόνια πολλά, αγαπητέ. Εύχομαι να έχεις διαλέξει καμιά έρημο της προκοπής για να μην τελειώσει ποτέ το σκούπισμα.

George Le Nonce είπε...

Σπεύδω νὰ σᾶς εὐχαριστήσω καὶ ἀπὸ ἐδῶ καὶ νὰ εὐχηθῶ τὰ καλύτερα γιὰ τὴν ὀνομαστική σας ἑορτή!

kabamaru είπε...

xronia polla re ! gia tis epiloges sou simfwnw kai epauksanw!

Dannossiel είπε...

xexe!ekleise amme!alla metal e?na vgaloume gousta!

night blue είπε...

Χρόνια πολλά

Albert είπε...

χρόνια πολλά ζηλιάρη Άμμε. χρόνια πολλά ζηλευτέ Κώστα. Και το αντίστροφο.....

αμμος είπε...

Καλό μου Τίποτα, σε ευχαριστώ και από τα σχόλια. Ακολουθώντας τους συνήθεις σου ελλειπτικούς τρόπους, μου έδωσες την πιο πυκνή ευχή (για μένα). Σε ευχαριστώ πολύ.

Φίλε Φαητμπάκ, γιορ γουέλκομ εντ όλσο θένκ γιου φορ γιορ γουίσιζ.

Καλή μου Νερίνα, χαρά και αλήθεια μου να σε παινεύω. Σε ευχαριστώ πολύ, να χαίρεσαι την κόρη σου!

Βρε Αλαφροΐσκιωτε, τι καλά που τα πες σε τρεις σειρές! Δεν είναι τυχαίο που κάνετε διαδικτυακή παρέα με το τίποτα. Να είσαι καλά!

Καλή μου Idaki, τέτοιες ζήλειες, που μας κινητοποιούν, μακάρι να μη μας εγκαταλείψουν ποτε. Για το δεύτερο που λες, με έβαλες να σκεφτώ ότι ο τίτλος του μπλογκ δεν υποδηλώνει καθάρισμα αλλά επανατοποθέτηση. Σε ευχαριστώ πολύ.

[Ενέσκηψε δουλίτσα στο σπίτι που φιλοξενούμαι. Απαντώ στους/τις υπόλοιπους/ες σε λίγο.]

αμμος είπε...

Που είχαμε μείνει; Λοιπόοον...

Συμπλήρωση για την Idaki: Εφόσον κάνουμε επανατοποθέτηση και όχι καθάρισμα, η άμμος δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει. Το πολύ πολύ να βαρεθούμε αυτήν την έρημο και να μεταναστεύσουμε σε καμιάν άλλη. :-)

Αγαπητέ Νονς, σας ευχαριστώ κι εγώ για τις ευχές σας αλλά κυρίως γιατί εμμένετε να γράφετε.

Φίλε Καμπαμαρού, να 'σαι καλά. Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να έχουμε τόσο κοντινό γούστο, χάρηκα πολύ που σου άρεσαν.

Καλή μου dannossiel, με τη μούρλα που μας δέρνει και τους/τις δύο, και στον Τερλέγκα να πάμε, γούστα θα βγάλουμε. Για το κέρασμα το εννοούσα, περιμένω μέιλ.

Αγαπητή βέην, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

Τι καλός που είσαι βρε Άλμπερτ! Σε ευχαριστώ!

αμμος είπε...

Ωχ, ξέχασα τον Υπέροχα Απρόβλεπτο! Να 'μαστε καλά να βρίσκομαστε, φίλε Απρόβλεπτε, είτε στα τσίπουρα, είτε στις γραφές. Σε ευχαριστώ πολύ κι εσένα.

Sousou Delatroba είπε...

Χρόνια πολλά και πλήρη απολαύσεων.

Σουσού

Ανώνυμος είπε...

Καθυστερημένες ευχές. Για χρόνια και ποστ πολλά και όμορφα.

Ανώνυμος είπε...

ε αμμος ξεχασες το σουπερ μπλογκ http://runvyntrarun.wordpress.com/
ενα πραγματικά ανατρεπτικο αθλητικο πορταλ που εχει κανει παταγο στις λιγες μερες λειτουργιας του!

Δυνης είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
αμμος είπε...

[Απάντησα πριν ως Δύνης και για αυτό έσβησα το σχόλιο, ουδεμία διένεξις υφίσταται μεταξύ των συνδιαχειριστών του μπλογκ.]

Υπέροχη μαντάμ, σας είμαι ευγνώμων που περάσατε για να μου ευχηθείτε, μια έρημος είναι ολίγον τι παράταιρος προορισμός για μια Κυρία όπως εσείς. Σας ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας.

Καλώς την ανταφτύς, χαίρομαι που άφησες σχόλιο γιατί ανακάλυψα έτσι και το μπλογκ σου. Να είσαι καλά για τις ευχές σου.

Αγαπητέ idimon, γνωρίζω καλά το μπλογκ σας, όπως και την τομή που επέφερε στην αθλητική ενημέρωση. Είναι αυτονόητο πως σας εκτιμώ για τη σοβαρή και εμπεριστατωμένη δουλειά που κάνετε. Ο Σαμμάνος όμως ετοιμάζει μεγάλο αφιέρωμα στα αθλητικά μπλογκ και θεωρήσαμε καλύτερο να σας παρουσιάσουμε σε εκείνο το ποστ. [A propos, στην αριθμητική τα πάτε λίγο χειρότερα απ' ό,τι στα αθλητικά, σκουπίζουμε στα 100 λινκ και όχι στα 400.]

pølsemannen είπε...

Ντήαρ Kostas,

Αισθάνομαι εντελώς αυνανιστής που σας εύχομαι χρόνια πολλά μετά από δύο ημέρες, αλλά υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να έχουμε πρώιμα συμπτώματα Αλτσχάιμερ...

Μεθ' εκτιμήσεως και Ιαπωνικής υποκλίσεως,

Κάρολος Πολσεμάνογλου.

Cle Petridou είπε...

Απολογούμαι που απουσίαζα από το πάρτυ.Αμα σε λέγαν Κώστα θα ήσουνα Άμμος...
Να ζεις πάντα όμορφα

αμμος είπε...

Polsemannen μάιν λιμπλιχ, μην αισθάνεσαι αυνανιστής που ξεχνάς, όπως το έχει θέσει και ο μέγας Τομ Ρόμπινς "το μυαλό είναι σαν το δέντρο, θέλει κλάδεμα για να αναπτυχθεί". Σε ευχαριστώ πολύ.

Καλή μου γιατηνΑρλέτα, εμείς οι καλαμαράδες λέμε πως η γιορτή κρατάει σαράντα μέρες. Καθόλου αργά δεν ήρθες, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου.

Ανώνυμος είπε...

Όμορφη σύμπτωση που με τοποθέτησες πάνω απ΄τον παλιό μου εαυτό!

αμμος είπε...

Χαίρομαι πολύ που δεν εγκατέλειψες το μπλογκινγκ! Το καινούριο σου μπλογκ είναι μάλιστα όπως έλεγες ότι το θέλεις, φωτεινό και τσαμπουκαλεμένο. Γουέλκομ μπακ!